Zenobios

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zenobios (gr. Ζηνόβιος) – grecki sofista, który nauczał w Rzymie za panowania cesarza Hadriana. Napisał w trzech księgach Wyciąg z przysłów Didymosa i Tarraiosa oraz Mowę na urodziny cesarza Hadriana, która wskazuje na związki Zenobiosa z dworem cesarskim. Był także tłumaczem, tłumaczył na język grecki utwory Salustiusza: De coniuratione Catilinae, Bellum Iugurthinum oraz Historiae.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Krystyna Stebnicka, Zenobios [1], [w:] Paweł Janiszewski, Krystyna Stebnicka, Elżbieta Szabat (red.), Sofiści i retorzy greccy w cesarstwie rzymskim (I-VII wiek). Słownik biograficzny, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2011, s. 455, ISBN 978-83-235-0687-4.