Ziarnojadek bagienny
| Sporophila palustris[1] | |||
| (W. B. Barrows, 1883) | |||
;_Iber%C3%A1_marshes,_Corrientes,_Argentina.jpg) Samiec | |||
 Samica | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
ziarnojadek bagienny | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 w sezonie lęgowym przeloty zimowiska | |||
Ziarnojadek bagienny[5] (Sporophila palustris) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Występuje w Ameryce Południowej. Jest zagrożony wyginięciem.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek został odkryty przez Waltera B. Barrowsa i opisany przez niego w 1883 roku pod nazwą Spermophila palustris[6]. Obecnie jest umieszczany w rodzaju Sporophila[5][7]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała około 10 cm. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy w upierzeniu. Samiec ma białe gardło, policzki i górną część piersi, silnie kontrastujące z rudokasztanową dolną częścią spodu ciała i kuprem. Szary wierzch głowy i płaszcz. Skrzydła i ogon nieco ciemniejsze, z jaśniejszymi obrzeżeniami. Biała łata u nasady lotek I rzędu. Samice podobne do innych samic rodzaju Sporophila[8].
Występowanie i środowisko[edytuj | edytuj kod]
Ziarnojadek bagienny gniazduje na wilgotnych łąkach i bagnach nizinnych obszarów Argentyny, Urugwaju, skrajnie południowej Brazylii (Rio Grande do Sul), być może także południowo-wschodniego Paragwaju. W okresie zimowym migruje na niewielkie odległości na północ – na łąki południowej Brazylii, prawdopodobnie także północno-wschodniego Paragwaju, gdzie jednak odnotowano niewiele stwierdzeń[8].
Status i ochrona[edytuj | edytuj kod]
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN ziarnojadek bagienny klasyfikowany jest jako gatunek zagrożony (EN, Endangered) nieprzerwanie od 1994 roku. Populacja wstępnie szacowana jest na 600–1700 dorosłych osobników. Szacuje się, że populacja systematycznie maleje z powodu zawężania się, fragmentacji i zanikania jego naturalnych siedlisk oraz wyłapywania ptaków w celach ich sprzedaży hodowcom[4][8].
Ostojami ptaków IBA, w których występuje ten gatunek, są według BirdLife International m.in.: w Argentynie – Park Narodowy Chaco, Park Narodowy Mburucuyá i Park Narodowy El Palmar, w Urugwaju – łąki i bagna w basenie Rio Negro, łąki Bella Unión, w Paragwaju – Park Narodowy San Rafael, a w Brazylii – Park Narodowy Emas, Monumento Natural das Árvores Fossilizadas do Tocantins[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Sporophila palustris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Marsh Seedeater (Sporophila palustris). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-07)]. (ang.).
- ↑ Denis Lepage: Marsh Seedeater Sporophila palustris (Barrows, 1883). Avibase. [dostęp 2021-03-14]. (ang.).
- ↑ a b Sporophila palustris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Sporophilinae Ridgway, 1901 (1853) - ziarnojadki - Seedeaters (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-14].
- ↑ Walter B. Barrows. Birds of the Lower Uruguay. „Bulletin of the Nuttall Ornithological Club”. 8, s. 92–94, 1883. (ang.).
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Tanagers and allies. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-14]. (ang.).
- ↑ a b c Marsh Seedeater Sporophila palustris. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-03-14]. (ang.).
- ↑ Marsh Seedeater Sporophila palustris Data table an detailed info. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-03-14]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).