Zimnowodzka Grań
Zimnowodzka Grań (słow. Prostredný hrebeň, niem. Mittelriegel, węg. Középgerinc) – długa tatrzańska grań boczna odchodząca na południowy wschód od wierzchołka Pośredniej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Oddziela ona Dolinę Małej Zimnej Wody od dolnych partii Doliny Staroleśnej i opada w kierunku Doliny Zimnej Wody. Można wyróżnić jej trzy części: masyw Ciemniastej Turni, Kościoły i Rywociny. Na żaden z obiektów w tejże grani nie prowadzą szlaki turystyczne. Najwyższym jej wierzchołkiem jest Ciemniasta Turnia, która osiąga wysokość 2255 m n.p.m.
Obiekty w Zimnowodzkiej Grani począwszy od wierzchołka Pośredniej Grani:
- Masyw Ciemniastej Turni:
- Ciemniasty Przechód (Sedlo pred Prostredným),
- Ciemniasta Turnia (Chmúrna veža),
- Ciemniasta Szczerbina (Chmúrna štrbina),
- Ciemniasta Igła (Chmúrna ihla),
- Ciemniasta Przełęcz (Bránička),
- Kościoły (Kostoly):
- Dzwonnica (Kopa Veľkého Kostola),
- Wrótka za Kaplicami (Vrátka Veľkého Kostola),
- Wielka Kaplica (Veža Veľkého Kostola),
- Wrota między Kaplicami (Brána Veľkého Kostola),
- Mała Kaplica (Vežička Veľkého Kostola),
- Wrótka przed Kaplicami,
- Wielki Kościół (Veľký Kostol, ok. 2151 m),
- Przełęcz między Kościołami (Malá Bránička):
- Zadnia Przełęcz między Kościołami (ok. 2030 m),
- Kopka między Kościołami,
- Skrajna Przełęcz między Kościołami,
- Mały Kościół (Malý Kostol, ok. 2088 m),
- Dziadowski Przechód (Kostolníkov priechod),
- Dziadowska Turniczka (Kostolníkova vežička),
- Dziadowska Szczerbina (Kostolníkova štrbina),
- Dziadowski Kopiniak (Veža nad Ohniskom),
- Dziadowska Przełęcz (Sedlo nad Ohniskom, ok. 1905 m):
- Zadnia Dziadowska Przełęcz (Zadné kostolníkovo sedlo),
- Zadnia Dziadowska Kopka (Zadná kostolníkova kôpka),
- Pośrednia Dziadowska Przełęcz (Prostredné kostolníkovo sedlo),
- Skrajna Dziadowska Kopka (Predná kostolníkova kôpka),
- Skrajna Dziadowska Przełęcz (Predné kostolníkovo sedlo),
- Dziadowska Skała (Kopa nad Ohniskom),
- Rywociny (Oštepy):
- Rywocińska Przełęcz (Sedlo za Oštepmi, ok. 1830 m),
- Wielka Rywocińska Turnia (Zadný Oštep, ok. 1888 m),
- Pośrednia Rywocińska Przełęcz (Zadné Studenovodské sedlo),
- Pośrednia Rywocińska Turnia (Prostredný Oštep, ok. 1845 m),
- Skrajna Rywocińska Przełęcz (Predné Studenovodské sedlo, ok. 1780 m),
- Skrajna Rywocińska Turnia (Predný Oštep, ok. 1820 m),
- Zadnia Zimna Ławka (Malé Studenovodské sedlo),
- Zadnia Zimna Turniczka (Zadný Malý Oštep),
- Skrajna Zimna Ławka (Malá Studenovodská štrbina),
- Skrajna Zimna Turniczka (Predný Malý Oštep).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-07-19].