Związek Inteligencji Niepodległościowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Związek Inteligencji Niepodległościowej (zwany także Związkiem Niepodległości lub Organizacją Niepodległościową Inteligencji) - partia polityczna nurtu narodowego lewicy niepodległościowej działająca w latach 1910-1918

Nielegalne i nieliczne ugrupowanie polityczne powstałe pod koniec 1910 roku w Królestwie Polskim. Grupował głównie inteligentów, którzy opuścili Ligę Narodową i będąc członkami lub sympatykami Narodowego Związku Robotniczego i Narodowego Związku Chłopskiego. Wraz z nimi wszedł do Komisji Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych. Po wybuchu wojny wchodził najpierw do Zjednoczenia Organizacji Niepodległościowych, a po jego rozpadzie, od listopada 1914 do Konfederacji Narodowej Polskiej. Po zajęciu całości Kongresówki przez państwa centralne, dd jesieni 1915 działając legalnie wchodził najpierw do Komitetu Naczelnego Zjednoczonych Stronnictw Niepodległościowych a następnie do Centralnego Komitetu Narodowego. Przywódcami ZIN byli Feliks Młynarski i Karol Popiel.

W lutym 1917 wraz z NZR wystąpił z CKN, Część jego działaczy przeszła wówczas do Partii Niezawisłości Narodowej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Holzer, Jan Molenda, Polska w pierwszej wojnie światowej, Warszawa 1967, s.396