Zwierzęca miłość

Zwierzęca miłość
Tierische Liebe
	; Ulrich Seidl, Österreichischer Filmpreis 2013
Gatunek	film dokumentalny; dramat
Rok produkcji	1996
Data premiery	29 sierpnia 1996
Kraj produkcji	Austria
Język	niemiecki
Czas trwania	120 min
Reżyseria	Ulrich Seidl
Scenariusz	Ulrich Seidl
Główne role	Ernst Schönmann; Renée Felden; Franz Holzschuh
Muzyka	Ekkehart Baumung
Zdjęcia	Peter Zeitlinger; Hans Selikovsky; Michael Glawogger
Montaż	Michael Glawogger; Christof Schertenleib
Produkcja	Hans Selikovsky

Zwierzęca miłość (niem. Tierische Liebe) – austriacki film dokumentalny z 1996 roku w reżyserii Ulricha Seidla.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Bohaterami filmu są zwykli, samotni ludzie, mieszkający w wielkim mieście, w Wiedniu. Opowiada o izolacji i rozpaczy, jako konsekwencji nowoczesnej urbanizacji^[1]. Film ukazuje serię smutnych losów ludzi, którzy są wyobcowani i pozbawieni więzi społecznych, stają się przywiązani do swoich towarzyszy zwierząt. Więź uczuciowa zwierzęcia i istoty ludzkiej może być czysta, pozbawiona ukrytych motywów. Miłość człowieka do stworzenia może natomiast przekroczyć granicę między przywiązaniem a wynaturzoną patologią. Reżyser ukazuje ludzi, którzy żyją ze swoimi pupilami w toksycznej symbiozie przypominającej życie z współmałżonkiem, czy partnerem. Razem wymieniają czułości, śpią i jedzą^[2]. Ludzie, których psy, szczury, króliki i inne zwierzęta domowe służą jako partnerzy konwersacji, partnerzy życiowi obdarzani miłością jak i współlokatorzy. Niektóre zwierzęta domowe służą swoim panom, jako seksualni partnerzy, podczas gdy inne są świadkami scen erotycznych z udziałem ich właścicieli. Bohaterowie filmu pochodzą ze wszystkich warstw społecznych, zarówno właściciele wypielęgnowanych pudli jak i ludzie z marginesu społecznego żyjący w warunkach uwłaczający ludzkiej godności^[3]. Film jest zarówno groteskowy jak i smutny, ale jednocześnie oszałamiający. Trzeci film Ulricha Seidla wywołał skandal w Austrii i zebrał złe recenzje, ale za granicą stał się uznanym kultowym filmem. Jest postrzegany jako jeden z najbardziej niepokojących filmów w świecie Seidla^[1]. Podczas oglądania filmu Werner Herzog skomentował go^[2]:

Nigdy nie przyglądałem się piekłu z tak bliska.

Werner Herzog

Film jest zabroniony w Norwegii od 1997 roku^[4]. Wyświetlany był na wielu festiwalch, m.in.: Munich International Filmwoche, Kommunalkino Bremen, 25th Unabhängiges FilmFest Osnabrück, Kulturforum/Bucharest, Taipei Film House - Les spectacles du réel, Cineteca Nacional/Mexico, Motovun FF, New Horizons IFF, Thessaloniki IFF, Indielisboa, Jenjou IFF/Seoul, Taipei FF, Deutsches Filminstitut, Toronto IF^[5].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Potsdam FF 1996 – Best Documentary

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Ernst Schönmann
Franz Dolesch
Renée Felden
Franz Holzschuh
Peter Kristek
Fritzi Schmied
Herbert Scholz
Gabi Tairi
Christina Yildiz

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Animal Love - Synopsis. Ulrich Seidl. [dostęp 2018-04-13]. (ang.).
↑ ^a ^b Zwierzęca miłość. Stowarzyszenie Filmowców Polskich. [dostęp 2018-04-13].
↑ Animal Love. Dafilms.com. [dostęp 2018-04-13]. (ang.).
↑ Disturbing "documentary" from Austrian suburbia. IMDb.com. [dostęp 2018-04-13]. (ang.).
↑ Animal Love - Festivals. Ulrich Seidl. [dostęp 2018-04-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[:0-1] Animal Love - Synopsis. Ulrich Seidl. [dostęp 2018-04-13]. (ang.).

[:1-2] Zwierzęca miłość. Stowarzyszenie Filmowców Polskich. [dostęp 2018-04-13].

[3] Animal Love. Dafilms.com. [dostęp 2018-04-13]. (ang.).

[4] Disturbing "documentary" from Austrian suburbia. IMDb.com. [dostęp 2018-04-13]. (ang.).

[5] Animal Love - Festivals. Ulrich Seidl. [dostęp 2018-04-13]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]