Zygmunt Brudziński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Brudziński
Prawdzic
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1905
Szymanów

Data i miejsce śmierci

wrzesień 1959
Stronie Śląskie

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
III powstanie śląskie,
II wojna światowa; powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Śląski Krzyż Powstańczy

Zygmunt Brudziński ps. „Prawdzic”.(ur. 5 stycznia 1905 w Szymanowie[1], zm. wrzesień 1959 w Stroniu Śląskim) – porucznik Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i III powstania śląskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa Brudzińskiego. W roku 1923 zdał maturę we Lwowie[1]. W latach 1930–1932 przebywał w Angoli, gdzie posiadał plantację kawy[1]. Po powrocie do Polski prowadził dział gospodarczy i rolny w Radzie Organizacji Polskich za Granicą[1]. W latach 1933–1934 był przewodniczącym Sekcji Afrykańskiej LMiK[1]. Był plantatorem w Liberii[1]. Później powrócił do kraju. Był współwłaścicielem firmy „Batoli”[1]. Brał udział w wojnie obronnej 1939 roku. Jako członek Armii Krajowej brał udział w powstaniu warszawskim na Żoliborzu. Odznaczony Śląskim Krzyżem Powstańczym i Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 76.