Zębiełek wielkogłowy
| Crocidura grandiceps[1] | |
| Hutterer, 1983 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zębiełek wielkogłowy |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Zębiełek wielkogłowy[3] (Crocidura grandiceps) – gatunek owadożernego ssaka z rodziny ryjówkowatych (Soricidae). Występuje w Afryce Zachodniej – w Gwinei, Liberii, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Ghanie, Beninie i Nigerii (na zachód od rzeki Niger, ale mogą pojawiać się również na wschód[4])[2][5]. Prawdopodobnie występuje też w Kamerunie[6] i daleko na zachód od Sierra Leone[7]. Zamieszkuje głównie pierwotne, wilgotne, nizinne lasy tropikalne. Holotyp został uwięziony w naturalnej, trawiastej polanie w lesie na wysokości 1800 m n.p.m.; paratypy zostały zebrane z gospodarstwa kakao[8][7]. W Ghanie siedlisko tego gatunku składa się z małych, rozproszonych fragmentów lasu[2]. Kariotyp wynosi 2n = 46, FN = 68[9]. Ekologia słabo poznana. Populacja C. grandipes wydaje się rzadka. W Parku Narodowym Taï w Wybrzeżu Kości Słoniowej występuje prawdopodobnie największa populacja tego gatunku[2]. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów był zaliczany do kategorii NT (podwyższonego ryzyka), ale w 2024 roku uznano go za gatunek najmniejszej troski ze względu na duży zasięg występowania i obecność na wielu obszarach chronionych[2]. Głównymi zagrożeniami dla tego gatunku są dalsze niszczenie lasów, fragmentacja i degradacja ich siedlisk zwłaszcza w Ghanie i Nigerii[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Crocidura grandiceps, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f T. Dando, Crocidura grandiceps, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2024, wersja 2024-1 [dostęp 2024-10-09] (ang.).
- ↑ Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 64. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ D.C.D. Happold: The Mammals of Nigeria. Wyd. 1. Londyn: Oxford University Press, 1987. ISBN 0-19-857565-3. (ang.).
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Crocidura grandiceps. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2010-08-14]
- ↑ R. Hutterer, D.A. Schlitter: Shrews of Korup National Park, Cameroon, with the description of a new Sylvisorex (Mammalia: Soricidae). W: Contributions in Mammalogy: A Memorial Volume Honoring Dr. J. Knox Jones, Jr.. Lubbock: Museum of Texas Tech University, 1996, s. 57–66. ISBN 0-9640188-3-7. (ang.).
- ↑ a b B. Grubb, T.S. Jones, A.G. Davies, E. Edberg, E.D. Starin i inni: Mammals of Ghana, Sierra Leone and The Gambia. Zennor, St Ives, Cornwall, UK: Trendrine Press, 1998. ISBN 0-9512562-4-6. (ang.).
- ↑ R. Hutterer. Crocidura grandiceps, eine neue Spitzmaus aus Westafrika. „Revue Suisse de Zoologie”. 90 (3), s. 699–707, 1983. (niem.).
- ↑ D.A. Schlitter, R. Hutterer, T. Maddalena, L.W. Robbins. New karyotypes of shrews (Mammalia: Soricidae) from Cameroon and Somalia. „Annals of Carnegie Museum”. 68, s. 1–13, 1999. (ang.).