Kąt graniczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kąt graniczny – maksymalny kąt, pod jakim promień świetlny może padać na granicę ośrodków ulegając przy tym załamaniu. Występuje tylko w sytuacji, gdy światło rozchodzące się w ośrodku o współczynniku załamania pada na granicę z ośrodkiem o współczynniku załamania takim że

Przy wzroście kąta padania promienia powyżej wartości kąta granicznego, promień nie załamuje się i pojawia się efekt całkowitego wewnętrznego odbicia[1].

Wartość kąta granicznego można obliczyć ze wzoru Snelliusa, podstawiając za kąt załamania 90°:

a zatem:

gdzie jest współczynnikiem załamania ośrodka, od którego światło się odbija.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. kąt graniczny, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-16].