Cepcewicze
51°22′29″N 26°24′15″E/51,374722 26,404167| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
1,85 km² |
| Wysokość |
152 m n.p.m. |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
34522 |
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 51°22′29″N 26°24′15″E/51,374722 26,404167
| |
Cepcewicze (ukr. Цепце́вичі, Cepcewyczi), dawniej Cepcewicze Małe[1] (ukr. Малі Цепце́вичі, Mali Cepcewyczi) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie sarneńskim, na prawym brzegu rzeki Horyń[2]. W 2001 roku liczyła 2462 mieszkańców[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś została założona w 1611 roku[3] i jest jedną ze starszych wsi na Ukrainie. Była własnością Urbanowskich, Kwiatkowskich, a następnie Szczęsnego Poniatowskiego[1]. Początkowo była znana pod nazwą Czypeczewicze (Чипечевичі) albo Czupieczewicze (Чупечевичі). Historia wsi jest związana z założonymi wcześniej Cepcewiczami Wielkimi, leżącymi po drugiej stronie rzeki Horyń[2].
W 1885 roku Cepcewicze Małe należały do powiatu łuckiego Guberni wołyńskiej, a zamieszkiwane były przez 535 osoby, z czego 83 mieszkało na pańskim dworze[4].
Według spisu ludności z 1897 roku wieś liczyła 846 mieszkańców, 764 było wyznania prawosławnego[5]. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego wieś liczyła 117 domów i 829 mieszkańców[1].
Po wojnie polsko-bolszewickiej wieś znalazła się w granicach Polski. W okresie międzywojennym najpierw należała administracyjnie do województwa poleskiego, a od roku 1930 do wołyńskiego. Według spisu ludności z 1921 roku mieszkało tu 1010 osób, 24 osoby podały wyznanie rzymskokatolickie i narodowość polską, 302 – wyznanie prawosławne i narodowość rusińską[6].
Przed I wojną światową mieszkańcy wsi należeli do parafii prawosławnej w Cepcewiczach Wielkich. W okresie międzywojennym wybudowano unicką cerkiew w Tutowiczach i część mieszkańców z Cepcewicz uczęszczała doń. Przed wojną mieszkało tu osiem rodzin żydowskich. Podczas II wojny światowej wielu mieszkańców dobrowolnie lub pod przymusem wstępowało do UPA[2]. W okresie międzywojennym powstał tu zbór zielonoświątkowy[7].
W 1961 roku we wsi został położony bruk[2].
W 1971 roku zbudowano dom kultury, którego dwa pomieszczenia przeznaczono na bibliotekę. W 1975 roku biblioteka liczyła 25 tysięcy woluminów. W latach 70. bibliotekarze często się zmieniali ze względu na trudności w znalezieniu zakwaterowania, a powodem tych trudności było to, że większość mieszkańców wsi stanowili ewangelikalni protestanci, w tym zwłaszcza zielonoświątkowcy[8]. Organizowane są tu regionalne kursy dla młodych bibliotekarzy[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Cepcewicze Małe, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 294.
- ↑ a b c d Цепцевичі - історія села Інформаційно-комп'ютерний центр ПШБ села Цепцевичi 2013 рік.
- ↑ a b с Цепцевичі Рівненська область, Сарненський район Верховна Рада України 1994-2013
- ↑ Волости и важнѣйшія селенія Европейской Россіи. По данным обслѣдованія, произведеннаго статистическими учрежденіями Министерства Внутренних Дѣл, по порученію Статистическаго Совѣта. Изданіе Центральнаго Статистическаго Комитета. Выпускъ III. Губерніи Малороссійскія и Юго-Западныя. СанктПетербургъ. 1885. — V + 349 с.
- ↑ Населенныя мѣста Россійской Имперіи в 500 и болѣе жителей съ указаніем всего наличнаго въ них населенія и числа жителей преобладающихъ вѣроисповѣданій по даннымъ первой всеобщей переписи 1897 г. С-Петербург. 1905. — IX + 270 + 120 с., (стор. 1-29)
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VIII - Województwo Poleskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924, s. 60.
- ↑ Stefan Grelewski: Sekty religijne w Polsce współczesnej. Sandomierz: 1937, s. 183.
- ↑ Публiчно-шкiльна бiблiотека села Цепцевичi Інформаційно-комп'ютерний центр ПШБ села Цепцевичi 2013 рік.
- ↑ Відбулась регіональна Літня школа молодих бібліотекарів. civicua.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-03)]. 2002-2013 Портал "Громадський простір"