Dół czaszkowy doogonowy
Dół czaszkowy doogonowy, dół czaszkowy tylny – zagłębienie w wewnętrznej powierzchni czaszki[1].
Jest to jeden z trzech dołów czaszki. Bardziej do przodu od niego leżą dół czaszkowy donosowy, a bezpośrednio przed nim dół czaszkowy środkowy[1]. Do przodu sięga on grzebienia potyliczno-klinowego, w kierunku tylnym zaś otworu wielkiego[2].
Tylny dół czaszkowy zbudowany jest w dużej mierze przez kość potyliczną, dokładniej zaś przez jej część podstawną, zwłaszcza w części pośrodkowej. Na kości tej w obrębie części donosowej dołu obserwuje się wycisk mostowy, w części doogonowej zaś widać wycisk rdzenia przedłużonego Boczne tereny tego dołu tworzą natomiast części skaliste kości skroniowych[2].
Najbardziej tylny z dołów czaszki mieści w sobie tyłomózgowie wtórne i rdzeniomózgowie[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Krysiak, Kobryń i Kobryńczuk 2012 ↓, s. 127.
- ↑ a b Krysiak, Kobryń i Kobryńczuk 2012 ↓, s. 128.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk: Anatomia zwierząt. T. 1: Aparat ruchowy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16755-4.
