Węgorek octowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Węgorek octowy
Turbatrix aceti
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

nicienie

Gromada

Secernentea

Rząd

Rhabditida

Rodzina

Panagrolaimidae

Rodzaj

Turbatrix

Gatunek

węgorek octowy

Węgorek octowy (łac. Turbatrix aceti) – nicień żyjący w fermentujących owocach oraz w occie winnym. Jest wytrzymały, potrafi żyć w środowisku o charakterze kwasowym, którego pH wynosi od 1,6 do 1,1.

Hodowla[edytuj | edytuj kod]

Hodowla węgorka jest mało wymagająca. Jako pokarm można zastosować rozgotowane płatki owsiane (pulpa owsiana). Nicień toleruje temperatury od 0 do 30 °C, jednak do rozmnażania potrzebuje ciepła, optymalnie 22 °C (temperatura pokojowa). W ciągu 2-3 dni można podwoić ich liczebność.

Do zapoczątkowania hodowli należy umieścić łyżeczkę zarodową w plastikowym pojemniku wraz z owsianą pulpą, dolać wody do poziomu około 5 mm nad powierzchnią pulpy. Pojemnik należy przykryć pokrywką lub folią i odstawić w ciepłe miejsce. Należy również zadbać o odpowiednią wentylację w pojemniku (np. robiąc kilka dziurek w pokrywce). Węgorki żyją około 3 tygodni, później hodowlę trzeba odnowić.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Robakowaty kształt ciała, z przodu ciała otwór gębowy, z tyłu odbyt (u samców występuje stek), samica posiada otwór płciowy. Długość ciała 1-2 mm.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

W akwarystyce wykorzystywany do karmienia narybku. Do tego celu zakłada się specjalne hodowle.