Četverored

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Četverored
Gatunek

dramat, propagandowy

Data premiery

1999

Kraj produkcji

Chorwacja

Język

chorwacki

Czas trwania

123 minuty

Reżyseria

Jakov Sedlar

Scenariusz

Ivan Aralica (powieść)

Zdjęcia

Igor Sunara

Montaż

Zdravko Borko, Ivica Drnic

Produkcja

Croatia Film

Četverored, również Bleiburgchorwacki film propagandowy z 1999 roku w reżyserii Jakova Sedlara. Jest adaptacją powieści Ivana Aralicy o tym samym tytule. Skupia się wokół wydarzeń zaistniałych pod koniec II wojny światowej, znanych jako masakra w Bleiburgu.

Produkcja i dystrybucja[edytuj | edytuj kod]

Reżyserem filmu był Jakov Sedlar. Scenariusz napisał Ivan Aralica na podstawie własnej powieści o tym samym tytule, wydanej w 1997 roku[1]. Zdjęcia wykonywał Igor Sunara, a montażem zajmowali się Zdravko Borko i Ivica Drnic[2].

Film wszedł do kin w połowie grudnia 1999 roku, w okresie kampanii wyborów parlamentarnych, które odbyły się 3 stycznia 2000. Dzień wcześniej, w trakcie ciszy wyborczej, został on wyświetlony w państwowej telewizji, co wywołało znaczne kontrowersje[3][4].

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Ivan Marević – Ivan Telebar
Ena Begović – Mirta Mesog
Goran Navojec – Baja Mesog
Nadežda Perišić-Nola – Margeurita
Zvonimir Zoričić – Zlatko Trlin
Nada Abrus – Malvina
Boris Buzančić – Senjak
Mia Oremović – Gost
Filip Šovagović – porucznik Hunjeta
Tamara Garbajs – Magdalena
Božidar Alić – Vasa

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Akcja toczy się w 1945. Głównymi bohaterami filmu jest para pracowników Chorwackiego Teatru Narodowego – Ivan i Mirta. Wraz z innymi cywilami dołączają do kolumny wojska chorwackiego, uciekającej z Zagrzebia przed nacierającymi partyzantami. Uciekinierzy docierają do Bleiburga, gdzie oddają się w ręce Brytyjczyków. Ci przekazują ich jugosłowiańskim komunistom. Ivan zostaje wysłany bez sądu na masowe rozstrzelanie, które udaje mu się przeżyć. Nie jest to jednak koniec jego gehenny, gdyż po powrocie trafia znów do kolumny jeńców brutalnie traktowanej przez partyzantów. Udaje mu się ocaleć dzięki Żydowi znajdującemu się w szeregach komunistów i – za cenę milczenia ˜– połączyć się z ukochaną Mirtą[5].

Głosy krytyków[edytuj | edytuj kod]

Film posiada bogaty przekaz propagandowy. Znalazł się w repertuarze sekcji Dyskretny urok propagandy – Bałkany w Ogniu w ramach na 11. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Watch Docs (2011)[6]. Film jest apoteozą Niepodległego Państwa Chorwackiego, promującą chorwacki nacjonalizm. Zajęcie państwa przez komunistów jest katastrofą całego narodu. Bohaterami są dobrzy ustasze i cywile, z kolei ich oprawcy – komunistyczni partyzanci Tity – zachowują się jak barbarzyńcy. Film nie stroni od przedstawiania mordów, rabunków i gwałtów w wykonaniu zezwierzęconych partyzantów. Uwagę zwraca fakt, że zdecydowana większość z nich jest narodowości serbskiej, co ma utożsamić filmowych oprawców z całym narodem sąsiadów. Również partyzantki pokazane są jako kobiety brutalne, perwersyjne oraz ideologicznie zaślepione – jedna z nich zabija własnego brata, uwięzionego w obozie jenieckim[2][7]. Przez Vjekoslava Pericę obraz został określony jako neonazistowski[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sanimir Resic, Barbara Törnquist Plewa: The Balkans in Focus: Cultural Boundaries in Europe. Nordic Academic Press, 2002, s. 89. (ang.).
  2. a b WatchDocs Festival | Bleiburg [online], archive.ph, 21 maja 2015 [dostęp 2021-09-20].
  3. Batinić 2015 ↓, s. 254–255.
  4. Catherine Baker: Sounds of the Borderland: Popular Music, War and Nationalism in Croatia since 1991. Farnham: Ashgate Publishing, 2013, s. 29. ISBN 978-1-4094-0711-9. (ang.).
  5. Batinić 2015 ↓, s. 255.
  6. WatchDocs Festival | Propaganda-bałkany w ogniu [online], archive.ph, 20 maja 2015 [dostęp 2021-09-20].
  7. Batinić 2015 ↓, s. 255–256.
  8. Vjekoslav Perica: Balkan Idols: Religion and Nationalism in Yugoslav States. Nowy Jork: Oxford University Press, 2002, s. 172. ISBN 0-19-514856-8. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]