Niepodległe Państwo Chorwackie

Nezavisna Država Hrvatska Niepodległe Państwo Chorwackie
1941–1945
Flaga Niepodległego Państwa Chorwackiego Herb Niepodległego Państwa Chorwackiego
Hymn: Lijepa naša domovino (Piękna nasza ojczyzno)
Język urzędowy	chorwacki
Stolica	Zagrzeb
Ustrój polityczny	totalitaryzm faszystowski
Typ państwa	państwo marionetkowe
Ostatnia głowa państwa	poglavnik Ante Pavelić (1941-1945) król Tomisław II Sabaudzki (1941-43) prezydent Nikola Mandić (1943-45)
Zależne od	III Rzesza
Ostatni szef rządu	premier Nikola Mandić (1943-45)
Powierzchnia  • całkowita	92 500 km²
Liczba ludności (1941)  • całkowita   • narody i grupy etniczne	6 300 000 Chorwaci, Serbowie, Bośniacy, Słoweńcy, Żydzi, Romowie
waluta	kuna
Secesja	Królestwo Jugosławii 10 kwietnia 1941
Upadek	włączone do SFR Jugosławii jako Socjalistyczna Republika Chorwacji 1945
Religia dominująca	katolicyzm
Strefa czasowa	UTC +1 – zima UTC +2 – lato

Niepodległe Państwo Chorwackie (inna nazwa: Niezależne Państwo Chorwackie, chorw. Nezavisna Država Hrvatska, w skrócie: NDH) – marionetkowe państwo faszystowskie utworzone przez Ustaszów w 1941 roku, po zajęciu Jugosławii przez państwa Osi.

Powstanie

Granice państw oraz stref okupacyjnych w 1941-1943 na tle granic przedwojennych.

Po klęsce Królestwa Jugosławii, w kwietniu 1941 roku, zwycięska III Rzesza i Zjednoczone Królestwo Włoch zezwoliły przywódcy ustaszów, Ante Paveliciowi, na proklamowanie Niepodległego Państwa Chorwackiego. 10 kwietnia została ogłoszona niepodległość, 15 kwietnia 1941 NDH przystąpiło do paktu trzech. Już 18 maja 1941 Benito Mussolini pozbawił jednak złudzeń chorwackich polityków, gdy narzucił traktat rzymski. Włochy miały dominować w Chorwacji, którą dodatkowo pozbawiły jeszcze części Dalmacji.

Państwo w 1941 roku liczyło ok. 6,3 mln ludności i zajmowało łączny obszar 92,5 tys. km kw.

W skład nowego państwa, oprócz większości współczesnej Chorwacji, weszły Bośnia i Hercegowina oraz Srem. Najdalej na wschód wysuniętą częścią państwa był Zemun, jedna z dzielnic Belgradu.

Niemcy i Włochy podzieliły NDH na strefy wpływów.

Terror i opór

Od pierwszych dni istnienia NDH trwało ludobójstwo, którego ofiarami padli głównie prawosławni Serbowie oraz Żydzi i Romowie. W trakcie masowych eksterminacji na terenie NDH, m.in. w obozach koncentracyjnych w Jasenovacu, zginęło ponad 350 tysięcy ludzi, z czego prawie 300 tysięcy było Serbami.

Jednocześnie już w lipcu 1941 rozpoczął działania zbrojne partyzancki ruch oporu, w którego skład wchodzili przedstawiciele różnych narodowości. Pod koniec 1941 na terenie Chorwacji większość partyzantów stanowili Serbowie (77%), zaś Chorwaci tylko 21,5%. Udział Chorwatów w partyzantce stale się jednak zwiększał i od sierpnia 1942 do września 1943 wzrósł z 32% do 34%, zaś w 1944 Chorwaci stanowili już 60,4% partyzantki w Chorwacji, Serbowie – 28,6%, Muzułmanie – 2,8% i pozostali (Słoweńcy, Czarnogórcy, Włosi, Węgrzy, Czesi, Żydzi i b. volksdeutsche) 8,2%.

Upadek NDH

Po kapitulacji Włoch w 1943 r. Niemcy zajęły także włoską (zachodnią) strefę wpływów, zaś NDH uzyskało terytoria na wybrzeżu adriatyckim, które po podboju Jugosławii zostały zagarnięte przez Włochy. Jednocześnie powiększał się obszar opanowany przez oddziały Narodowej Armii Wyzwolenia Jugosławii pod dowództwem Josipa Broza Tity, które w maju 1945 roku położyły kres istnieniu Niepodległego Państwa Chorwackiego.

Galeria

• 

  Niepodległe Państwo Chorwackie: mapa fizyczna 1941-1943

• 

  Znaczek poczty NDH (5 kun), 1941

Zobacz też

• Hrvatsko domobranstvo
• Niemiecko-Chorwacka Policja
• Chorwacki Legion Lotniczy
• Lotnictwo NDH
• Marynarka Wojenna NDH
• Jasenovac (obóz koncentracyjny)
• Zbrodnia w Gudovacu
• Zbrodnie w Glinie
• Zbrodnia w Prkosie
• Srbosjek

Linki zewnętrzne

• Nezavisna Država Hrvatska („Niepodległe Państwo Chorwackie”)