Przejdź do zawartości

Żyworodność lecytotroficzna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gupik pawie oczko – najbardziej znana ryba jajożyworodna. Na zdjęciu para odmiany hodowlanej

Żyworodność lecytotroficzna, jajożyworodność (łac. ovoviviparia) – odmiana żyworodności polegająca na tym, że po zapłodnieniu wewnętrznym zarodki pozostają w błonach jajowych wewnątrz organizmu matki, odżywiają się żółtkiem i zachowują całkowitą autonomię podczas rozwoju. Młode uwalniają się z błon jajowych bezpośrednio przed złożeniem jaj, w trakcie lub zaraz po ich złożeniu przez samicę.

Termin jajożyworodność wprowadzony przez Borisa Balinsky’ego w 1975[1] był w kolejnych latach różnie definiowany przez biologów. Ostatecznie został wycofany z użycia[2], a ten typ rozrodu – spotykany u niektórych owadów, płazów, ryb i gadów – określa się jako żyworodność lecytotroficzną[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Boris I. Balinsky An introduction to embryology. W.B. Saunders Philadelphia Co. 1975.
  2. Daniel G. Blackburn. Classification of the reproductive patterns of amniotes. „Herpetological Monographs”. 14, s. 371-377, 2000. (ang.). 
  3. Anna Pecio. Ewolucja żyworodności wśród ryb (Pisces). „Przegląd Zoologiczny”. 1-2, s. 29-47, 2001.