Purpura Kasjusza

Purpura Kasjusza - koloidalny zol złota barwy czerwonej. Stosowana do produkcji szkła rubinowego, barwienia procelany i emalii.

Nazwę swą wywodzi od nazwiska niemieckiego lekarza i chemika Andreasa Cassiusa z Lejdy, który opisał substancję w dziele "De Auro" w 1685 r. Była ona jednak znana już wcześniej, od czasów starożytnego Egiptu, sposób barwienia koloidalnym złotem szkła i ceramiki znali Agrykola i Paracelsus. Metodę produkcji koloidalnego kompleksu z chlorku złota i wodorotlenku cynowego opisał w 1659 r. Johann Glauber, a alchemik i wykładowca uniwersytetu w Wittenberdze Johann Kunckel w manufakturze w Poczdamie produkował seryjnie pomiędzy 1679 a 1689 rokiem szklane wyroby, z których wiele zachowało się do dziś.

Purpurę Kasjusza można otrzymać działaniem chlorku cyny(II) SnCl₂ na roztwór kwasu chlorozłotowego(III) HAuCl₄ lub chlorku złota(III) AuCl₃. W zależności od warunków reakcji, nanocząsteczki złota osadzone na cząsteczkach tlenku cyny nadają kolor od czerwonego do purpurowego.

Bibliografia

• L.B. Hunt. The True Story of Purple of Cassius. „Gold Bulletin”. 9 (4), s. 134–139, 1976. Londyn: Johnson Matthey & Co Limited. DOI: 10.1007/BF03215423. (ang.).