Jingpo Lacus: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Usunięta treść Dodana treść
+
(Brak różnic)

Wersja z 13:43, 2 lut 2014

Jingpo Lacus
{{{nazwa oryginalna}}}
Ilustracja
Mozaika map radarowych Jingpo Lacus w fałszywych barwach, stan wiedzy na 2013 rok.
Położenie
Państwo

nie dotyczy
terytorium pozaziemskie

Lokalizacja

Tytan

Region

{{{region}}}

Wysokość lustra

{{{wysokość lustra}}} m n.p.m.

Morfometria
Wymiary
• max długość
• max szerokość


{{{max długość}}}
{{{max szerokość}}}

Hydrologia
Jakość wody

{{{jakość}}}

Rodzaj jeziora

jezioro węglowodorów

Położenie na mapie Tytana
Mapa konturowa Tytana
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:waterbody}

Jingpo Lacus – czwarte co do wielkości jezioro na Tytanie, największym księżycu Saturna. Wypełniają je płynne węglowodory. Zostało odkryte na zdjęciach radarowych okolic północnego bieguna Tytana przez sondę Cassini; znajduje się w pobliżu Kraken Mare, największego zbiornika węglowodorów na Tytanie. Jego nazwa pochodzi od ziemskiego jeziora Jingpo Hu położonego w Chinach[1]. Jest ono niemal tych samych rozmiarów co Ontario Lacus, największe jezioro południowej półkuli tego księżyca, ale ma bardziej złożoną linię brzegową i przypuszczalnie dużo większą głębokość[2].

Odbicie Słońca na powierzchni Jingpo Lacus, widoczne w podczerwieni

W 2009 roku zarejestrowano odbicia światła słonecznego (w zakresie podczerwieni) od tafli tego jeziora i Kraken Mare[2]. Obserwacje te stanowiły kluczowe dowody potwierdzające występowanie cieczy na powierzchni Tytana[3], ponadto pozwoliły nałożyć ograniczenie na nierówność powierzchni jezior: najprawdopodobniej w chwili rejestracji Jingpo Lacus było zupełnie pozbawione fal[2].

Zobacz też

  1. Jingpo Lacus Gazetteer of Planetary Nomenclature, USGS Astrogeology Research Program
  2. a b c Jason W. Barnes, Jason M. Soderblom, Robert H. Brown, Laurence A. Soderblom i inni. Wave constraints for Titan’s Jingpo Lacus and Kraken Mare from VIMS specular reflection lightcurves. „Icarus”. 211, s. 722-731, 2011. DOI: 10.1016/j.icarus.2010.09.022. 
  3. Sunlight Glint Confirms Liquid in Titan Lake Zone. NASA, 2009-12-17. [dostęp 2014-02-02]. (ang.).