Receptory sigma: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Nie zmieniajcie proszę znowu na błędną wersję, powołując się na badania z lat 70-tych.
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, źródła/przypisy
Linia 1: Linia 1:
'''Receptory sigma''' – klasa [[receptory|receptorów]] o nieznanej funkcji, nie będące receptorami opoidowymi, ani też fragmentem recetrora glutaminianowego wiążącym PCP. Jest to ze względu na sekwencję nukleotydów w genomie, strukturę białka, działanie receptor niezależny od receptorów opioidowych, mimo ciągle utrzymującej się błędnej, starszej klasyfikacji. Badane są m.in. ze względu na ich domniemany udział w patogenezie różnych chorób neuropsychiatrycznych<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Hayashi | imię = T. | tytuł = Sigma-1 receptor: the novel intracellular target of neuropsychotherapeutic drugs | czasopismo = Journal of Pharmacological Sciences | wolumin = 127 | numer = 1 | strony = 2–5 | rok = 2015 | doi = 10.1016/j.jphs.2014.07.001 | pmid = 25704011 }}</ref>. Opisano dwa rodzaje tych receptorów, [[receptor sigma-1|sigma-1]] (σ1R) i [[receptor sigma-2|sigma-2]] (σ2R). Receptor sigma-1 jest przezbłonowym [[białka opiekuńcze|białkiem chaperonowym]] [[siateczka śródplazmatyczna|siateczki śródplazmatycznej]], kodowanym u człowieka przez gen ''SIGMAR1''<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Hayashi | imię = T. | nazwisko2 = Su | imię2 = T.P. | tytuł = Sigma-1 receptor chaperones at the ER-mitochondrion interface regulate Ca(2+) signaling and cell survival | czasopismo = Cell | wolumin = 131 | numer = 3 | strony = 596–610 | rok = 2007 | doi = 10.1016/j.cell.2007.08.036 | pmid = 17981125 }}</ref>. Podlega ekspresji w różnych tkankach, szczególnie w tkance nerwowej. Sigma-2 jest białkiem związanym z cytochromami; gen tego receptora nie został dotąd sklonowany. Szereg leków psychotropowych ma powinowactwo do receptorów sigma, ale nie opracowano jak dotąd leku który działałby przede wszystkim na te receptory<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Guitart | imię = X. | nazwisko2 = Codony | imię2 = X. | nazwisko3 = Monroy | imię3 = X. | tytuł = Sigma receptors: biology and therapeutic potential | czasopismo = Psychopharmacology (Berl) | wolumin = 174 | numer = 3 | strony = 301–319 | rok = 2004 | doi = 10.1007/s00213-004-1920-9 | pmid = 15197533 }}
'''Receptory sigma, białka sigma''' – grupa białek o nieznanej funkcji, pierwotnie opisanych jako klasa [[receptory opioidowe|receptorów opioidowych]]<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Martin | imię = W.R. | nazwisko2 = Eades | imię2 = C.G. | nazwisko3 = Thompson | imię3 = J.A. | nazwisko4 = Huppler | imię4 = R.E. | nazwisko5 = Gilbert | imię5 = P.E. | tytuł = The effects of morphine- and nalorphine- like drugs in the nondependent and morphine-dependent chronic spinal dog | czasopismo = Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics | wolumin = 197 | numer = 3 | strony = 517–532 | rok = 1976 | doi = | pmid = 945347 }}</ref>. Koncepcja roli białek sigma diametralnie się od tego czasu zmieniła<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Kim | imię = F.J. | tytuł = Introduction to Sigma Proteins: Evolution of the Concept of Sigma Receptors | czasopismo = Handbook of Experimental Pharmacology | wolumin = 244 | numer = | strony = 1-11 | miesiąc = | rok = 2017 | doi = 10.1007/164_2017_41 | pmid = 28871306 }}</ref>. Badane są m.in. ze względu na ich domniemany udział w patogenezie różnych chorób neuropsychiatrycznych<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Hayashi | imię = T. | tytuł = Sigma-1 receptor: the novel intracellular target of neuropsychotherapeutic drugs | czasopismo = Journal of Pharmacological Sciences | wolumin = 127 | numer = 1 | strony = 2–5 | rok = 2015 | doi = 10.1016/j.jphs.2014.07.001 | pmid = 25704011 }}</ref>. Opisano dwa rodzaje tych białek, [[receptor sigma-1|sigma-1]] (σ1R) i [[receptor sigma-2|sigma-2]] (σ2R). Sigma-1 jest przezbłonowym [[białka opiekuńcze|białkiem chaperonowym]] [[siateczka śródplazmatyczna|siateczki śródplazmatycznej]], kodowanym u człowieka przez gen ''SIGMAR1''<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Hayashi | imię = T. | nazwisko2 = Su | imię2 = T.P. | tytuł = Sigma-1 receptor chaperones at the ER-mitochondrion interface regulate Ca(2+) signaling and cell survival | czasopismo = Cell | wolumin = 131 | numer = 3 | strony = 596–610 | rok = 2007 | doi = 10.1016/j.cell.2007.08.036 | pmid = 17981125 }}</ref>. Podlega ekspresji w różnych tkankach, szczególnie w tkance nerwowej. Gen białka sigma-2 został sklonowany i zidentyfikowany jako przezbłonowe białko siateczki endoplazmatycznej TMEM97, regulujące transporter steroli [[NPC1]]<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Alon | imię = A. | nazwisko2 = Schmidt | imię2 = H.R. | nazwisko3 = Wood | imię3 = M.D. | nazwisko4 = Sahn | imię4 = J.J. | nazwisko5 = Martin | imię5 = SF. | tytuł = Identification of the gene that codes for the σ2 receptor | czasopismo = Proc Natl Acad Sci U S A | wolumin = 114 | numer = 27 | strony = 7160-7165 | rok = 2017 | doi = 10.1073/pnas.1705154114 | pmid = 28559337 }}</ref><ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Kim | imię = F.J. | nazwisko2 = Pasternak | imię2 = G.W. | tytuł = Cloning the sigma2 receptor: Wandering 40 years to find an identity | czasopismo = Proc Natl Acad Sci U S A | wolumin = 114 | numer = 27 | strony = 6888-6890 | rok = 2017 | doi = 10.1073/pnas.1708155114 | pmid = 28645899 }}</ref>. Szereg leków psychotropowych ma powinowactwo do białek sigma, ale nie opracowano jak dotąd leku, który działałby przede wszystkim na nie<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Guitart | imię = X. | nazwisko2 = Codony | imię2 = X. | nazwisko3 = Monroy | imię3 = X. | tytuł = Sigma receptors: biology and therapeutic potential | czasopismo = Psychopharmacology (Berl) | wolumin = 174 | numer = 3 | strony = 301–319 | rok = 2004 | doi = 10.1007/s00213-004-1920-9 | pmid = 15197533 }}
</ref>.
</ref>.


Wersja z 22:08, 10 paź 2017

Receptory sigma, białka sigma – grupa białek o nieznanej funkcji, pierwotnie opisanych jako klasa receptorów opioidowych[1]. Koncepcja roli białek sigma diametralnie się od tego czasu zmieniła[2]. Badane są m.in. ze względu na ich domniemany udział w patogenezie różnych chorób neuropsychiatrycznych[3]. Opisano dwa rodzaje tych białek, sigma-1 (σ1R) i sigma-2 (σ2R). Sigma-1 jest przezbłonowym białkiem chaperonowym siateczki śródplazmatycznej, kodowanym u człowieka przez gen SIGMAR1[4]. Podlega ekspresji w różnych tkankach, szczególnie w tkance nerwowej. Gen białka sigma-2 został sklonowany i zidentyfikowany jako przezbłonowe białko siateczki endoplazmatycznej TMEM97, regulujące transporter steroli NPC1[5][6]. Szereg leków psychotropowych ma powinowactwo do białek sigma, ale nie opracowano jak dotąd leku, który działałby przede wszystkim na nie[7].

  1. ↑ W.R. Martin, C.G. Eades, J.A. Thompson, R.E. Huppler i inni. The effects of morphine- and nalorphine- like drugs in the nondependent and morphine-dependent chronic spinal dog. „Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics”. 197 (3), s. 517–532, 1976. PMID: 945347. 
  2. ↑ F.J. Kim. Introduction to Sigma Proteins: Evolution of the Concept of Sigma Receptors. „Handbook of Experimental Pharmacology”. 244, s. 1-11, 2017. DOI: 10.1007/164_2017_41. PMID: 28871306. 
  3. ↑ T. Hayashi. Sigma-1 receptor: the novel intracellular target of neuropsychotherapeutic drugs. „Journal of Pharmacological Sciences”. 127 (1), s. 2–5, 2015. DOI: 10.1016/j.jphs.2014.07.001. PMID: 25704011. 
  4. ↑ T. Hayashi, T.P. Su. Sigma-1 receptor chaperones at the ER-mitochondrion interface regulate Ca(2+) signaling and cell survival. „Cell”. 131 (3), s. 596–610, 2007. DOI: 10.1016/j.cell.2007.08.036. PMID: 17981125. 
  5. ↑ A. Alon, H.R. Schmidt, M.D. Wood, J.J. Sahn i inni. Identification of the gene that codes for the σ2 receptor. „Proc Natl Acad Sci U S A”. 114 (27), s. 7160-7165, 2017. DOI: 10.1073/pnas.1705154114. PMID: 28559337. 
  6. ↑ F.J. Kim, G.W. Pasternak. Cloning the sigma2 receptor: Wandering 40 years to find an identity. „Proc Natl Acad Sci U S A”. 114 (27), s. 6888-6890, 2017. DOI: 10.1073/pnas.1708155114. PMID: 28645899. 
  7. ↑ X. Guitart, X. Codony, X. Monroy. Sigma receptors: biology and therapeutic potential. „Psychopharmacology (Berl)”. 174 (3), s. 301–319, 2004. DOI: 10.1007/s00213-004-1920-9. PMID: 15197533. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Receptory_sigma&oldid=50580915”