Bionade: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nowa strona: '''Bionade''' to pierwsza produkowana BIO lemoniada. Dostępne jest 5 smaków: naturalnie mętna cytryna, cytryna-bergamotka, naturalnie mętna pomarańcza... |
|||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
== Produkcja == |
== Produkcja == |
||
Bionade to lemoniada wytwarzana przez fermentację słodu z kontrolowanych surowców organicznych. W opatentowanym procesie produkcyjnym jeden ze szczepów bakteryjnych zawartych w Kombucha (Gluconobacter oxydans) nie fermentuje cukru w alkohol, jak w warzeniu piwa, ale w kwas glukonowy. Podobnie jak przy produkcji piwa, używane są tylko materiały wyjściowe: słód i woda. Po procesie filtracji dodaje się dwutlenek węgla oraz naturalne wyciągi z owoców i ziół w zależności od smaku. |
Bionade to [[lemoniada]] wytwarzana przez [[Fermentacja|fermentację]] słodu<ref>{{Cytuj |autor = Susanne Amann |tytuł = Öko-Boom: Bionade stößt an Rohstoffgrenzen |czasopismo = Spiegel Online |data = 2008-11-14 |data dostępu = 2019-05-13 |url = https://www.spiegel.de/wirtschaft/oeko-boom-bionade-stoesst-an-rohstoffgrenzen-a-590002.html}}</ref> z kontrolowanych surowców organicznych. W opatentowanym procesie produkcyjnym jeden ze szczepów bakteryjnych zawartych w Kombucha (Gluconobacter oxydans) nie fermentuje cukru w alkohol, jak w warzeniu piwa, ale w kwas glukonowy. Podobnie jak przy produkcji piwa, używane są tylko materiały wyjściowe: słód i woda. Po procesie filtracji dodaje się dwutlenek węgla oraz naturalne wyciągi z owoców i ziół w zależności od smaku. Kwas glukonowy działa jako środek konserwujący. <ref>{{Cytuj |autor = Peter Kowalsky, Wolfgang Blum, Torsten Weber |redaktor = Franziska Völckner, Christoph Willers, Torsten Weber |tytuł = Produkt- und Markendifferenzierung als Ausdruck einer Unternehmensphilosophie |data = 2011 |data dostępu = 2019-05-13 |isbn = 9783834963765 |miejsce = Wiesbaden |wydawca = Gabler |s = 245–258 |doi = 10.1007/978-3-8349-6376-5_12 |url = https://doi.org/10.1007/978-3-8349-6376-5_12 |język = de}}</ref><br /> |
||
| ⚫ | |||
== Historia == |
== Historia == |
||
Bionade został wynaleziony w 1994 roku przez mistrza piwowarskiego Dietera Leipolda. Rodziny Leipold i Kowalsky byli właścicielami browaru, któremu groziła upadłość. |
|||
Przedsiębiorca z Bremy Helmut Diez i jego zespół IPM byli odpowiedzialni za restrukturyzację niewypłacalnego browaru. Helmut Diez i IPM dostrzegli potencjał innowacyjny i opracowali pierwsze modele marketingowe, firmowe i dystrybucyjne Bionady. |
|||
| ⚫ | |||
== Przypisy == |
|||
<references responsive="" /><br /> |
|||
Wersja z 13:21, 13 maj 2019
Bionade to pierwsza produkowana BIO lemoniada.
Dostępne jest 5 smaków: naturalnie mętna cytryna, cytryna-bergamotka, naturalnie mętna pomarańcza, pomarańcza-imbir, czarny bez.
Produkcja
Bionade to lemoniada wytwarzana przez fermentację słodu[1] z kontrolowanych surowców organicznych. W opatentowanym procesie produkcyjnym jeden ze szczepów bakteryjnych zawartych w Kombucha (Gluconobacter oxydans) nie fermentuje cukru w alkohol, jak w warzeniu piwa, ale w kwas glukonowy. Podobnie jak przy produkcji piwa, używane są tylko materiały wyjściowe: słód i woda. Po procesie filtracji dodaje się dwutlenek węgla oraz naturalne wyciągi z owoców i ziół w zależności od smaku. Kwas glukonowy działa jako środek konserwujący. [2]
Historia
Bionade został wynaleziony w 1994 roku przez mistrza piwowarskiego Dietera Leipolda. Rodziny Leipold i Kowalsky byli właścicielami browaru, któremu groziła upadłość.
Przedsiębiorca z Bremy Helmut Diez i jego zespół IPM byli odpowiedzialni za restrukturyzację niewypłacalnego browaru. Helmut Diez i IPM dostrzegli potencjał innowacyjny i opracowali pierwsze modele marketingowe, firmowe i dystrybucyjne Bionady.
Przypisy
- ↑ Susanne Amann, Öko-Boom: Bionade stößt an Rohstoffgrenzen, „Spiegel Online”, 14 listopada 2008 [dostęp 2019-05-13].
- ↑ Peter Kowalsky, Wolfgang Blum, Torsten Weber, Produkt- und Markendifferenzierung als Ausdruck einer Unternehmensphilosophie, Franziska Völckner, Christoph Willers, Torsten Weber (red.), Wiesbaden: Gabler, 2011, s. 245–258, DOI: 10.1007/978-3-8349-6376-5_12, ISBN 978-3-8349-6376-5 [dostęp 2019-05-13] (niem.).