Pedofilia: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m malarzBOT: standaryzuję wywołanie link-interwiki
Znaczniki: Zastąpiono Wycofane usuwanie dużej ilości tekstu (filtr nadużyć) VisualEditor
Linia 1: Linia 1:
{{Przekierowanie|pedofil|[[geofil|pedofil]] w ekologii}}{{Inne znaczenia|preferencji seksualnych wobec dzieci przed okresem dojrzewania płciowego|[[hebefilia]] i [[efebofilia]]}}
{{Choroba infobox
|nazwa = Pedofilia
|nazwa łacińska =
|grafika = nie
|podpis grafiki =
|ICD10 = F65.4
|ICD10 nazwa =
|DSM nazwa = Pedofilia
|DSM nazwa łacińska =
|DSM = 302.2
|ICDO =
|DiseasesDB =
|OMIM =
|MedlinePlus =
|MeshID =
|MeshYear =
}}
'''Pedofilia''' ([[Język starogrecki|stgr]]. παῖς ''paîs'', [[Dopełniacz (przypadek)|dop]]. παιδός ''paidós'' „dziecko”, φιλία ''philía'' „miłość”<ref>{{Cytuj |autor = Chris Glavin |tytuł = Etymology and Definitions {{!}} K12 Academics |data = 2014-02-06 |data dostępu = 2021-03-25 |opublikowany = www.k12academics.com |url = https://www.k12academics.com/child-abuse/types/child-sexual-abuse/pedophilia/etymology-definitions |język = en}}</ref>) – rodzaj [[Parafilia|parafilii]]: stan, w którym głównym lub wyłącznym sposobem osiągania satysfakcji seksualnej jest kontakt z [[Dziecko|dziećmi]] w okresie [[Pokwitanie|przedpokwitaniowym]] lub wczesnej fazie pokwitania<ref name=WHOPaedophilia />.

Czyny pedofilne mogą przybierać formę: obnażania się i [[masturbacja|masturbowania]] przy dziecku, dotykania jego narządów płciowych oraz stosunków seksualnych. Czyny takie nie są dokonywane wyłącznie przez pedofilów, lecz także przez osoby mające trudności w znalezieniu partnera seksualnego wśród dorosłych<ref name="Łucka-2014" />.

W klasyfikacji [[Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób ICD-10|ICD-10]] pedofilia ma kod F65.4, w klasyfikacji [[DSM-IV]] i [[DSM-5]] – 302.2. W obu przypadkach zaliczana jest do kategorii zaburzeń preferencji seksualnych.

== Etymologia i historia terminu ==
Termin ''paedophilia erotica'' został wprowadzony do dyskursu medycznego w 1886 r. przez psychiatrę [[Richard von Krafft-Ebing|Richarda von Krafft-Ebinga]] w dziele [[Richard von Krafft-Ebing#Psychopathia sexualis|Psychopathia Sexualis]]. Autor charakteryzował pedofilię jako zainteresowanie seksualne jedynie dziećmi w wieku przedpokwitaniowym<ref>{{Cytuj książkę |autor = Krafft-Ebing, R. von (1886) |tytuł = Psychopathia sexualis: A medico-forensic study (trans by H. E. Wedeck) |wydawca = G. P. Putnam’s Sons |miejsce = New York |rok = 1965 |isbn = 1-55970-425-X}}</ref>.

== Definicje diagnostyczne (kliniczne) ==
„Pedofilia” jest terminem [[Seksuologia|seksuologicznym]], określeniem pewnej, [[Norma seksualna|nienormatywnej]] [[Seksualność|seksualności]] lub zaburzenia seksualnego. Nie jest terminem [[Kryminologia|kryminologicznym]] ani [[Prawo|prawnym]]<ref name=Mayo2007>{{Cytuj pismo |autor = Hall RC, Hall RC |tytuł = A Profile of Pedophilia: Definition, Characteristics of Offenders, Recidivism, Treatment Outcomes, and Forensic Issues |url = http://www.drryanhall.com/Articles/pedophiles.pdf |czasopismo = Mayo Clinic Proceedings |wolumin = 82 |wydanie = 4 |strony = 457–471 |rok = 2007 |doi = 10.4065/82.4.457 |pmid = 17418075 |data dostępu = 2014-01-22}}</ref><ref name="holka-pokorska1">{{Cytuj książkę |autor = Krystyna Marzec-Holka |tytuł = Przemoc seksualna wobec dziecka. Studium pedagogiczno-kryminologiczne |autor r = Justyna Holka-Pokorska |rozdział = Pedofilia jako zaburzenie seksualne – diagnoza i leczenie. Perspektywa psychiatryczna |wydawca = [[Oficyna Wydawnicza Impuls|Impuls]] |miejsce = Kraków |rok = 2011 |strony = 72}}</ref>. W znaczeniu klinicznym termin „pedofilia” odnosi się do wewnętrznej, psychicznej dyspozycji człowieka, zwykle przejawiającej się w jego zachowaniu<ref name="beisert1">{{Cytuj książkę |autor = Maria Beisert |tytuł = Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia |wydawca = [[Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne|GWP]] |miejsce = Sopot |rok = 2012 |strony = 19}}</ref>, oznacza zjawisko z obszaru psychopatologii<ref name="beisert2">{{Cytuj książkę |autor = Maria Beisert |tytuł = Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia |wydawca = GWP |miejsce = Sopot |rok = 2012 |strony = 20}}</ref>. Stworzono wiele, zbliżonych treściowo, klinicznych definicji pedofilii.

=== Definicje instytucjonalne (systemowe) ===
Definicje instytucjonalne pedofilii, to definicje stworzone przez instytucje (organizacje) zajmujące się określaniem definicji [[Choroba|chorób]] do celów standaryzacji [[Diagnostyka medyczna|diagnostyki]] i [[Leczenie|terapii]]. Definicje te znajdują się w systemach klasyfikacyjnych schorzeń, stworzonych i zalecanych przez te instytucje. [[Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne]] (APA) stworzyło [[Diagnostyczny i statystyczny podręcznik zaburzeń psychicznych|Podręcznik Diagnostyczny i Statystyczny Chorób Psychicznych]] (DSM), a [[Światowa Organizacja Zdrowia]] (WHO) [[Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób|Międzynarodową Klasyfikację Chorób]] (ICD). W definicjach instytucjonalnych (systemowych) definiowanie następuje poprzez podanie [[Kryterium klasyfikacyjne|kryteriów]] diagnostycznych, których spełnienie jest konieczne, by schorzenie zostało zidentyfikowane jako ta właśnie, a nie inna jednostka chorobowa<ref name="beisert4">{{Cytuj książkę |autor = Maria Beisert |tytuł = Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia |wydawca = GWP |miejsce = Sopot |rok = 2012 |strony = 22}}</ref>.

==== ICD-10 ====
W dziesiątym wydaniu klasyfikacji ([[Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób ICD-10|ICD-10]]) z roku 1993 pedofilia została opisana w rozdziale „Zaburzenia preferencji seksualnej”, i otrzymała numer kodowy F65.4. Aby można było ją rozpoznać, muszą być spełnione trzy kryteria ogólne dla zaburzeń preferencji seksualnej (F65) (jest to kryterium A), oraz dwa kryteria specyficzne dla pedofilii (B i C)<ref name=ICD-10>Patrz rozdział F65 DISORDERS OF SEXUAL PREFERENCE (s. 165) i F65.4 Paedophilia (s. 166). {{Cytuj stronę |url = http://www.who.int/classifications/icd/en/GRNBOOK.pdf |tytuł = The ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders Diagnostic criteria for research World |opublikowany = [[Światowa Organizacja Zdrowia]] |rok = 1993 |cytat = B. A persistent or a predominant preference for sexual activity with a prepubescent child or children. C. The person is at least 16 years old and at least five years older than the child or children in B |data dostępu = 2013-06-27}}</ref><ref name="beisert4" />.

Kryteria ogólne dla zaburzeń preferencji seksualnej<ref name=ICD-10 /><ref name="beisert4" />:
* G1. Osoba doświadcza nawracających (''recurrent''), silnych (''intense'') seksualnych pragnień (''urges'') i fantazji dotyczących niezwykłych przedmiotów lub działań.
* G2. Osoba działa zgodnie z tymi impulsami lub odczuwa z ich powodu znaczące cierpienie (''is markedly distressed by them'').
* G3. Preferencja występuje przez co najmniej 6 miesięcy.

Kryteria specyficzne dla pedofilii<ref name=ICD-10 /><ref name="beisert5" /><ref name="lew-starowicz1">{{Cytuj książkę |autor = Zbigniew Lew-Starowicz |tytuł = Seksuologia sądowa |wydawca = [[Wydawnictwo Lekarskie PZWL|PZWL]] |miejsce = Warszawa |rok = 2000 |strony = 126}}</ref>:
* B. Utrwalona (''persistent'') lub dominująca (''predominant'') skłonność (''preference'') do aktywności seksualnej z dzieckiem lub dziećmi w wieku przed pokwitaniem (''with a prepubescent child or children'').
* C. Osoba ma co najmniej 16 lat, i jest co najmniej pięć lat starsza od dziecka lub dzieci z kryterium B.

W najnowszej (z roku 2010) wersji ICD-10 pedofilia została określona skrótowo (obok dotychczasowej, pełnej wersji definicji) jako „seksualna skłonność (''preference'') do dzieci, chłopców lub dziewczynek lub obojga, zwykle w wieku przedpokwitaniowym (''prepubertal'') lub wczesnym pokwitaniowym (''early pubertal'')”<ref name="WHOPaedophilia">Patrz opis F65.4 Paedophilia. {{Cytuj stronę |url = http://apps.who.int/classifications/icd10/browse/2010/en#/F65.4 |tytuł = International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems 10th Revision (ICD-10) Version for 2010 |opublikowany = [[Światowa Organizacja Zdrowia]]}}</ref>.

==== Historia definicji w DSM ====
Termin „pedofilia” został wprowadzony do klasyfikacji DSM w pierwszym wydaniu podręcznika (DSM-I) z roku 1952<ref>{{Cytuj książkę |autor = American Psychiatric Association Committee on Nomenclature and Statistics |tytuł = Diagnostic and statistical manual of mental disorders |rok = 1952 |wydanie = 1 |wydawca = American Psychiatric Association |miejsce = Washington, D.C |strony = 39}}</ref>. Zarówno w tym wydaniu, jak i w wydaniu drugim (DSM-II) z roku 1968 wymieniono pedofilię w dziale „Dewiacje seksualne”, ale nie przedstawiono żadnych kryteriów diagnostycznych. W wydaniu trzecim (DSM-III) z roku 1980 określono pedofilię jako jedną z [[Parafilia|parafilii]], podano opis choroby, i przedstawiono wskazówki diagnostyczne<ref>{{Cytuj książkę |autor = American Psychiatric Association: Committee on Nomenclature and Statistics |tytuł = Diagnostic and statistical manual of mental disorders |rok = 1980 |wydanie = 3 |wydawca = American Psychiatric Association |miejsce = Washington, D.C |strony = 271}}</ref>. Definicję pedofilii oparto o kryteria diagnostyczne<ref name="criteria" />. W wydaniu trzecim zmienionym (DSM-III-R) z roku 1987 rozbudowano treść kryteriów diagnostycznych<ref>{{Cytuj książkę |tytuł = Diagnostic and statistical manual of mental disorders: DSM-III-R |rok = 1987 |wydawca = American Psychiatric Association |miejsce = Washington, DC |isbn = 0-89042-018-1 |strony =}}</ref><ref name="criteria" />.

Kryteria A i C pozostają w zasadzie niezmienione od DSM-III-R (1987) przez DSM-IV (1994) i DSM-IV-TR (2000).

Kryterium B w DSM-III-R brzmiało: „osoba działa zgodnie z tymi pragnieniami (''urges''), lub odczuwa znaczącą przykrość (''is markedly distressed'') z ich powodu”<ref name="changes">{{Cytuj stronę |url = http://www.psychiatry.org/practice/dsm/practice-relevant-changes-to-the-dsm-iv-tr |tytuł = Practice-Relevant Changes to the DSM-IV-TR. Adjustment of wording of the clinical significance criterion for the Paraphilias}}</ref>, co wykluczało rozpoznanie pedofilii u osób mających opisane w kryterium A fantazje i pobudki, lecz niedziałających zgodnie z nimi i nieodczuwających przykrości, choć można ją było rozpoznać u osób, co prawda nieodczuwających przykrości, lecz działających. W DSM-IV, pragnąc ujednolicić sformułowanie kryterium dla wszystkich schorzeń (w medycynie przeważnie nie rozpoznaje się schorzenia pod nieobecność cierpienia) i rozbudować je o kwestie społeczne<ref name="changes" />, wprowadzono do kryterium w definicjach wszystkich parafilii sformułowanie: „powodują klinicznie znaczącą przykrość (''distress'') lub upośledzenie (''impairment'') w społecznej, zarobkowej (''occupational''), lub innych ważnych dziedzinach funkcjonowania”<ref name="seligman1">{{Cytuj książkę |autor = Martin E. P. Seligman |autor2 = Edine F. Walker |autor3 = David L. Rosenhan |tytuł = Psychopatologia |wydawca = [[Zysk i S-ka]] |miejsce = Poznań |rok = 2003 |strony = 592}}</ref>. Działanie zgodnie z pedofilnymi pragnieniami (''urges'') przestało być wystarczające do spełnienia kryterium B. Rozszerzyło to zakres osób, u których nie sposób było rozpoznać pedofilii, o te, które działają nieodczuwając przykrości, i wykluczyło to rozpoznanie u wszystkich osób bez przykrości (pedofilia [[Egodystoniczność i egosyntoniczność|egosyntoniczna]]) i bez upośledzenia funkcjonowania, ograniczając je do pedofilii [[Egodystoniczność i egosyntoniczność|egodystonicznej]]. Pragnąc umożliwić rozpoznanie [[Zaburzenia psychiczne|schorzenia psychicznego]] we wszystkich przypadkach nienormatywnej seksualności związanej z „nieuniknionym krzywdzeniem ofiar”<ref name="changes" />, w DSM-IV-TR przywrócono sformułowanie „osoba działa zgodnie z tymi pobudkami, lub” dla kilku parafilii, w tym dla pedofilii<ref name="psychiatrictimes.com">{{Cytuj stronę |url = http://web.archive.org/web/20130403200324/http://www.psychiatrictimes.com/display/article/10168/1420331 |tytuł = Psychopathology and Personality Traits of Pedophiles |nazwisko = Cohen, PhD |imię = Lisa J. |nazwisko2 = Galynker, MD, PhD |imię2 = Igor |opublikowany = ''Psychiatric Times'' |data = 2009-06-08 |data dostępu = 2013-09-24}}</ref>.

==== DSM-IV-TR ====
W czwartym zmienionym wydaniu podręcznika ([[DSM-IV|DSM-IV-TR]]) z roku 2000 pedofilia została opisana w rozdziale „Parafilie”, i otrzymała numer kodowy 302.2. Podano trzy, nawiązujące treścią do poprzednich wydań podręcznika, kryteria diagnostyczne<ref name="dsm4">{{Cytuj książkę |tytuł = Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders DSM-IV TR (Text Revision) |url = http://web.archive.org/web/20120311060203/http://dsm.psychiatryonline.org/book.aspx?bookid=22 |wydawca = American Psychiatric Publishing, Inc. |data = 2000-06 |miejsce = Arlington, VA, USA |isbn = 978-0-89042-024-9 |doi = 10.1176/appi.books.9780890423349 |strony = 572}} [https://web.archive.org/web/20111112113255/http://www.b4uact.org/ref/APA-2000-DSM4TR-pedophilia.pdf Tekst rozdziału „Pedophilia” z DSM-IV-TR w pliku pdf].</ref><ref name="criteria" /><ref name="beisert4" />.
* A. Przez przynajmniej sześć miesięcy: nawracające (''recurrent''), silne podniecające seksualnie (''intense sexually arousing'') fantazje, seksualne impulsy (''urges'') lub zachowania obejmujące aktywność seksualną z dzieckiem lub dziećmi w wieku przed pokwitaniem (''with a prepubescent child or children'') (na ogół w wieku 13 lat lub młodszymi).
* B. Osoba działa zgodnie z tymi seksualnymi pragnieniami (''urges''), lub te seksualne impulsy lub fantazje powodują znaczący dyskomfort (''marked distress'') lub trudność międzyludzką (''interpersonal difficulty'').
* C. Osoba ma przynajmniej 16 lat i jest co najmniej 5 lat starsza niż dziecko lub dzieci z kryterium A. Uwaga: nie dotyczy osoby w późnym okresie dojrzewania będącej w relacji seksualnej z dzieckiem dwunasto- lub trzynastoletnim.

Zalecono uszczegółowienie diagnozy dotyczące płci, do której diagnozowany odczuwa pociąg (męska, żeńska lub obie), tego czy zachowania pedofilne ograniczają się do [[kazirodztwo|kazirodztwa]] oraz czy badanego pociągają wyłącznie dzieci (typ wyłączny) czy także dorośli (typ niewyłączny)<ref name="dsm4" />.

==== Debata nad zasadnością umieszczenia pedofilii w DSM ====
W 2002 roku psychiatra Richard Green, który 30 lat wcześniej argumentował za usunięciem [[homoseksualizm w klasyfikacji DSM|homoseksualizmu z klasyfikacji DSM]], swoim artykułem na łamach „[[Archives of Sexual Behavior]]” rozpoczął debatę na temat zasadności klasyfikacji pedofilii jako [[zaburzenia psychiczne]]go. Przedstawił on szereg argumentów za depatologizacją pedofilii<ref name=Green2002>{{cytuj pismo |autor = Green R |tytuł = Is Pedophilia a Mental Disorder? |url = http://www.paraphilias.nyc/wp-content/uploads/2015/10/Green-Is-pedophilia-a-ment-dis_.pdf |czasopismo = [[Archives of Sexual Behavior]] |wolumin = 31 |wydanie = 6 |strony = 467–471 |rok = 2002 |pmid = 12462476 |doi = 10.1023/A:1020699013309 |data dostępu = 2015-12-02}}</ref>:
* brak związku pedofilii z [[psychopatologia|psychopatologią]] wykazany w badaniu na pedofilach niebędących ani więźniami, ani pacjentami,
* obecność pedofilnego pociągu i podniecenia u znaczącej mniejszości „normalnych” ludzi wykazana w badaniach samoopisowych i z użyciem [[pletyzmograf prąciowy|pletyzmografu prąciowego]],
* występowanie zachowań pedofilnych u zwierząt,
* powszechność i akceptacja zachowań pedofilnych w różnych kulturach w różnym czasie,
* nielogiczność kryteriów diagnostycznych [[Diagnostyczny i statystyczny podręcznik zaburzeń psychicznych|DSM]].

Fred Berlin odpowiedział Greenowi, że w pedofilia może powodować obciążenia i zaburzenia w psychice, zatem wydaje się zasadne uważać pedofilię za zaburzenie psychiczne, co pozwala psychiatrom na leczenie pedofilów<ref name=Berlin2002>{{cytuj pismo |autor = Berlin FS, ''et al'' |tytuł = Peer Commentaries on Green (2002) and Schmidt (2002) |url = http://www.paraphilias.nyc/wp-content/uploads/2015/10/Peer-Comment.pdf |czasopismo = [[Archives of Sexual Behavior]] |wolumin = 31 |wydanie = 6 |strony = 479–503 |rok = 2002 |doi = 10.1023/A:1020603214218 |data dostępu = 2015-12-02}}</ref>. Green w odpowiedzi Berlinowi napisał, że „pedofilia ''może'' powodować psychiczne obciążenia i zaburzenia (tak jak [[heteroseksualizm]] czy [[homoseksualizm]]), ale czy ''musi''? Dlaczego zatem klasyfikować pedofilię jako zaburzenie we wszystkich przypadkach?”<ref name=GreenB2002>{{cytuj pismo |autor = Green R |tytuł = Rejoinder |url = http://www.paraphilias.nyc/wp-content/uploads/2015/10/REjoinder-R-Green.pdf |czasopismo = [[Archives of Sexual Behavior]] |wolumin = 31 |wydanie = 6 |strony = 505–507 |rok = 2002 |doi = 10.1023/A:1020655231056 |data dostępu = 2015-12-02}}</ref>.

Alan Dixson określił pedofilię, rozumianą jako wyraźna, często wyłączna, preferencja seksualna wobec dzieci, często połączona z niezdolnością do tworzenia relacji seksualnych z dorosłymi, mianem zaburzenia seksualności<ref name="Berlin2002" />.

Julia Ericksen napisała: „DSM nie jest akulturowym i ahistorycznym zestawem definicji. Normalność jest kulturowo i historycznie specyficzna. Normalne działania w innych kulturach, które my byśmy określili mianem pedofilnych, nie mówią nam nic o naszej normalności. Różne kultury instytucjonalizują różne rzeczy, które my byśmy uznali za przejaw zaburzenia psychicznego (na przykład wiara, że jest się Bogiem). Możemy jedynie zdecydować, co jest patologiczne w odniesieniu do społeczeństwa i polityki. Osoby homoseksualne nie stały się normalne, ponieważ w klasyfikacji DSM tak zdecydowano, tylko w wyniku dekad politycznej walki”<ref name="Berlin2002" />. Green odpowiedział jej: „Czy podręcznik DSM powinien być akulturowy i ahistoryczny? Weźmy pod uwagę homoseksualizm. Gdyby wcześniejsze wydania DSM były bardziej wyczulone na historię i kulturę, to mogłoby to zapobiec niepotrzebnemu cierpieniu w XX wieku. [[Gej]]e i [[lesbijka|lesbijki]] nie stali się ''normalni'' z powodu swojej politycznej walki, raczej zostali oni uznani za niemających DSM-owskiego zaburzenia psychicznego”<ref name="GreenB2002" />.

Richard Friedman zadał Greenowi 2 pytania: „Czy [[Parafilia|parafilie]], które spełniają kryteria diagnostyczne powinny być uznawane za zaburzenia psychiczne? Czy specjaliści od zdrowia psychicznego powinni odmawiać terapii osobom z parafiliami żądających ich leczenia i odsyłać ich do systemu prawnego?” Według Friedmana, pomimo ograniczeń w obecnym stanie wiedzy na temat pedofilii, bardziej użyteczne niż szkodliwe jest dalsze klasyfikowanie jej jako zaburzenia psychicznego<ref name="Berlin2002" />. Green w swojej odpowiedzi zaproponował dla osób chcących leczyć się z pedofilii wprowadzenie nowej diagnozy – egodystonicznej pedofilii<ref name="GreenB2002" />.

George Gaither stwierdził, że być może obecnie najlepszym rozwiązaniem jest uznanie pedofilii za [[orientacja seksualna|orientacje seksualną]], przy dalszym jej patologizowaniu. Gaither obawia się, że usunięcie pedofilii z DSM doprowadziłoby do potępienia leczenia pedofilii przez środowisko naukowe, tak jak to się stało w przypadku [[Terapia konwersyjna|terapii homoseksualizmu]] oraz do utrudnienia czy wręcz zablokowana badań nad pedofilią<ref name="Berlin2002" />.

Richard Krueger i Meg Kaplan napisali, że podczas ich łącznej 40-letniej pracy klinicznej nie spotkali pedofilia, który nie potrzebowałby leczenia<ref name="Berlin2002" />. Green odpowiedział im, że popełniają oni błąd, dokonując generalizacji wniosków dotyczących pacjentów na całą populację<ref name="GreenB2002" />.

Ron Langevin skrytykował Greena za podawanie zaledwie kilku i to wyrwanych z kontekstu przykładów zachowań pedofilnych w innych kulturach jako dowodów na akceptację i powszechność pedofilii w wielu kulturach oraz u wielu ludzi w przeszłości. Langevin przestrzegł przed za daleko posuniętym [[relatywizm kulturowy|relatywizmem kulturowym]] oraz skrytykował cytowane przez Greena badania z użyciem pletyzmografu prąciowego jako zawodne w diagnozowaniu pedofilii. Ponadto zauważył, że w jednym z badań samoopisowych dotyczących pociągu seksualnego do dzieci, na które powoływał się Green, autorzy dokonali błędnej interpretacji wyników. Zdaniem Langevina, organizacje skupiające specjalistów powinny działać na rzecz poprawy kryteriów DSM dla pedofilii, a nie jej usunięcia<ref name="Berlin2002" />.

Michael Miner stwierdził, iż „fakt, że w XVIII-wiecznej [[Polinezja|Polinezji]] mężczyźni angażowali się w zachowania seksualne z dziećmi, nie oznacza, że pedofilia nie powinna być definiowana jako zaburzenie psychiczne. Pedofilia może być traktowana jako skrajny przejaw zachowania, którego wielu '' normalnych'' ludzi doświadcza, a który jest w większości charakterystyczną cechą wielu, jeśli nie wszystkich, zaburzeń psychicznych”<ref name="Berlin2002" />.

Według Charlesa Mosera, ani pedofilia, ani żadna inna parafilia nie powinna być klasyfikowana jako zaburzenie psychiczne. Założenie, że parafilie stanowią psychopatologię określił mianem błędnego i niemającego oparcia w obiektywnych badaniach<ref name="Berlin2002" />.

Emil Ng napisał, że [[tradycyjna medycyna chińska]] nigdy nie klasyfikowała ani pedofilii, ani homoseksualizmu jako zaburzeń psychicznych, a w starożytnej i współczesnej [[literatura chińska|literaturze chińskiej]] erotyczna stymulacja dzieci i seksualna zabawa z dziećmi opisywana jest jako korzystna dla ich rozwoju<ref name="Berlin2002" />.

Michael Seto stwierdził, że z [[Ewolucja biologiczna|ewolucyjnego]] punktu widzenia preferencja wobec niedojrzałego płciowo partnera, z którym nie można spłodzić potomstwa, to anomalia<ref name="Berlin2002" />.

[[Robert Spitzer]], Jerome Wakefield i Kenneth Zucker uznali argument Greena, że pedofile w porównaniu z innymi ludźmi nie wykazują więcej [[zaburzenie osobowości|zaburzeń osobowości]] lub innych zaburzeń psychicznych za bez znaczenia dla rozstrzygnięcia czy pedofilia jest zaburzeniem, czy nie. Jak zauważył Zucker, jeśli ten argument byłby słuszny, to homoseksualizm musiałby być przywrócony do DSM, bo badania [[epidemiologia|epidemiologiczne]] wykazały wyższą zapadalność na zaburzenia psychiczne wśród gejów i lesbijek<ref name="Berlin2002" />.

Spitzer i Wakefield napisali, że to czy jakiś stan jest powszechny czy rzadki, ma niewielki wpływ na to, czy jest to stan normalny czy patologiczny, jako przykłady podali [[zapalenie dziąseł]], które jest stosunkowo częste i posiadanie [[kolor oczu#Niebieskie|niebieskich oczu]], które jest stosunkowo rzadkie. Zaburzenie psychiczne zdefiniowali jako niezdolność mechanizmu, procesu lub struktury do prawidłowego działania, zgodnego z ich biologicznie „zaprojektowaną” (ukształtowaną przez [[dobór naturalny]]) funkcją, która ta niezdolność powoduje znaczącą szkodę dla danej osoby lub innych osób. Zaznaczyli, że etiologia pedofilii powinna zostać wyjaśniona. Ponadto skrytykowali Greena za cytowanie badań samoopisowych i z użyciem pletyzmografu prąciowego jako nieprzedstawiające żadnego dowodu, że którakolwiek z badanych osób miała stałą tendencję do intensywnego seksualnego podniecenia do dzieci, a która ta tendencja jest charakterystyczną cechą pedofilii. We wnioskach końcowych stwierdzili: „Zakładając, że pedofilia jest szkodliwa (powoduje [[frustracja|frustrację]], jeśli nie jest praktykowana, lub jest potencjalnie [[Wykorzystywanie seksualne dzieci|szkodliwa dla dziecka]], jeśli jest realizowana), niektóre formy pedofilii najlepiej określić jako zaburzenie psychiczne”<ref name="Berlin2002" />. Green w odpowiedzi napisał, że DSM do rozpoznania pedofilii wymaga podniecenia seksualnego trwającego 6 miesięcy. Ponadto nie zgodził się ze Spitzerem i Wakefieldem, że przyczyny pociągu seksualnego do dzieci potrzebują wyjaśnienia oraz zaznaczył, że „nasza niewiedza o etiologii pedofilii nie uprawnia do nazywania jej zaburzeniem psychicznym, po to żeby ją badać”<ref name="GreenB2002" />.

==== Debata nad kryteriami w definicji pedofilii w DSM ====
Badacze wskazywali, że kryteria pedofilii w DSM są zbyt wąskie, gdyż nie spełnia ich osoba, u której występują długotrwałe seksualne fantazje i impulsy (''urges'') dotyczące aktywności seksualnej z dzieckiem (kryterium A), lecz nie działa ona zgodnie z nimi i nie powodują one u niej znaczącego cierpienia (nie spełnia ona kryterium B)<ref>{{Cytuj pismo |autor = William O’Donohue |autor2 = Lisa G. Regev |autor3 = Anne Hagstrom |tytuł = Problems with the DSM-IV Diagnosis of Pedophilia |url = http://www.springerlink.com/content/x29808w856183157/ |czasopismo = Sexual Abuse. Journal of Research and Treatment |wolumin = 12 |wydanie = 2 |strony = 95–105 |rok = 2000 |doi = 10.1023/A:1009586023326}}</ref>.

Ray Blanchard zaproponował ogólne rozwiązanie, do zastosowania w definicjach wszystkich parafilii – rozróżnienie między „parafilią”, a „zaburzeniem parafilnym” (''paraphilic disorder''). Ten drugi termin oznaczałby schorzenie (zaburzenie psychiczne), rozpoznawane przy spełnieniu zarówno kryterium A (określającego przedmiot seksualnych fantazji i impulsów w danej parafilii), jak i B (zawierającego wymóg działania zgodnie z tymi impulsami lub doświadczania cierpienia z ich powodu). Osoba spełniająca kryterium A, lecz nie spełniająca kryterium B, byłaby określana jako „mająca (wykazująca, przejawiająca) parafilię”, ale nie jako rozpoznawane schorzenie (zaburzenie), tylko nienormatywną (nietypową) preferencję seksualną<ref name="criteria">{{Cytuj pismo |nazwisko = Blanchard |imię = Ray |tytuł = The DSM Diagnostic Criteria for Pedophilia |url = http://web.archive.org/web/20140107125320/http://www.b4uact.org/ref/Blanchard-20090916.pdf |czasopismo = Archives of Sexual Behavior |wolumin = 39 |wydanie = 2 |strony = 304–316 |rok = 2010 |miesiąc = Apr |doi = 10.1007/s10508-009-9536-0 |pmid = 19757012}}</ref>.

William O’Donohue zaproponował przeciwnie, uproszczenie kryteriów diagnostycznych i rozpoznawanie pedofilii, jako zaburzenia psychicznego, w każdym przypadku odczuwania pociągu seksualnego do dzieci (kryterium A), ponieważ jest on zawsze potencjalnie szkodliwy. To czy osoba działa zgodnie z tym pociągiem, i czy odczuwa cierpienie (kryterium B), powinno być nieistotne<ref>{{Cytuj pismo |nazwisko = O’Donohue |imię = William |tytuł = A critique of the proposed DSM-V diagnosis of pedophilia |url = |czasopismo = Archives of Sexual Behavior |wolumin = 39 |wydanie = 3 |strony = 587–590 |miesiąc = Jun |rok = 2010 |doi = 10.1007/s10508-010-9604-5 |pmid = 20204487}}</ref>.

Blanchard zaproponował też, by zmienić kryterium A, tak by wymieniało także te dzieci, do których pociąg seksualny odczuwają [[Hebefilia|hebefile]]. U hebefilów spełniających oba kryteria (A i B) można byłoby wówczas rozpoznać „zaburzenie pedofilne” (''pedophilic disorder''), ale z wyszczególnieniem, z którego przedziału wiekowego dzieci są przedmiotem pociągu (podtyp hebefiliczny)<ref name="dsm5.org">{{Cytuj stronę |url = http://web.archive.org/web/20160918213828/http://www.dsm5.org:80/Pages/RecentUpdates.aspx |tytuł = Recent Updates to Proposed Revision for DSM-5 – Pedophilic Disorder}}</ref><ref name="criteria" /><ref name="hebephilia">{{Cytuj |autor = R. Blanchard, A. D. Lykins, D. Wherrett, M. E. Kuban, J. M. Cantor, T. Blak, R. Dickey, P. E. Klassen |tytuł = Pedophilia, hebephilia, and the DSM-V |czasopismo = Arch Sex Behav |wolumin = 38 |wydanie = 3 |s = 335–350 |data = Jun 2009 |doi = 10.1007/s10508-008-9399-9 |pmid = 18686026}} [http://www.ipce.info/library/journal-article/pedophilia-hebephilia-and-dsm-v Fragment artykułu].</ref>. Propozycja ta została skrytykowana przez innych badaczy zagadnienia<ref name="greenS">{{Cytuj pismo |nazwisko = Green |imię = Richard |tytuł = Sexual Preference for 14-Year-Olds as a Mental Disorder: You Can’t Be Serious !! (Letter to the Editor) |url = http://web.archive.org/web/20111112113246/http://www.b4uact.org/ref/Green-20100304.pdf |czasopismo = Archives of Sexual Behavior (published on line) |wolumin = |data = 2010, March 4 |doi = 10.1007/s10508-010-9602-7}} [http://www.ipce.info/library/journal-article/sexual-preference-14-year-olds Pełny tekst listu].</ref><ref name="greenH">{{Cytuj pismo |nazwisko = Green |imię = Richard |tytuł = Hebephilia is a Mental Disorder? |url = http://www.sexual-offender-treatment.org/2-2010_01.html |czasopismo = Sexual Offender Treatment |wolumin = 5 |wydanie = 1 |data = 2010}} [http://www.ipce.info/library/web-article/hebephilia-mental-disorder Pełny tekst artykułu] [http://www.ipce.info/sites/ipce.info/files/biblio_attachments/2-2010_011.html Artykuł zarchiwizowany].</ref><ref name="frances">{{Cytuj pismo |nazwisko = Frances, MD |imię = Allen |nazwisko2 = First, MD |imię2 = Michael B. |tytuł = Hebephilia Is Not a Mental Disorder in DSM-IV-TR and Should Not Become One in DSM-5 |url = http://www.jaapl.org/cgi/content/full/39/1/78 |czasopismo = Journal of the American Academy of Psychiatry and the Law |wolumin = 39 |wydanie = 1 |strony = 78–85 |data = Feb 01 2011}} [http://www.ipce.info/library/journal-article/hebephilia-not-mental-disorder-dsm-iv-tr-and-should-not-become-one-dsm-5 Pełny tekst artykułu].</ref><ref name="rind">{{Cytuj pismo |nazwisko = Rind |imię = Bruce |nazwisko2 = Yuill |imię2 = Richard |tytuł = Hebephilia as Mental Disorder? A Historical, Cross-Cultural, Sociological, Cross-Species, Non-Clinical Empirical, and Evolutionary Review |url = |czasopismo = Archives of Sexual Behavior |wolumin = 41 |wydanie = 4 |strony = 797–829 |data = Jun 28 2012 |doi = 10.1007/s10508-012-9982-y}} [http://www.ipce.info/sites/ipce.info/files/biblio_attachments/rind_yuilll.pdf Pełny tekst artykułu w pliku pdf] [http://www.ipce.info/library/journal-article/rind-yuill-hebephilia Pełny tekst artykułu].</ref> i odrzucona przez APA<ref name=prnsdhebephilia>{{Cytuj pismo |autor = Karen Franklin |tytuł = Psychiatry Rejects Novel Sexual Disorder „Hebephilia” |url = http://www.psychologytoday.com/blog/witness/201212/psychiatry-rejects-novel-sexual-disorder-hebephilia |czasopismo = Psychology Today |miejsce = USA}}</ref>. Gdyby została przyjęta, definicja pedofilii w DSM stałaby się podobna do skróconej definicji w najnowszej (z roku 2010) wersji ICD-10, gdzie mówi się o „wieku przedpokwitaniowym (''prepubertal'') lub wczesnym pokwitaniowym (''early pubertal'')”.

==== DSM-5 ====
W 2013 ukazało się piąte wydanie podręcznika ([[DSM-5]])<ref name="DSM-5">{{Cytuj stronę |url = http://dsm.psychiatryonline.org/book.aspx?bookid=556 |tytuł = Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th Edition |opublikowany = American Psychiatric Publishing}}</ref>. Zgodnie z propozycją Blancharda wprowadzono w nim rozróżnienie między parafilią a zaburzeniem parafilnym<ref name="Paraphilic Disorders">{{Cytuj stronę |url = http://web.archive.org/web/20161123042559/http://www.dsm5.org:80/Documents/Paraphilic%20Disorders%20Fact%20Sheet.pdf |tytuł = Paraphilic Disorders Fact Sheet}}</ref>. Nie zmieniło się w nim w stosunku do DSM-IV-TR umieszczenie pedofilii (zaburzenia pedofilnego) w klasyfikacji, jej numer kodowy i kryteria diagnostyczne<ref name="DSM-5" /><ref name="Paraphilic Disorders" /><ref name="changes ivtr-5" /><ref name="Malón-2012">{{Cytuj pismo |nazwisko = Malón |imię = A. |tytuł = Pedophilia: a diagnosis in search of a disorder |czasopismo = Arch Sex Behav |wolumin = 41 |numer = 5 |strony = 1083–1097 |miesiąc = Oct |rok = 2012 |doi = 10.1007/s10508-012-9919-5 |pmid = 22367174}}</ref>.

Rozpoznanie „zaburzenia pedofilnego”, jako jednostki chorobowej (zaburzenia psychicznego) następuje przy spełnieniu wszystkich trzech kryteriów. Bez spełnienia kryterium B nie rozpoznaje się zaburzenia, lecz jedynie stwierdza „pedofilię”, jako nienormatywną (nietypową) preferencję seksualną<ref name="DSM-5" /><ref name="changes ivtr-5">{{Cytuj stronę |url = http://web.archive.org/web/20161120124655/http://www.dsm5.org:80/documents/changes%20from%20dsm-iv-tr%20to%20dsm-5.pdf |tytuł = Highlights of Changes from DSM-IV-TR to DSM-5}}</ref>.

W DSM-5 wymagane jest także uszczegółowienie diagnozy dotyczące płci, do której diagnozowany odczuwa pociąg, tego czy badanego pociągają wyłącznie dzieci czy także dorośli oraz czy zachowania pedofilne ograniczają się do kazirodztwa<ref name="DSM-5" />.

Kryteria diagnostyczne DSM dotyczą zarówno osób przyznających się do odczuwanego pociągu seksualnego do dzieci, jak i osób zaprzeczających takim odczuciom, jeśli ich popęd stwierdzono na podstawie obiektywnych objawów<ref name="DSM-5" />.

=== Definicje autorskie ===
Definicje autorskie pedofilii, to definicje stworzone przez poszczególnych badaczy zajmujących się tym zagadnieniem<ref name="beisert3">{{Cytuj książkę |autor = Maria Beisert |tytuł = Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia |wydawca = GWP |miejsce = Sopot |rok = 2012 |strony = 21}}</ref>.

[[Kazimierz Imieliński]]: „Pedofilia (...) jest odchyleniem seksualnym, przejawiającym się w skłonności do praktyk seksualnych z dziećmi”<ref name="imielinski1">{{Cytuj książkę |autor = Kazimierz Imieliński |tytuł = Seksiatria |tom = 2. |wydawca = [[Wydawnictwo Naukowe PWN|PWN]] |miejsce = Warszawa |rok = 1990 |strony = 193}}</ref><ref name="beisert4" />.

[[Zbigniew Lew-Starowicz]]: „Pedofilia (...) jest to (...) parafilia, polegająca na osiąganiu satysfakcji seksualnej w kontaktach z dziećmi”<ref name="lew-starowicz2">{{Cytuj książkę |autor = Zbigniew Lew-Starowicz |tytuł = Seksuologia sądowa |wydawca = PZWL |miejsce = Warszawa |rok = 2000 |strony = 127}}</ref><ref name="beisert3" />.

Robert C. Carson: „Pedofilia – to parafilia, w której preferowanym lub wyłącznym partnerem seksualnym osoby dorosłej jest dziecko przed okresem pokwitania”<ref name="carson1">{{Cytuj książkę |autor = Robert C. Carson |autor2 = James N. Butcher |autor3 = Susan Mineka |tytuł = Psychologia zaburzeń |tom = 2. |wydawca = GWP |rok = 2003 |strony = 653}}</ref><ref name="beisert3" />.

[[Kazimierz Pospiszyl]]: „Pedofilia – zaburzenie preferencji seksualnej, przejawiające się tym, że cel (obiekt) pożądania seksualnego stanowi dziecko, niewykazujące jeszcze cech dojrzewania płciowego”<ref name="ep-pospiszyl1">{{Cytuj książkę |tytuł = Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku |tom = 4 |autor r = Kazimierz Pospiszyl |rozdział = Pedofilia |wydawca = Wydawnictwo Akademickie „Żak” |rok = 2005 |strony = 307}}</ref>.

Irena Pospiszyl: „Pedofilia jest terminem medycznym, określającym, mówiąc najogólniej, seksualny popęd osoby powyżej wieku dziecięcego, skierowany na dziecko”<ref name="i-pospiszyl1">{{Cytuj książkę |autor = Irena Pospiszyl |tytuł = Patologie społeczne |wydawca = [[Wydawnictwo Naukowe PWN|WN PWN]] |miejsce = Warszawa |rok = 2008 |strony = 245}}</ref>.

Kurt Freund: „...utrzymująca się (''sustained'') erotyczna skłonność (''preference'') do dzieci w wieku do lat 11 lub 12 włącznie, większa niż do ludzi dojrzałych fizycznie, przy swobodnym wyborze partnera”<ref name="freund">{{Cytuj książkę |nazwisko = Cook |imię = Mark |nazwisko2 = Howells |imię2 = Kevin |tytuł = Adult sexual interest in children |wydawca = Academic Press |miejsce = London |rok = 1981 |isbn = 978-0-12-187250-2 |strony = 139–179 |autor r = Kurt Freund |rozdział = Assessment of pedophilia}}</ref>.

=== Wspólne cechy definicji ===
Definicje kliniczne pedofilii, zarówno autorskie, jak i stworzone przez instytucje, zawierają określenie istoty tego zjawiska, osoby chorej (pedofila) oraz preferowanego przez nią obiektu pożądania seksualnego (dziecka).

==== Istota pedofilii ====
W definicjach klinicznych pedofilia oznacza pewne zaburzenie preferencji seksualnej<ref name="imielinski1" /><ref name="ep-pospiszyl1" /><ref name=ICD-10 />, pewną parafilię<ref name="lew-starowicz2" /><ref name="carson1" /><ref name="dsm4" />. Według DSM-5 oznacza nienormatywną (nietypową) preferencję seksualną, która niekiedy, lecz nie zawsze jest zaburzeniem psychicznym (zaburzeniem pedofilnym)<ref name="DSM-5" />. Sformułowania, że ktoś „ma zaburzenia preferencji seksualnej”, czy też, że „jest dotknięty parafilią”, podkreślają, iż chodzi o pewien stan, skłonność, właściwość człowieka, która może, ale nie musi, wyrazić się w zachowaniu (czynach)<ref name="beisert5">{{Cytuj książkę |autor = Maria Beisert |tytuł = Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia |wydawca = GWP |miejsce = Sopot |rok = 2012 |strony = 23}}</ref>. Relacja seksualna z dzieckiem może mieć charakter realny lub tylko wyobrażeniowy (fantazje erotyczne)<ref name="beisert6">{{Cytuj książkę |autor = Maria Beisert |tytuł = Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia |wydawca = GWP |miejsce = Sopot |rok = 2012 |strony = 24}}</ref>. Do rozpoznania pedofilii (zaburzenia pedofilnego) nie jest konieczne doświadczanie przez pedofila cierpienia (''distress'') z jej powodu, czyli [[Egodystoniczność i egosyntoniczność|egodystonia]] (pedofilia egodystoniczna)<ref name="dsm4" /><ref name="DSM-5" />. Może być ona rozpoznawana pod nieobecność cierpienia, w stanie [[Egodystoniczność i egosyntoniczność|egosyntonii]] (pedofilia egosyntoniczna)<ref name="dsm4" /><ref name="DSM-5" />.

Zaburzenie pedofilne jest zaliczane do grupy zaburzeń preferencji co do obiektu pożądania seksualnego<ref name="sze">{{Cytuj książkę |tytuł = Seksuologia. Zarys encyklopedyczny |inni = Kazimierz Imieliński (red.) |wydawca = PWN |miejsce = Warszawa |rok = 1988 |strony = 261}}</ref><ref name="freund etio">{{Cytuj pismo |nazwisko = Freund |imię = Kurt |tytuł = In search of an etiological model of pedophilia |url = http://web.archive.org/web/20140107123605/http://www.er.uqam.ca/nobel/revsexo/revues/revueSexo_v2n1.pdf |czasopismo = Sexological Review |wolumin = 2 |wydanie = 1 |strony = 171–184 |rok = 1994}} [http://www.ipce.info/ipceweb/Library/freund_etiological.htm Pełny tekst artykułu].</ref>. Sposób zaspokajania pożądania jest przeważnie niezaburzony<ref name="sze" /><ref name="freund etio" />.

==== Osoba pedofila ====
W definicjach klinicznych osoba zaburzona (pedofil) jest osobą dorosłą<ref name="beisert6" /><ref name="carson1" />, a przynajmniej „powyżej wieku dziecięcego”<ref name="i-pospiszyl1" />. Definicje instytucjonalne precyzują jej wiek na „przynajmniej 16 lat” i co najmniej 5 lat wyższy niż wiek dziecka, będącego preferowanym obiektem seksualnym<ref name="dsm4" /><ref name="DSM-5" /><ref name=ICD-10 />. Jednak w opisach klinicznych i komentarzach do definicji, zarówno w DSM, jak i ICD, jest zalecona ostrożność w rozpoznawaniu pedofilii u osób w późnym wieku dorastania<ref name="beisert6" />.

Definicje kliniczne nie wiążą rozpoznania pedofilii z płcią, nie wykluczają tego rozpoznania u kobiet<ref name="beisert6" />. Uważano jednak, że „z powodu braku utrzymujących się przewlekle pragnień seksualnych (''sexual urges'')” nie można rozpoznawać pedofilii u kobiet, nawet w przypadku zachowań pedofilnych<ref name=Mayo2007 /><ref name="holka-pokorska3">{{Cytuj książkę |autor = Krystyna Marzec-Holka |tytuł = Przemoc seksualna wobec dziecka. Studium pedagogiczno-kryminologiczne |autor r = Justyna Holka-Pokorska |rozdział = Pedofilia jako zaburzenie seksualne – diagnoza i leczenie. Perspektywa psychiatryczna |wydawca = Impuls |miejsce = Kraków |rok = 2011 |strony = 74}}</ref>.

==== Pojęcie dziecka ====
Sposób definiowania dziecka jest kluczowym elementem w klinicznych definicjach pedofilii<ref name="beisert6" />. Badacze problemu wskazują, że (ponieważ definicja kliniczna nie powinna opierać się na normach społecznych i prawnych, zmiennych kulturowo), przy odróżnianiu pedofilów od niepedofilów naturalną granicą dzieciństwa jest granica biologiczna, wyznaczona przez zmiany wyglądu związane z dojrzewaniem<ref name="ames">{{Cytuj pismo |nazwisko = Ames |imię = M.A. |nazwisko2 = Houston |imię2 = D.A. |tytuł = Legal, social, and biological definitions of pedophilia |czasopismo = Arch Sex Behav |wolumin = 19 |wydanie = 4 |strony = 333–342 |rok = 1990 |miesiąc = August |pmid = 2205170 |doi = 10.1007/BF01541928}} [http://www.ipce.info/sites/ipce.info/files/biblio_attachments/legal_social_and_biological_definitions.pdf Pełny tekst pracy w pliku pdf.]</ref>. Dziecko, z punktu widzenia biologii, to osoba w wieku przedpokwitaniowym – taka, u której nie pojawiły się jeszcze oznaki dojrzewania<ref name="beisert6" />. Preferowanym przez pedofila obiektem pożądania jest właśnie dziecko przed okresem dojrzewania<ref name="imielinski3">{{Cytuj książkę |autor = Kazimierz Imieliński |tytuł = Seksiatria |tom = 2. |wydawca = PWN |miejsce = Warszawa |rok = 1990 |strony = 198}}</ref><ref name="carson1" /><ref name="ep-pospiszyl1" /><ref name="dsm4" /><ref name="DSM-5" /><ref name=ICD-10 />. Czynnikiem decydującym jest brak wtórnych (drugorzędowych, a według innej klasyfikacji trzeciorzędowych) cech płciowych (przede wszystkim owłosienia łonowego)<ref name="k-pospiszyl1">{{Cytuj książkę |autor = Kazimierz Pospiszyl |tytuł = Przestępstwa seksualne |wydawca = [[Wydawnictwo Naukowe PWN|WN PWN]] |miejsce = Warszawa |rok = 2006 |strony = 54}}</ref>, a nie konkretny wiek<ref name="ames" /><ref name="carson1" />. Richard Green zaproponował jako granicę biologiczną dzieciństwa [[Skala Tannera|drugie stadium skali Tannera]]<ref name="greenH" />. Jednak wskazywane są też niekiedy konkretne granice wiekowe, np. Kurt Freund w swoich pracach stosował granicę wieku 12 lat<ref name="freund" /><ref name="freund etio" />, a w definicji zawartej w systemie DSM jest podana orientacyjna granica wieku – 13 lat<ref name="dsm4" /><ref name="DSM-5" />. W najnowszej wersji klasyfikacji ICD-10 rozszerzono zakres pojęcia „dziecko” na osoby we wczesnym wieku pokwitaniowym (''early pubertal age'')<ref name="WHOPaedophilia" />.

Zalecenia diagnostyczne zawarte w opisie pedofilii w DSM i określenie pedofilii w ICD, umożliwiają wyróżnienie pedofilii [[Homoseksualizm|homoseksualnej]], [[Heteroseksualizm|heteroseksualnej]] i [[Biseksualizm|biseksualnej]]<ref name=Mayo2007 /><ref name="holka-pokorska4">{{Cytuj książkę |autor = Krystyna Marzec-Holka |tytuł = Przemoc seksualna wobec dziecka. Studium pedagogiczno-kryminologiczne |autor r = Justyna Holka-Pokorska |rozdział = Pedofilia jako zaburzenie seksualne – diagnoza i leczenie. Perspektywa psychiatryczna |wydawca = Impuls |miejsce = Kraków |rok = 2011 |strony = 75}}</ref>. Jednak niekiedy uważa się, że płeć dziecka nie ma dla pedofila znaczenia<ref name="carson1" />, gdyż niedojrzałe ciało dziecka, niezależnie od jego płci, jest w pedofilii rodzajem [[Fetyszyzm (seksuologia)|fetyszu]]<ref name="imielinski1" /><ref name="imielinski3" />.

==== Wyłączność preferencji ====
Definicje kliniczne pedofilii nie ograniczają możliwości jej rozpoznania do osób, które odczuwają pociąg seksualny '''wyłącznie''' do dzieci w wieku przedpokwitaniowym (''prepubescents''). Istotne dla rozpoznania jest by dzieci w tym wieku były '''preferowane'''<ref name="carson1" /><ref name="freund" /><ref name="WHOPaedophilia" />, w porównaniu z dziećmi w wieku pokwitania (''adolescents'') i osobami dorosłymi. Kryterium w definicji ICD mówi o skłonności utrwalonej (''persistent'') lub dominującej (''predominant'')<ref name=ICD-10 />. Definicja DSM wyróżnia typ wyłączny (''exclusive type'') gdy badanego pociągają wyłącznie dzieci, i typ niewyłączny (''nonexclusive type'') gdy badanego pociągają także dorośli<ref name="dsm4" /><ref name="DSM-5" /><ref name=Mayo2007 /><ref name="holka-pokorska4" />.

=== Pedofilia a pedofilne zachowania seksualne ===
Do rozpoznania pedofilii nie jest konieczne występowanie zachowań pedofilnych<ref name="psychiatrictimes.com" />. Może być ona rozpoznawana na podstawie występowania pedofilnych fantazji lub pragnień (''urges''), przy czym, o ile w DSM-IV-TR pedofilia, jako zaburzenie, rozpoznawana była jedynie, jeśli tym fantazjom i pobudkom (pod nieobecność zachowań), towarzyszyło, spowodowane przez nie, cierpienie (''distress'')<ref name="dsm4" />, to według DSM-5 pedofilię, jako nienormatywną seksualność, stwierdza się na podstawie występowania pedofilnych fantazji lub pobudek (kryterium A), ale do rozpoznania zaburzenia pedofilnego wymagane jest także działanie zgodne z tymi pobudkami lub, spowodowane przez nie, cierpienie (kryterium B)<ref name="DSM-5" />.

„Działanie” zgodne z pedofilnymi pobudkami (zachowanie pedofilne) nie musi występować w postaci [[Wykorzystywanie seksualne dzieci|czynności seksualnych z udziałem rzeczywistych dzieci]]. Może sprowadzać się do posługiwania się wizerunkiem dziecka (rzeczywistego lub wyobrażonego)<ref name="beisert9">{{Cytuj książkę |autor = Maria Beisert |tytuł = Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia |wydawca = GWP |miejsce = Sopot |rok = 2012 |strony = 28}}</ref>, często w postaci [[Pornografia|pornografii]] dziecięcej<ref>{{Cytuj pismo |nazwisko = Seto |imię = M.C. |nazwisko2 = Cantor |imię2 = J.M. |nazwisko3 = Blanchard |imię3 = R. |tytuł = Child pornography offenses are a valid diagnostic indicator of pedophilia |czasopismo = J Abnorm Psychol |wolumin = 115 |wydanie = 3 |strony = 610–615 |rok = 2006 |miesiąc = August |doi = 10.1037/0021-843X.115.3.610 |pmid = 16866601 |cytat = The results suggest child pornography offending is a stronger diagnostic indicator of pedophilia than is sexually offending against child victims}}</ref>.

==== Definicja behawioralna pedofilii i jej krytyka ====
Badacze zjawiska [[Wykorzystywanie seksualne dzieci|wykorzystywania seksualnego dzieci]], David Finkelhor i Sharon Araji, stwierdzili, że pedofilia może być definiowana w sposób wąski, „wyłączający” (''exclusive'') lub szeroki, „włączający” (''inclusive'')<ref name="finkelhor1">{{Cytuj pismo |nazwisko = Finkelhor, PhD |imię = David |nazwisko2 = Araji, PhD |imię2 = Sharon |tytuł = Explanations of Pedophilia: Review of Empirical Research |url = http://www.jaapl.org/content/13/1/17.full.pdf |czasopismo = Bull Am Acad Psychiatry Law |wolumin = 13 |wydanie = 1 |strony = 17–37 |rok = 1985 |data dostępu = 2013-10-02}}</ref><ref name="finkelhor2">{{Cytuj pismo |nazwisko = Finkelhor, PhD |imię = David |nazwisko2 = Araji, PhD |imię2 = Sharon |tytuł = Explanations of Pedophilia: A Four Factor Model |url = https://www.jstor.org/stable/3812437 |czasopismo = The Journal of Sex Research |wolumin = 22 |wydanie = 2 |strony = 145–161 |rok = 1986 |miesiąc = May |data dostępu = 2013-10-02}} [http://www.ipce.info/ipceweb/Library/explanations.htm Obszerne fragmenty artykułu].</ref><ref name="finkelhor3">{{Cytuj książkę |nazwisko = Finkelhor |imię = David |nazwisko2 = Araji |imię2 = Sharon |tytuł = A Sourcebook on Child Sexual Abuse |url = |rok = 1986 |wydawca = Sage Publications |isbn = 0-8039-2749-5 |strony = 90}}</ref><ref name="beisert5" />. Definicje wyłączające przypisują rozpoznanie pedofilii tylko tym, spośród osób przejawiających zainteresowania lub zachowania pedofilne, które spełniają określone kryteria diagnostyczne<ref name="beisert5" />. Definicje włączające przypisują takie rozpoznanie wszystkim osobom przejawiającym pedofilne zainteresowania lub zachowania<ref name="beisert5" />.

Finkelhor i Araji opowiedzieli się za definicjami włączającymi, i zdefiniowali pedofilię, wbrew definicjom przyjętym przez seksuologów, jako każdy kontakt seksualny dorosłego z dzieckiem w wieku przedpokwitaniowym, niezależnie od motywu, i każde zainteresowanie seksualne dorosłego dzieckiem w tym wieku, rozpoznawane na podstawie zachowania<ref name="finkelhor1" /><ref name="finkelhor2" /><ref name="finkelhor3" /><ref name="beisert3" />. Oderwali przez to zachowanie seksualne od motywu seksualnego i stwierdzili, że zachowanie to, nawet jeśli jest podjęte z motywów pozaseksualnych, nie traci charakteru zachowania pedofilnego (pedofilii)<ref name="beisert8">{{Cytuj książkę |autor = Maria Beisert |tytuł = Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia |wydawca = GWP |miejsce = Sopot |rok = 2012 |strony = 27}}</ref>.

Finkelhor i Araji stwierdzili, że preferują definicje szersze (włączające), gdyż „węższa definicja sugeruje, że pedofilia jest złożonym stanem psychologicznym, wymagającym szczegółowej analizy historii danej osoby i badania motywacji” (''the more restricted definition of pedophilia makes it a complex psychological condition, which requires detailed analysis of an individual’s history and motivation to deduce'') i wolą definiować pedofilię za pomocą łatwych do stwierdzenia kryteriów opartych o zachowanie (behawioralnych), co jest łatwiejsze przy przyjęciu szerszej definicji (''We favor defining the category by some more readily ascertainable behavioral criteria, which is easier to do with the broader definition.'')<ref name="finkelhor2" />.

Seksuolodzy Paul Okami i Amy Goldberg skrytykowali stanowisko Finkelhora i Araji, twierdząc, że jeśli jednak pedofilia '''jest''' złożonym stanem psychologicznym, co sugerują jej węższe (wyłączające) definicje, to lepszym podejściem jest rozwinięcie metody jego badania, niż dla wygody nazywanie wszystkich zachowań pedofilnych, niezależnie od motywacji, pedofilią<ref name="okami">{{Cytuj pismo |nazwisko = Okami |imię = Paul |nazwisko2 = Goldberg |imię2 = Amy |tytuł = Personality Correlates of Pedophilia: Are They Reliable Indicators? |url = https://www.jstor.org/stable/3812935 |czasopismo = Journal of Sex Research |wolumin = 29 |wydanie = 3 |strony = 297–328 |rok = 1992}}</ref>.

==== Terminy „pedofilia właściwa” (fiksacyjna) i tzw. „pedofilia zastępcza” (regresyjna) ====
Przyjęcie szerokiej (włączającej) definicji pedofilii powoduje konieczność stosowania pojęć o zakresie węższym, wyróżniających takie osoby, które spełniają węższe, seksuologiczne kryteria diagnostyczne oraz takie, które (mimo wykazywania zachowań pedofilnych), ich nie spełniają.

Kazimierz Imieliński stosuje termin „pedofilia właściwa”, na określenie stanu „gdy partnerem preferowanym jest małe dziecko”, oraz termin „pedofilia zastępcza”, na określenie sytuacji „gdy praktyki seksualne z dziećmi mają charakter zastępczy, tj. partnerem preferowanym jest człowiek dojrzały, lecz wskutek trudności lub niemożności nawiązania z nim kontaktu seksualnego (...) możliwości realnego zaspokojenia potrzeb seksualnych są ograniczone tylko do praktyk seksualnych z dziećmi”<ref name="imielinski2">{{Cytuj książkę |autor = Kazimierz Imieliński |tytuł = Seksiatria |tom = 2. |wydawca = PWN |miejsce = Warszawa |rok = 1990 |strony = 197}}</ref><ref name="i-pospiszyl4">{{Cytuj książkę |autor = Irena Pospiszyl |tytuł = Patologie społeczne |wydawca = WN PWN |miejsce = Warszawa |rok = 2008 |strony = 252}}</ref>.

Stosowane są też terminy „pedofile prawdziwi” (''true pedophiles'') i „pedofile okazjonalni” (''opportunistic pedophiles'') oraz „pedofile preferencyjni” (''preferential'') i „pedofile sytuacyjni” (''situational'')<ref name="psychiatrictimes.com" />.

A. Nicholas Groth, William F. Hobson i Thomas Gary wyróżnili „pedofilię fiksacyjną”, polegającą na preferowaniu seksualnych kontaktów z osobami niedojrzałymi płciowo, i „pedofilię regresyjną”, w której takie kontakty nie są skutkiem preferencji, lecz innych (często przypadkowych) czynników (zachowania sytuacyjne)<ref name="lew-starowicz3">{{Cytuj książkę |autor = Zbigniew Lew-Starowicz |tytuł = Seksuologia sądowa |wydawca = PZWL |miejsce = Warszawa |rok = 2000 |strony = 129–130}}</ref><ref name="i-pospiszyl4" /><ref name="k-pospiszyl5">{{Cytuj książkę |autor = Kazimierz Pospiszyl |tytuł = Przestępstwa seksualne |wydawca = WN PWN |miejsce = Warszawa |rok = 2006 |strony = 73}}</ref>.

Terminologia Grotha, Hobsona i Gary’ego nawiązuje do jednej z teorii dynamiki rozwoju psychoseksualnego – koncepcji tzw. „łuku życia”<ref name="k-pospiszyl5" />. Według tej teorii człowiek, w trakcie dojrzewania psychoseksualnego, przechodzi do coraz bardziej dojrzałych form aktywności seksualnej („wspina się po łuku życia” – schemat Hansa Buergera-Prinza), a od pewnego momentu życia (niekoniecznie po osiągnięciu pełnego rozwoju – „szczytu”) zaczyna się cofać w rozwoju („schodzi w dół łuku”), powtarzając przebyte podczas dojrzewania etapy w odwrotnej kolejności<ref name="k-pospiszyl5" />.

Według koncepcji łuku życia pedofilia fiksacyjna pojawia się w wyniku „fiksacji”, czyli zatrzymania się w rozwoju na etapie dziecka („przytwierdzenia się” do tego etapu), a pedofilia regresyjna w wyniku „regresji”, czyli cofnięcia się w rozwoju do tego etapu. Koncepcja ta jest krytykowana przez badaczy zajmujących się zjawiskiem pedofilii, za zbyt daleko posunięte uproszczenie<ref name="k-pospiszyl6">{{Cytuj książkę |autor = Kazimierz Pospiszyl |tytuł = Przestępstwa seksualne |wydawca = WN PWN |miejsce = Warszawa |rok = 2006 |strony = 75}}</ref>.

== Chronofilie w obrębie i obok pedofilii ==
Pedofilia jest jedną z [[Chronofilia|chronofilii]] – stanów, w których pociąg (popęd) seksualny jest skierowany na osoby w określonej fazie rozwoju osobniczego. Nie wszystkie chronofilie są odchyleniami od normy seksualnej (parafiliami) czy zaburzeniami. [[Teleiofilia]], czyli pociąg seksualny do osób dojrzałych płciowo, jest właśnie podstawowym stanem w obrębie normy.

Infantofilia jest rodzajem pedofilii, w którym preferowanym obiektem seksualnym jest dziecko poniżej piątego roku życia<ref name=Mayo2007 /><ref name="beisert7">{{Cytuj książkę |autor = Maria Beisert |tytuł = Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia |wydawca = GWP |miejsce = Sopot |rok = 2012 |strony = 26}}</ref><ref name="holka-pokorska2">{{Cytuj książkę |autor = Krystyna Marzec-Holka |tytuł = Przemoc seksualna wobec dziecka. Studium pedagogiczno-kryminologiczne |autor r = Justyna Holka-Pokorska |rozdział = Pedofilia jako zaburzenie seksualne – diagnoza i leczenie. Perspektywa psychiatryczna |wydawca = Impuls |miejsce = Kraków |rok = 2011 |strony = 73}}</ref>.

Seksualne zainteresowanie dziećmi w okresie dojrzewania (''adolescents''), czyli w przybliżeniu od 13 do 16 roku życia, jest stanem odrębnym od pedofilii<ref name="hebephilia" />, i nazywane jest [[Efebofilia|efebofilią]]<ref name="beisert7" /> lub [[Hebefilia|hebefilią]]<ref name=Mayo2007 /><ref name="hebephilia" />. Niekiedy nazwą „efebofilia” określa się zainteresowanie seksualne dojrzewającymi chłopcami, a „hebefilia” – dojrzewającymi dziewczętami<ref name=Mayo2007 /><ref name="holka-pokorska2" />. Podobnie jak w przypadku pedofilii, efebofilia (hebefilia) oznacza skłonność (preferencję) seksualną, której nie muszą koniecznie towarzyszyć zachowania (efebofilne czy hebefilne).

== Użycie terminu „pedofilia” niezgodne z jego znaczeniem klinicznym (definicjami diagnostycznymi) ==
Osoby profesjonalnie zajmujące się, zarówno teoretycznie (badania naukowe), jak i praktycznie (diagnostyka sądowo-lekarska, system penitencjarny, środki przekazu), zjawiskami pedofilii i wykorzystywania seksualnego dzieci, stosują często „na własny użytek” różne definicje pedofilii, nie zawsze zgodne z definicjami klinicznymi, ale zgodne z ich własnymi przekonaniami i doświadczeniami<ref name="mccartan">{{Cytuj pismo |nazwisko = McCartan |imię = Kieran |tytuł = Professional Responses To Contemporary Discourses And Definitions Of Paedophilia |url = http://web.archive.org/web/20131101205428/http://eprints.uwe.ac.uk/20995/1/10_1350_ijps_2011_240.pdf |czasopismo = International Journal of Police Science and Management |wolumin = 13 |wydanie = 4 |strony = 322–335 |data = 2011 |issn = 1461-3557}}</ref>.

=== „Pedofilia” w znaczeniu „pociąg do osób małoletnich” (''attraction to minors'') ===
Słowo „pedofilia” jest niekiedy w języku potocznym, a nawet w niektórych pracach naukowych<ref name="ames" /><ref name="okami" /> używane do opisywania zarówno pociągu seksualnego do dzieci w wieku przedpokwitaniowym, jak i pociągu do osób w okresie dojrzewania – efebofilii/hebefilii (czyli wszelkich przypadków pociągu do osób małoletnich – ''attraction to minors''). Jednak badacze zagadnienia dostrzegają potrzebę rozróżniania tych dwu stanów<ref name="ames" />. Ray Blanchard wskazywał na „konieczność odróżnienia osób reagujących seksualnie na dzieci bez cech dojrzewania, od osób reagujących seksualnie na dzieci (osoby) z powodu pojawiających się u nich cech dojrzewania”<ref name="beisert7" />. David Finkelhor odmiennie definiował wykorzystanie seksualne w przypadku dziecka w wieku poniżej 13 roku życia, niż w przypadku dziecka w wieku 13 – 16 lat<ref name="beisert7" /><ref name="k-pospiszyl3">{{Cytuj książkę |autor = Kazimierz Pospiszyl |tytuł = Przestępstwa seksualne |wydawca = WN PWN |miejsce = Warszawa |rok = 2006 |strony = 56}}</ref>. Robert C. Carson stwierdził, że „badania nad wykorzystywaniem seksualnym małoletnich, w których definicję dzieciństwa rozszerzono tak, by obejmowała również okres dojrzewania, niekoniecznie muszą dotyczyć pedofilii”<ref name="carson1" />. Kazimierz Pospiszyl podkreślił, że „popęd pedofila różni się zasadniczo, bo jakościowo, od popędu zdecydowanej większości mężczyzn, (...), podczas gdy preferencje seksualne sprawcy molestowania seksualnego dzieci w wieku pubertalnym nie odbiegają zasadniczo od tych, jakie występują u większości normalnych i właściwie przystosowanych mężczyzn”<ref name="k-pospiszyl2">{{Cytuj książkę |autor = Kazimierz Pospiszyl |tytuł = Przestępstwa seksualne |wydawca = WN PWN |miejsce = Warszawa |rok = 2006 |strony = 55}}</ref>.

=== „Pedofilia” w znaczeniu „wykorzystywanie seksualne dzieci” (''children sexual abuse'', ''CSA'') ===
Słowo „pedofilia” jest często w języku potocznym, a nawet w wielu pracach naukowych<ref name="ames" /><ref name="okami" /> używane do opisywania zjawiska [[Wykorzystywanie seksualne dzieci|wykorzystywania seksualnego dzieci]] (''children sexual abuse'', ''CSA''). W tym znaczeniu termin ten odnosi się nie do stanu danej osoby, lecz do określonego zdarzenia (czynu) lub zdarzeń (czynów)<ref name="beisert1" /><ref name="beisert10">{{Cytuj książkę |autor = Maria Beisert |tytuł = Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia |wydawca = GWP |miejsce = Sopot |rok = 2012 |strony = 31}}</ref>. W pracach badaczy zjawiska wykorzystywania seksualnego dzieci słowo „pedofilia” jest stosowane zwłaszcza wtedy, gdy „przedmiotem zainteresowania jest osoba sprawcy”, a nie ofiara (dziecko)<ref name="beisert12">{{Cytuj książkę |autor = Maria Beisert |tytuł = Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia |wydawca = GWP |miejsce = Sopot |rok = 2012 |strony = 43}}</ref>. Jednak takie stosowanie tego terminu jest krytykowane<ref name="ames" />. Kazimierz Pospiszyl stwierdził, że „różnica między pedofilem a sprawcą wykorzystywania seksualnego dzieci” jest „bardzo istotna z klinicznego punktu widzenia” i zamienne stosowanie tych terminów „nie jest do końca uzasadnione”<ref name="k-pospiszyl2" />. Według Ireny Pospiszyl „zwykle o pedofilii mówi się w każdym przypadku seksualnego wykorzystywania dziecka” „w sposób dość nieuprawniony”, a „zacieranie się różnic” między tymi terminami „jest prawdopodobnie konsekwencją prawnych regulacji”, które „koncentrują się na zachowaniu”, a nie na przyczynach i mechanizmach zjawiska<ref name="i-pospiszyl2">{{Cytuj książkę |autor = Irena Pospiszyl |tytuł = Patologie społeczne |wydawca = WN PWN |miejsce = Warszawa |rok = 2008 |strony = 245–246}}</ref>.

Niekiedy można spotkać stwierdzenie o stosowaniu słowa „pedofilia” jako terminu prawnego, o „definicji prawniczej pedofilii”<ref name="beisert1" /><ref name="beisert11">{{Cytuj książkę |autor = Maria Beisert |tytuł = Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia |wydawca = GWP |miejsce = Sopot |rok = 2012 |strony = 37}}</ref><ref name="beisert12" />, o „przestępstwie pedofilii”<ref name="beisert10" /><ref name="beisert11" />. {{fakt|data=2015-06|Jednak ani określenie „pedofilia”, ani „przestępstwo pedofilii” nie występuje w polskim kodeksie karnym. Terminy te pojawiają się jedynie w niektórych komentarzach do kodeksu i w nielicznych spośród prac omawiających aspekty prawne zjawiska wykorzystywania seksualnego dzieci.}}

== Przyczyny ==
=== Badania neuropsychiatryczne ===
W 2007 roku zostały zaprezentowane wyniki badań dotyczące różnic w funkcjonowaniu mózgu, występujących pomiędzy osobami zdrowymi, a ludźmi dotkniętymi zaburzeniami preferencji seksualnych<ref>{{Cytuj pismo |autor = Schiltz K., Witzel J., Northoff G., Zierhut K., Gubka U., Fellmann H., Kaufmann J., Tempelmann C., Wiebking C., Bogerts B |tytuł = Brain pathology in pedophilic offenders: evidence of volume reduction in the right amygdala and related diencephalic structures |czasopismo = Archives of general psychiatry |wolumin = 6 |wydanie = 64 |strony = 737–746 |rok = 2007 |miesiąc = czerwiec |doi = 10.1001/archpsyc.64.6.737 |pmid = 17548755}}</ref><ref>{{Cytuj pismo |autor = Walter M., Witzel J., Wiebking C., Gubka U., Rotte M., Schiltz K., Bermpohl F., Tempelmann C., Bogerts B., Heinze HJ., Northoff G |tytuł = Pedophilia is linked to reduced activation in hypothalamus and lateral prefrontal cortex during visual erotic stimulation |czasopismo = Biological psychiatry |wolumin = 6 |wydanie = 62 |strony = 698–701 |rok = 2007 |miesiąc = wrzesień |doi = 10.1016/j.biopsych.2006.10.018 |pmid = 17400196}}</ref>. Grupa naukowców neurologów z [[Uniwersytet Yale|Uniwersytetu Yale]], pod przewodnictwem dr. George’a Northoffa, odkryła, że zaburzenia w pracy, szczególnie obszarów podwzgórza (generalnie chodzi o obniżoną aktywność obszarów występujących w korze czołowej), charakteryzuje osoby dotknięte zaburzeniami i posiadające preferencje pedofilne. Rozpoczęto próby prowadzenia terapii [[farmakologia|farmakologicznej]], jednak naukowcy są sceptyczni, co do określania tego typu skłonności tylko na podstawie [[diagnostyka medyczna|diagnostyki]] mózgu.

Istnieje koncepcja według której wykorzystanie seksualne w dzieciństwie zmienia strukturę mózgu, szczególnie w płatach czołowym i skroniowym. Może to powodować powstawanie pobudzenia w odpowiedzi na bodźce atrakcyjne dla pedofilów, ponieważ obszary czołowe odpowiadają za samokontrolę i hamowanie zachowań, a skroniowe za powstawanie pobudzenia seksualnego<ref name="tabu">{{Cytuj książkę |nazwisko = Jodko (red.) |imię = Aleksandra |tytuł = Tabu seksuologii: [wątpliwości, trudne tematy, dylematy w seksuologii i edukacji seksualnej] |wydawca = Wydawnictwo Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej „Academica” |miejsce = Warszawa |rok = 2008 |strony = 97–116 |rozdział = Pedofilia w ujęciu neuroscience |nazwisko r = Janik |imię r = Justyna |isbn = 978-83-89281-54-8}}</ref>. Badania wykazują wyraźnie obniżoną u pedofilów aktywność struktur odpowiedzialnych za hamowanie reakcji. Różnice neuroanatomiczne w stosunku do normy zauważono także w obrębie struktur podkorowych ([[jądro ogoniaste]], [[wzgórze (anatomia)|wzgórze]])<ref name="tabu" />.

=== Neuroprzekaźnictwo ===
Zakłada się, że [[serotonina]] hamuje zachowania impulsywne i agresywne. U pedofilów wykryto zmniejszoną aktywność presynaptyczną przekaźnictwa serotoninergicznego przy jednoczesnej regulacji w górę receptorów postsynaptycznych tego przekaźnika. Może to powodować wzrost apetencji seksualnej<ref name="tabu" />.

U osób z kompulsywnymi zachowaniami parafilnymi stwierdzono też wzrost poziomu noradrenaliny, co również może wiązać się z zachowaniami agresywnymi i przemocą<ref name="tabu" />.

== Występowanie ==
Liczba osób spełniających kryteria diagnostyczne dla pedofilii jest trudna do ustalenia. Diagnozie i leczeniu poddawani są głównie sprawcy przestępstw seksualnych wobec dzieci. Trudność polega na oszacowaniu liczby osób z zaburzeniem, które spełniają kryteria diagnostyczne, lecz nie weszły w konflikt z prawem lub pomimo popełnienia przestępstwa nie zostały aresztowane.

Według szacunkowych danych pedofilia może dotyczyć do 5% dorosłych mężczyzn<ref name="Seto-2009">{{Cytuj pismo |nazwisko = Seto |imię = M.C. |tytuł = Pedophilia |czasopismo = Annu Rev Clin Psychol |wolumin = 5 |numer = |strony = 391–407 |rok = 2009 |doi = 10.1146/annurev.clinpsy.032408.153618 |pmid = 19327034}}</ref>.

Około 99% przypadków pedofilii dotyczy mężczyzn, a około 1% – kobiet<ref name=Mayo2007 />.

== Przebieg ==
W badaniu polegającym na samodzielnym określeniu się przez zaburzone osoby 7% męskich pedofilów zadeklarowało wyłącznie zainteresowanie dziećmi<ref name="Abel" />.

Wykazano, że pedofile popełniają średnio 10 razy więcej przestępstw polegających na wykorzystaniu seksualnym dzieci niż sprawcy nie będący pedofilami. Autorzy badań szacują, że 88% sprawców molestowania seksualnego dzieci, odpowiedzialnych za 95% stwierdzonych przestępstw, spełnia obecnie lub spełni w przyszłości kryteria diagnostyczne dla pedofilii. Z deklaracji badanych pedofilów wynika, że sprawcy dopuszczają się wykorzystania średnio 5,2 dziewczynek, popełniając zarazem 34 przestępstwa, zaś w odniesieniu do chłopców wykorzystano 10,7 dzieci, popełniając 52 przestępstwa, dane w przypadku wykorzystania dzieci obu płci, wskazują na popełnienie 120 przestępstw na 27,3 dzieciach<ref name="Abel">{{Cytuj książkę |autor = Abel GG, Harlow N. |tytuł = The Abel and Harlow child molestation prevention study Excerpted from The Stop Child Molestation Book |url = http://www.childmolestationprevention.org/pdfs/study.pdf |wydawca = Xlibris |miejsce = Philadelphia |rok = 2001}}</ref>.

Większe liczby, zarówno wykorzystanych dzieci, jak i dokonanych aktów wykorzystania seksualnego zadeklarowali pedofile nie będący więźniami. Z anonimowych ankiet przeprowadzonych wśród sprawców przestępstw wynika, że popełniono 23,2 przestępstwa na 19,8 dzieciach obu płci, zaś w stosunku do chłopców dopuszczono się 281,7 czynów na 150 dzieci<ref name="Abel2">{{Cytuj pismo |autor = G G Abel, J V Becker, M Mittelman, J Cunningham-Rathner, J L Rouleau, W D Murphy |tytuł = Self-Reported Sex Crimes of Nonincarcerated Paraphiliacs |czasopismo = Journal of Interpersonal Violence |wolumin = 2 |wydanie = 1 |strony = 3–25 |rok = 1987}}</ref>.

Na ofiary wybierane są najczęściej dziewczynki w wieku 8 -10 lat i nieco starsi chłopcy<ref name="Bilikiewicz">{{Cytuj książkę |nazwisko = |imię = |tytuł = Psychiatria. Tom 2 |wydawca = Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner |miejsce = Wrocław |rok = 2003 |strony = 570 |isbn = 83-87944-24-6}}</ref>.

Zachowania seksualne ze strony pedofila mogą przyjmować różne formy. Od rozbierania i dotykania ciała dziecka, poprzez rozbieranie się w jego obecności i [[masturbacja|masturbację]] w obecności dziecka. Skrajną formą są dotykanie i penetracja narządów płciowych z użyciem różnie nasilonej przemocy<ref name="Bilikiewicz" />.

Najczęściej zachowania takie są [[racjonalizacja|racjonalizowane]] przez pedofilów i tłumaczone [[dobro dziecka|dobrem dziecka]], czy też walorem edukacyjnym takich praktyk. Na ofiary wybierane bywają dzieci z najbliższego otoczenia lub rodziny, ale pedofil potrafi się także posunąć do zatrudnienia się na stanowisku obejmującym kontakt z dziećmi. Pedofilię cechuje duża częstość nawrotów<ref name="Bilikiewicz" />.

== Diagnostyka i różnicowanie ==
Należy odróżnić prawdziwą pedofilię od kontaktów seksualnych podejmowanych z dzieckiem z powodu upośledzenia umysłowego/uzależnienia/otępienia sprawcy<ref name="Bilikiewicz" />.

Pedofilia (w znaczeniu zachowania/czynu pedofilnego) może być przejawem<ref name="lernell1">{{Cytuj książkę |tytuł = Seksuologia społeczna |inni = Kazimierz Imieliński (red.) |autor r = [[Leszek Lernell]] |rozdział = Czyn lubieżny z osobą nieletnią (pedofilia) |wydawca = PWN |miejsce = Warszawa |rok = 1977 |strony = 518}}</ref> choroby somatycznej (np. nowotworu mózgu) lub psychicznej, „[[Infantylizm|infantylności]], [[Uwiąd starczy|uwiądu starczego]], [[Parafilia|perwersji]] lub pseudoperwersji” (to znaczy „różnorodnych [[Zaburzenie osobowości|zakłóceń osobowości]]”<ref name="lernell2">{{Cytuj książkę |tytuł = Seksuologia społeczna |inni = Kazimierz Imieliński (red.) |autor r = [[Leszek Lernell]] |rozdział = Czyn lubieżny z osobą nieletnią (pedofilia) |wydawca = PWN |miejsce = Warszawa |rok = 1977 |strony = 521}}</ref>).

Stosowane są różne podziały pedofilii. Klasyfikacja wprowadzona przez A.N. Grotha, W.F. Hodsona i T. Gary’ego wyróżnia dwa typy pedofilii<ref name="Łucka-2014">{{Cytuj pismo |autor = Łucka Izabela, Anna Dziemian |tytuł = Pedofilia–przegląd literatury, ilustracja kazuistyczna, dylematy |czasopismo = Psychiatria Polska |wydawca = 1 |wolumin = 48 |strony = 121–134 |data = 2014}}</ref>:
* Pedofil fiksacyjny, osoba która od młodości za najbardziej atrakcyjny obiekt seksualny uznaje dziecko;
* Pedofil regresyjny, osoba które kieruje swoje zainteresowania seksualne na dzieci w sytuacji gdy nie może znaleźć dorosłego partnera seksualnego.

W innej klasyfikacji wyróżnia się<ref name="Łucka-2014" />:
* pedofilów infantylnych, preferujących zabawy seksualne z dziećmi, charakteryzujących się także niedojrzałą osobowością
* dewiantów, których interesuje wyłącznie seks z dziećmi, zwykle w postaci kontaktów oralno-genitalnych, poszukujących kontaktów seksualnych od wieku dojrzewania
* pedofilów regresywnych, doprowadzających do pełnych kontaktów seksualnych, jednak traktujących dziecko jako osobę zastępczą względem dorosłego partnera
* pedofilów typu sadystycznego, którzy jedynie poprzez brutalny [[gwałt]] osiągają pełną satysfakcję seksualną.

== Pedofilia a pojęcie orientacji seksualnej ==
=== Pedofilia jako orientacja seksualna ===
Pomimo że pedofilia bywa przez niektórych naukowców określana jako [[orientacja seksualna]]<ref name="Berlin20022">{{cytuj pismo|autor=Berlin FS, ''et al''|tytuł=Peer Commentaries on Green (2002) and Schmidt (2002)|url=http://www.paraphilias.nyc/wp-content/uploads/2015/10/Peer-Comment.pdf|czasopismo=[[Archives of Sexual Behavior]]|wolumin=31|wydanie=6|strony=479–503|rok=2002|doi=10.1023/A:1020603214218|data dostępu=2015-12-02}}</ref><ref>{{Cytuj książkę|tytuł=Inappropriate Relationships: The Unconventional, the Disapproved and the Forbidden|url=http://books.google.pl/books?id=qyx5AgAAQBAJ&pg=PA232|inni=Goodwin R, Cramer D (red.)|autor r=Howitt D|rozdział=Social Exclusion – Pedophile Style|wydawca=Lawrence Erlbaum Associates|miejsce=Mahwah|rok=2002|strony=232|isbn=0-8058-3742-6|data dostępu=2012-06-03}}</ref><ref>{{Cytuj książkę|tytuł=Contemporary Perspectives on Lesbian, Gay, and Bisexual Identities|inni=Hope DA (red.)|autor r=Bailey JM|rozdział=What is Sexual Orientation and Do Women Have One?|wydawca=Springer|miejsce=New York|rok=2009|strony=50|isbn=978-0-387-09556-1|cytat=Pedophiles are men who are more sexually aroused by children than they are by adults of either sex. That is, their sexual orientation is toward children}}</ref><ref name="Seto20122">{{Cytuj pismo|autor=Seto MC|tytuł=Is Pedophilia a Sexual Orientation?|url=http://pl.scribd.com/doc/134033172/|czasopismo=[[Archives of Sexual Behavior]]|wolumin=41|wydanie=1|strony=231–236|rok=2012|doi=10.1007/s10508-011-9882-6|pmid=22218786|data dostępu=2014-01-22}}</ref><ref name="Berlin20142">{{Cytuj pismo|autor=Berlin FS|tytuł=Pedophilia and DSM-5: The Importance of Clearly Defining the Nature of a Pedophilic Disorder|url=http://www.jaapl.org/content/42/4/404.long|czasopismo=Journal of the American Academy of Psychiatry and the Law|wolumin=42|wydanie=4|strony=404–407|rok=2014|pmid=25492064|data dostępu=2015-03-31}}</ref>, nie uznaje się jej jako coś porównywalnego do orientacji takich jak heteroseksualizm, homoseksualizm czy innych. Pedofilia bywa częściej uznawana przez naukowców za schorzenie umysłowe niż za orientację seksualną<ref name=":02">{{Cytuj |autor = Shafiqul Islam |tytuł = Pedophilia: a Psychiatric Disorder or a Perverse Sexual Orientation? A Critical Study of Vladimir Nobokov’s Lolita |url = https://d1wqtxts1xzle7.cloudfront.net/38796576/Pedophilia_a_Psychiatric_Disorder_or_a_Perverse_Sexual_Orientation-with-cover-page-v2.pdf?Expires=1666521833&Signature=glbZTnLgzRmMtRnH8WIKBaYGCot8rqISJJnhBew7~gh3iau7zsR9lOAsCpS2mx0n1yS-mmbWuaYNX4y1oy0zB5jncYFidH~jNeBFfjxX40xUBvDx6u1TYUgbmhg0lH38ph0QStvtudUzIhHno1FKKolMFL-Qi5K4as~rZXLicAIpR~IB~3WL1P-sEFDUu32zER~gdh8yY8Lyj8PXiGuzmqnXqwuFyveNwxn28JB7eIIUEl3k-dd7tYJBp7hY9ugTCYkp20-HkadJDO~vTVaGi0F-imfQyTX7Nw-PLaGwgjdir1PcBMLa2YehXuKWFqk0RJ4Or3lWbwKIhP9RqHCmVA__&Key-Pair-Id=APKAJLOHF5GGSLRBV4ZA |cytat = Dissimilar to non-straight sexual acts like homosexuality and bi-sexuality, pedophilia is not a sexual orientation; rather it is a psychological disorder that is curable by treatment.}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Pedophilic Disorder DSM-5 302.2 (F65.4) - Therapedia |data dostępu = 2022-10-23 |opublikowany = www.theravive.com |url = https://www.theravive.com/therapedia/pedophilic-disorder-dsm--5-302.2-(f65.4)}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Husnain |tytuł = What is Pedophilic Disorder and How to Treat it? Symptoms and factors. |data = 2021-11-27 |data dostępu = 2022-10-23 |opublikowany = First Light Psych |url = https://www.firstlightpsych.com/blog/sexual-disorders/pedophilic-disorder |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Pedophilia - Mental Health Disorders |data dostępu = 2022-10-23 |opublikowany = MSD Manual Consumer Version |url = https://www.msdmanuals.com/home/mental-health-disorders/paraphilias-and-paraphilic-disorders/pedophilia |język = en}}</ref><ref>{{Encyklopedia Britannica |id = topic/pedophilia |tytuł = Pedophilia |data dostępu = 2023-01-31}}</ref>. Referendum American Psychological Association (APA) przeprowadzone w latach 70 XX wieku uznało, że "Dokonany za obustronną zgodą stosunek dorosłych osób tej samej płci nie sugeruje elementu krzywdy dla jednego z uczestników, jednak w przypadku seksu dziecko-dorosły, bariera wiekowa sprawia, że nie może być w tym przypadku mowy o obustronnej zgodzie"<ref>{{Cytuj |tytuł = Is Pedophilia a Mental Disorder? |data dostępu = 2022-10-23 |opublikowany = www.sexarchive.info |url = http://www.sexarchive.info/BIB/pedophilia.htm |cytat = Consensual same-sex adult–adult sexuality does not suggest the element of harm to one participant as in child–adult sex or an age barrier to informed consent.}}</ref>. Według badań Shafiqul Islam'a przeprowadzonych na rzecz United International University w Bangladeszcie "W przeciwieństwie do nieheteroseksualnych orientacji takich jak homoseksualizm czy biseksualizm, pedofilia nie jest orientacją seksualną; jest ona psychologicznym zaburzeniem, które można wyleczyć za pomocą terapii"<ref name=":02" />. Za to z artykułu Julianna Baker'a dla The Kwantlen Psychology Student Journal (KPSJ) wynika że "...Nawet jeżeli naukowa definicja orientacji seksualnej mogłaby zostać rozszerzona o pedofilię, przeciwnicy pedofilii mogliby uznać tę zmianę jako próbę normalizacji przestępstw wobec dzieci. Ważne jest, aby wyjaśnić że rozszerzenie orientacji seksualnej o orientację wiekową nie spowodowałoby wykluczenia pedofilii z klasyfikacji jako zaburzenie psychiczne w DSM-5. Osoby z pociągiem do dzieci powinny szukać leczenia, a nie akceptować swoją kondycję jako normę."<ref>{{Cytuj |autor = Julianna Baker |tytuł = Pedophilia and Sexual Orientation |data = July 2021 |czasopismo= Dr. Arleigh Reichl |url = https://kora.kpu.ca/islandora/object/kora%3A676/datastream/PDF/view |cytat = Even though the topic continues to be controversial, the benefits of viewing pedophilia as a sexual orientation outweigh the potential political and social disadvantages. However, it is unlikely that the public perception of pedophilia will change soon due to the pervasive social stigma towards pedophiles. Even though the scientific definition of sexual orientation could be expanded to include pedophilia, advocates for harsher punishment towards pedophiles are likely to view the definition change to permit crimes against children. It is important to clarify that expanding sexual orientation to include age-orientation does not exclude pedophilia from its classification as a mental disorder in the DSM-5, and people with pedophilic orientation should seek treatment rather than accepting their attraction as the norm. Further research could compare the onset, changeability, and traits of other mental illnesses to paraphilias including pedophilia.}}</ref>

W jednej z edycji [[DSM-5]], czyli klasyfikacji zaburzeń psychicznych [[Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne|Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego]], zaburzenie pedofilskie zostało nazwane "pedofilską orientacją seksualną". Spowodowało to możliwość stwierdzenia orientacji seksualnej zamiast zaburzenia umysłowego u osób, które nie miały poczucia winy, wstydu, czy lęku z powodu swoich impulsów pedofilskich. Wywołało to oburzenie, szczególnie w konserwatywnych mediach. [[Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne]] pod wpływem publicznej krytyki uznało użycie terminu „orientacja seksualna” za błąd i skorygowało go, zastępując je określeniem „zainteresowanie seksualne”<ref name="Berlin20142" /><ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20160616040508/http://www.dsm5.org/Documents/13-67-DSM-Correction-103113.pdf|tytuł=PA Statement on DSM-5 Text Error|autor=American Psychiatric Association|opublikowany=dsm5.org|data=2013-10-31|data dostępu=2014-01-22}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20160305031621/http://www.dsm5.org/Documents/Paraphilias_103113.pdf|tytuł=Text Corrections for DSM-5|autor=American Psychiatric Association|opublikowany=dsm5.org|data=2013-10-31|data dostępu=2014-01-22}}</ref><ref>{{cytuj pismo|autor=Kaplan M|tytuł=Taking Pedophilia Seriously|url=http://scholarlycommons.law.wlu.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=4438&context=wlulr|czasopismo=Washington and Lee Law Review|wolumin=72|wydanie=1|strony=75–170|rok=2015|data dostępu=2016-01-08}}</ref>.

Pedofilia, nawet pomimo że przez niektórych może być uznawana za orientację seksualną, nie jest częścią ruchu [[LGBT]]. Społeczność LGBT jest przeciwna uznania ludzi identyfikujących się jako {{link-interwiki|Minor-attracted person|tekst=minor-attracted person (MAP)|Q=Q56035293}} jako coś, wchodzącego w kategorię orientacji seksualnej spełniającej standardy tej społeczności. Według słów Nicka Morrowa „Ruch LGBTQ całkowicie odrzuca wszelkie sugestie, że nasza społeczność jest powiązana z niezgodnymi z przyzwoleniem zachowaniami interpersonalnymi, w tym przerażającymi działaniami pedofilów”<ref name=":03">{{Cytuj |autor = Camille Caldera |tytuł = Fact check: LGBTQ community rejects false association with pedophiles |data dostępu = 2021-11-01 |opublikowany = USA TODAY |url = https://www.usatoday.com/story/news/factcheck/2020/07/30/fact-check-lgbtq-community-rejects-false-association-pedophiles/5462805002/ |język = en}}</ref>. Jako powód takiego podejścia, społeczność LGBT często zaznacza że jest przeciwna temu aby {{link-interwiki|Minor-attracted person|tekst=MAP|Q=Q56035293}} pod pretekstem walki o równość dla innych orientacji postulowała o prawo do wykorzystywania ludzi nie będących na tyle rozwiniętymi intelektualnie aby móc podejmować poważne decyzje w sprawach doboru partnera czy poddawaniu się aktów seksualnych z ludźmi o wiele starszymi od nich samych<ref name=":03" /><ref>{{Cytuj odcinek|tytuł=What You Need to Know About MAPs {{!}} Corporate Casket|url=https://www.youtube.com/watch?v=itwotkBzZGQ|data dostępu=2021-11-01}}</ref>.

=== Pedofilia a orientacje seksualne kierowane w stronę osób dorosłych ===
Niektórzy ludzie obawiają się wystawiania swoich dzieci na kontakt z homoseksualistami w nienadzorowanych warunkach<ref>{{Cytuj |autor = David M. Halperin |tytuł = Deviant Teaching |data = 2008-02-25 |data dostępu = 2021-11-01 |miejsce = Oxford, UK |wydawca = Blackwell Publishing Ltd |s = 146–167 |url = https://www.worldcat.org/title/gay-histories-and-cultures-an-encyclopedia/oclc/462242162}}</ref>. Rozgłos wokół spraw rzymskokatolickich nadużyć seksualnych spotęgował te obawy<ref>{{Cytuj |autor = Marie Keenan |tytuł = Child Sexual Abuse and the Catholic Church: Gender, Power, and Organizational Culture |data = 2012 |data dostępu = 2021-11-01 |isbn = 978-0-19-989567-0 |wydawca = OUP USA |url = https://books.google.pl/books?id=A5zgD9-XM_0C&pg=PA65&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false |język = en}}</ref>. Wiele organizacji skupia się na tych problemach, szukając powiązań między homoseksualizmem a pedofilią. Według Raportu Johna Jaya, badania zleconego przez Konferencję Biskupów Katolickich Stanów Zjednoczonych<ref>{{Cytuj |tytuł = United States Conference Catholic Conference |data = 2004-06-07 |data dostępu = 2021-11-01 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20040607052831/http://www.usccb.org/nrb/johnjaystudy/}}</ref> pod patronatem uczelni {{link-interwiki|John Jay College of Criminal Justice|Q=Q1700617}} i komisji rewizyjnej, której przewodniczy sędzia sądu apelacyjnego stanu Illinois Anne M. Burke, „81% zgłoszonych ofiar wykorzystywania seksualnego dzieci przez duchownych katolickich to chłopcy”. Komisja rewizyjna doszła do wniosku, że „kryzys charakteryzował zachowania homoseksualne” i w świetle tego „obecny kryzys nie może być rozwiązany bez rozważenia kwestii związanych z homoseksualizmem”. Według Margaret Smith, jednej z badaczek Johna Jaya, „nieuzasadnionym wnioskiem jest twierdzenie, że większość księży, którzy wykorzystywali dzieci płci męskiej to geje.” „Pomimo że większość nadużyć wystąpiła pomiędzy osobami tej samej płci, to chęć dopuszczania się aktów pedofilii wobec dzieci płci męskiej przez dorosłych mężczyzn, nie jest tym samym, co homoseksualizm”<ref>{{Cytuj |autor = Michael Stevenson |tytuł = Understanding Child Sexual Abuse and the Catholic Church: Gay Priests Are Not the Problem |data = 2002 |data dostępu = 2021-11-01 |opublikowany = PsycEXTRA Dataset |url = https://www.researchgate.net/publication/229324522_Understanding_Child_Sexual_Abuse_by_Catholic_Priests_from_a_Situational_Perspective}}</ref>. Jeden z badaczy, Louis Schlesinger, argumentował, że głównym problemem była pedofilia lub [[efebofilia]], a nie orientacja seksualna kierowana w stronę dorosłych, a do tego stwierdził, że niektórych mężczyzn będących w heteroseksualnym związku małżeńskim z dorosłymi kobietami, również mogą pociągać chłopcy w wieku dorastającym<ref>{{Cytuj |tytuł = Arquivo.pt |data dostępu = 2021-11-01 |opublikowany = arquivo.pt |url = https://arquivo.pt/wayback/20091004222333/http://www.catholicnews.com/data/abuse/abuse01.htm}}</ref>.

Badania przeprowadzone przez dr Carole Jenny, dr A.W. Richard Sipe i innych, nie znalazły dowodów na to, że homoseksualiści częściej molestują dzieci niż heteroseksualiści<ref>{{Cytuj |tytuł = Child Sexual Exploitation and Abuse: A Contemporary History of Concerns |data dostępu = 2021-11-01 |wydawca = Cambridge University Press |s = 27–54 |url = https://www.cambridge.org/core/books/abs/children-as-risk/child-sexual-exploitation-and-abuse-a-contemporary-history-of-concerns/F0CE94920E853C0C3E6A1D8376E9D30F}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = USATODAY.com – Is homosexuality to blame for church scandal? |data dostępu = 2021-11-01 |opublikowany = usatoday30.usatoday.com |url = https://usatoday30.usatoday.com/news/2002-07-15-church-gay_x.htm}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = George E. Haggerty |tytuł = Gay Histories and Cultures: An Encyclopedia |data = 2000 |data dostępu = 2021-11-01 |isbn = 978-0-8153-1880-4 |wydawca = Taylor & Francis |url = https://books.google.pl/books?id=L9Mj7oHEwVoC&pg=PA737&redir_esc=y |język = en}}</ref>. Na podstawie odpowiedzi badanych tysięcy osób, u których potwierdzono, że w przeszłości dopuścili się aktu przemocy seksualnej wobec osoby nieletniej, jedno z badań wykazało, że 70% przestępców seksualnych, którzy zaatakowali chłopców, oceniło siebie jako głównie lub wyłącznie heteroseksualnych w stronę osób dorosłych, a tylko 8% jako wyłącznie homoseksualnych<ref>{{Cytuj |autor = Gene G. Abel, Alan Jordan, Nora Harlow, Yu-Sheng Hsu |tytuł = Preventing Child Sexual Abuse: Screening for Hidden Child Molesters Seeking Jobs in Organizations That Care for Children |czasopismo = Sexual Abuse |data = 2018-08-16 |data dostępu = 2021-11-01 |issn = 1079-0632 |wolumin = 31 |numer = 6 |s = 662–683 |doi = 10.1177/1079063218793634 |url = https://www.researchgate.net/publication/327076593_Preventing_Child_Sexual_Abuse_Screening_for_Hidden_Child_Molesters_Seeking_Jobs_in_Organizations_That_Care_for_Children}}</ref>. [[Pletyzmograf prąciowy]] przeprowadzony na badanych pokazuje, że mężczyźni preferujący dorosłych mężczyzn (często nazywanych „[[Androfilia i gynofilia|androfilami]]” w tych badaniach) nie pociągają dorastający lub młodzi chłopcy bardziej niż mężczyzn preferujących dorosłe kobiety (nazywanych „[[Androfilia i gynofilia|gynefilami]]”)<ref>{{Cytuj |tytuł = Do Gay Men Have More Sexual Interest in Children? {{!}} Psychology Today |data dostępu = 2021-11-01 |opublikowany = www.psychologytoday.com |url = https://www.psychologytoday.com/intl/blog/fetishes-i-dont-get/201102/do-gay-men-have-more-sexual-interest-in-children |język = en}}</ref><ref name="Freund-Watson-Rienzo">{{Cytuj |autor = Kurt Freund, Robin Watson, Douglas Rienzo |tytuł = Heterosexuality, homosexuality, and erotic age preference |czasopismo = Journal of Sex Research |data = 1989-02 |data dostępu = 2021-11-01 |issn = 0022-4499 |wolumin = 26 |numer = 1 |s = 107–117 |doi = 10.1080/00224498909551494 |url = http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/00224498909551494 |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Kurt Freund, Ron Langevin, Stephen Cibiri, Yaroslaw Zajac |tytuł = Heterosexual Aversion in Homosexual Males |czasopismo = British Journal of Psychiatry |data = 1973-02 |data dostępu = 2021-11-01 |issn = 0007-1250 |wolumin = 122 |numer = 567 |s = 163–169 |doi = 10.1192/bjp.122.2.163 |url = https://www.cambridge.org/core/journals/the-british-journal-of-psychiatry/article/abs/heterosexual-aversion-in-homosexual-males/ADB21D0163AF7C4B855FA95E96E80356}}</ref>. Za to przestępcy seksualni, których celem są chłopcy – zwłaszcza chłopcy przed okresem dojrzewania – mogą być heteroseksualni w stronę osób dorosłych<ref>{{Cytuj |autor = A. Nicholas Groth, William F. Hobson, Thomas S. Gary |tytuł = THE CHILD MOLESTER |czasopismo = Journal of Social Work & Human Sexuality |data = 1982-11-09 |data dostępu = 2021-11-01 |issn = 0276-3850 |wolumin = 1 |numer = 1–2 |s = 129–144 |doi = 10.1300/j291v01n01_08 |url = https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1300/J291v01n01_08}}</ref>. Dr Kurt Freund, analizując próbki przestępców seksualnych, doszedł do wniosku, że tylko rzadko przestępcy seksualni wobec dzieci płci męskiej preferują dorosłych mężczyzn<ref name="Freund-Watson-Rienzo" />. Badanie z udziałem 21 dorosłych przestępców seksualnych przeciwko chłopcom wykazało, że dwie trzecie z nich miało większe preferencje seksualne do dorosłych kobiet niż do dorosłych mężczyzn, co zmierzono [[Pletyzmograf prąciowy|pletyzmografem prąciowym]], przy czym większa, „heteroseksualna” podgrupa atakowała młodszych chłopców niż grupa „homoseksualna”<ref>{{Cytuj |autor = W.L. Marshall, H.E. Barbaree, Jennifer Butt |tytuł = Sexual offenders against male children: Sexual preferences |czasopismo = Behaviour Research and Therapy |data = 1988 |data dostępu = 2021-11-01 |issn = 0005-7967 |wolumin = 26 |numer = 5 |s = 383–391 |doi = 10.1016/0005-7967(88)90071-x |url = https://ur.booksc.eu/book/15891766/f3c70d}}</ref>. Nowsze badanie, w którym poproszono samozidentyfikowanych pedofilów w społecznościach internetowych o ocenę ich pociągu seksualnego do mężczyzn i kobiet w wieku od 1 do 18 lat, wykazało, że ci mężczyźni wykazywali bardzo niski poziom pociągu do bardziej dojrzałych mężczyzn, a autorzy doszli do wniosku, że, „intensywny pociąg seksualny do dzieci płci męskiej różni się od intensywnego pociągu seksualnego do dorosłych mężczyzn i generalnie nie jest z nim zgodny”<ref>{{Cytuj |tytuł = An Internet study of men sexually attracted to children: Sexual attraction patterns. {{!}} Bailey, J. Michael; Hsu, Kevin J.; Bernhard, Paula A. {{!}} download |data dostępu = 2021-11-01 |opublikowany = ur.booksc.eu |url = https://ur.booksc.eu/book/62326006/56cb18}}</ref>.

== Osobowość pedofilów i problemy psychopatologiczne u nich występujące ==
Wśród osób ze zdiagnozowaną pedofilią często występują inne zaburzenia psychiczne<ref name="Raymond-1999" />. U około 50–70% pedofilów stwierdzono współwystępowanie innych rodzajów parafilii. Były to: [[froteryzm]], [[ekshibicjonizm]], [[oglądactwo|podglądactwo]] lub [[sadyzm]]<ref name="Raymond-1999">{{Cytuj pismo |nazwisko = Raymond |imię = N.C. |nazwisko2 = Coleman |imię2 = E. |nazwisko3 = Ohlerking |imię3 = F. |nazwisko4 = Christenson |imię4 = G.A. |nazwisko5 = Miner |imię5 = M. |tytuł = Psychiatric comorbidity in pedophilic sex offenders |czasopismo = Am J Psychiatry |wolumin = 156 |numer = 5 |strony = 786–788 |miesiąc = May |rok = 1999 |pmid = 10327918}}</ref><ref name="Abel-1988">{{Cytuj pismo |nazwisko = Abel |imię = G.G. |nazwisko2 = Becker |imię2 = J.V. |nazwisko3 = Cunningham-Rathner |imię3 = J. |nazwisko4 = Mittelman |imię4 = M. |nazwisko5 = Rouleau |imię5 = J.L. |tytuł = Multiple paraphilic diagnoses among sex offenders |czasopismo = Bull Am Acad Psychiatry Law |wolumin = 16 |numer = 2 |strony = 153–168 |rok = 1988 |pmid = 3395701}}</ref><ref name="Cohen-2002">{{Cytuj pismo |nazwisko = Cohen |imię = L.J. |nazwisko2 = Galynker |imię2 = I.I. |tytuł = Clinical features of pedophilia and implications for treatment |czasopismo = J Psychiatr Pract |wolumin = 8 |numer = 5 |strony = 276–289 |miesiąc = Sep |rok = 2002 |pmid = 15985890}}</ref>. Wśród niekazirodczych pedofilów wybierając za cel chłopców u 81% zdiagnozowano także inne parafilie (od 2 do 10), w tym sadyzm<ref name="Abel-1988" />. Spośród ciężkich zaburzeń psychicznych stwierdzano [[Zaburzenie osobowości|zaburzenia osobowości]], zwłaszcza [[Osobowość dyssocjalna|antyspołeczne zaburzenia osobowości]] oraz [[zaburzenia osobowości typu C]]<ref name="Cohen-2002" />.

== Pedofilia a wykorzystywanie seksualne dzieci ==
[[Plik:(C) Sexual offense against children, rates per 100000 population 2010-2012, world.jpg|mały|450px|Wykorzystanie seksualne dzieci w latach 2010–2012 (liczba przypadków na 100000 osób)]]
{{Osobny artykuł|Wykorzystywanie seksualne dzieci}}
W prawie wszystkich krajach świata czynności seksualne osoby dorosłej z osobą poniżej [[Wiek zgody|określonego wieku]] są zabronione, a granica wieku w większości krajów ustalona jest pomiędzy 14. a 18. rokiem życia<ref>{{Cytuj książkę |autor = Zbigniew Lew Starowicz |tytuł = Słownik Encyklopedyczny Miłość i Seks |wydawca = Wydawnictwa Europa |miejsce = Warszawa |rok = 1999 |rozdział = Pedofilia |isbn = 83-87977-17-9}}</ref>.

Polski [[Kodeks karny (1997)|kodeks karny]] w celu ochrony dzieci przed wykorzystaniem seksualnym przewiduje odpowiedzialność karną osób, które dopuszczają się czynności seksualnych z osobami poniżej 15 roku życia lub dopuszczają się innych form wykorzystywania seksualnego małoletnich<ref name="KodeksK">{{Dziennik Ustaw|2022|1138}}.</ref>. Kodeks karny wykonawczy zapewnia skazanym za przestępstwa popełnione w związku z zaburzeniem preferencji seksualnych odbywanie kary w systemie terapeutycznym. Zgodnie z art. 117 przestępców takich obejmuje się leczeniem i rehabilitacją za ich zgodą; w przypadku braku takiej zgody o leczeniu i rehabilitacji orzeka sąd penitencjarny<ref>{{Dziennik Ustaw|2023|127}}.</ref>. W celu zapewniania ochrony przed kolejnymi przypadkami wykorzystania seksualnego dzieci, wobec skazanych pedofilów sąd może orzec umieszczenie sprawcy w zakładzie zamkniętym albo skierowanie na leczenie ambulatoryjne po odbyciu kary. Orzeczenie takie skutkuje przeprowadzeniem terapii farmakologicznej lub psychoterapii. Sąd może zobowiązać skazanego do poddania się leczeniu lub do uczestnictwa w programach korekcyjno-edukacyjnych, również zawieszając wykonywanie kary. Sytuacja taka uprawnia sąd także do zobowiązania sprawcy do powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach oraz do powstrzymania się od kontaktowania się z pokrzywdzonym lub innymi osobami w określony sposób<ref name="KodeksK" />.

Zabronione i karalne są czyny będące wykorzystywaniem seksualnym małoletnich, niezależnie od tego, czy popełniająca je osoba spełnia diagnostyczne kryteria zaburzenia preferencji seksualnej w postaci pedofilii. Nie każdy sprawca takiego czynu zabronionego ma zdiagnozowaną pedofilię<ref name="szostak">{{Cytuj książkę |autor = J. Bukała |autor2 = K. Wątorek |tytuł = Pedofilia jako zagrożenie XXI wieku (materiały konferencji z 13 września 2011 r.) |wydawca = Wydawnictwo Wyższej Szkoły Ekonomii i Prawa im. prof. Edwarda Lipińskiego |miejsce = Kielce |rok = 2011 |strony = 191 |rozdział = Stygmatyzacja sprawców przestępstw pedofilskich w kontekście zasady domniemania niewinności |autor r = Robert Szostak}}</ref>. Jako „czyn pedofilny” określane jest „każde zachowanie osobnika dorosłego wobec dziecka, które jest motywowane popędem seksualnym i służy podniecaniu się i zaspokajaniu potrzeby seksualnej”<ref name="czernikiewicz">{{Cytuj stronę |url = http://pedofilia.republika.pl/html/w_czernikiewicz.html |tytuł = Pedofilia |autor = Wiesław Czernikiewicz |archiwum = https://web.archive.org/web/20120201132226/http://pedofilia.republika.pl/html/w_czernikiewicz.html |zarchiwizowano = 1 lutego 2012 |data dostępu = 2012-08-16}}</ref> lub czyn zabroniony będący seksualnym wykorzystaniem dziecka, ale jedynie gdy sprawca dopuszcza się go pod wpływem zaburzeń preferencji seksualnych pod postacią pedofilii<ref name="szostak" />. Można więc mówić o seksualnym wykorzystywaniu dzieci w formie przestępstwa niepedofilskiego<ref name="szostak" />. Czynów pedofilnych (w sensie szerszym) dopuszczają się nie tylko osoby ze zdiagnozowaną pedofilią, ale znacznie częściej osoby, u których ta parafilia nie występuje (tzn. liczniejsi od sprawców pedofilnych są sprawcy niepedofilni choć większości czynów pedofilnych dokonują ci pierwsi)<ref name="czernikiewicz" />.

Natomiast samo zaburzenie preferencji, o ile dana osoba nie popełniła czynów zabronionych, nie jest karalne. Nie każda osoba z tym zaburzeniem musi popełnić czyn zabroniony, będący wykorzystaniem seksualnym dziecka<ref name="szostak" />.

=== Czteroczynnikowy model wyjaśniający genezę wykorzystywania seksualnego dzieci ===
Dość wszechstronnym sposobem wyjaśnienia skąd się bierze wykorzystywanie seksualne dzieci jest czteroczynnikowy model stworzony przez Finkelhora i Araji w 1986 roku. Stanowi on syntezę kilku wcześniej powstałych koncepcji na ten temat. Autorzy wymieniają cztery grupy czynników mogących odpowiadać za podejmowanie czynności seksualnych wobec dzieci<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = Jodko (red.) |imię = Aleksandra |tytuł = Tabu seksuologii: [wątpliwości, trudne tematy, dylematy w seksuologii i edukacji seksualnej] |wydawca = Wydawnictwo Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej „Academica” |miejsce = Warszawa |rok = 2008 |strony = 67–68 |rozdział = Mroczna strona seksualności – sprawcy przemocy seksualnej wobec dzieci |nazwisko r = Strzelecka |imię r = Joanna |isbn = 978-83-89281-54-8}}</ref>.
# '''emocjonalna kongruencja''' – dorosły ma poczucie dopasowania, ponieważ rozwój jego potrzeb i zachowań jest na podobnym poziomie co u dziecka
# '''reagowanie podnieceniem na dziecko''' – dotyczą powstawania [[pobudzenie seksualne|pobudzenia seksualnego]] w kontakcie z dzieckiem
# '''zablokowanie wobec dorosłych''' – reakcje seksualne pedofila na dorosły obiekt są zahamowane
# '''odblokowanie''' – zanik hamulców społecznych, czy kontroli własnych zachowań wobec dzieci

== Metody zapobiegania i leczenia ==
Niektórzy z terapeutów przedstawiają pogląd, że pedofilia jest nieuleczalna, czyli leczenie nie prowadzi do zmniejszenia skłonności do wykorzystywania seksualnego dzieci lub daje jedynie kontrolę nad zachowaniami nie zmniejszając seksualnego zainteresowania dziećmi<ref name="Marshall-2008">{{Cytuj pismo |autor = Marshall, William L |tytuł = Czy pedofilia jest uleczalna? Wyniki badań północnoamerykańskich |czasopismo = Seksuologia Polska |wydanie = 1 |wolumin = 6 |strony = 33–38 |data = 2008}}</ref>. Wbrew tym poglądom wyniki badań pozwalają stwierdzić, że pedofilia jest przewlekłym zaburzeniem psychicznym, jednak uleczalnym w zakresie ekspresji zachowań<ref name="Fagan-2002">{{Cytuj pismo |nazwisko = Fagan |imię = Peter J. |tytuł = Pedophilia |czasopismo = JAMA |wolumin = 288 |wydanie = 19 |strony = 2458–2465 |rok = 2002 |issn = 0098-7484 |doi = 10.1001/jama.288.19.2458 |język = en}}</ref>. Autorzy badań zwracają uwagę na brak dowodów na wrodzony charakter pedofilii, upoważniający do nazwania jej orientacją seksualną. Pedofilia jest więc preferencją seksualną, a w części przypadków leczeniu poddane są osoby jedynie o zainteresowaniach seksualnych wobec dzieci i preferencjach wyrażanych względem partnerów dorosłych. Terapia nakierowana na zmianę zainteresowań seksualnych pozwala osiągnąć ich normalizację. Jednocześnie celem terapii jest nauka umiejętności niezbędnych do tworzenia intymnych relacji z dorosłymi, poprawa poczucia własnej wartości oraz zmiana postawy. Odsetek recydywistów po terapii jest dużo niższy niż wśród nieleczonych sprawców wykorzystania seksualnego dzieci i to zarówno pedofilów, jak i nie-pedofilów<ref name="Marshall-2008" />.

=== Zapobieganie ===
* Programy prewencyjne<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = Jodko (red.) |imię = Aleksandra |tytuł = Tabu seksuologii: [wątpliwości, trudne tematy, dylematy w seksuologii i edukacji seksualnej] |wydawca = Wydawnictwo Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej „Academica” |miejsce = Warszawa |rok = 2008 |strony = 71–72 |rozdział = Powstrzymać sprawców wykorzystywania seksualnego dzieci. Nowe wyzwania |nazwisko r = Lewandowska |imię r = Karolina |isbn = 978-83-89281-54-8}}</ref> skierowane na:
*# oddziaływania na sprawców lub potencjalnych sprawców
*# informacje dla osób, które mogą być świadkami wykorzystywania dzieci albo mają takie podejrzenia
*# kampanie informacyjne dla dzieci dotyczące „złego dotyku”
*# informacje edukujące społeczeństwo i zmieniające nastawienie do pedofilii

=== Terapia kognitywno-behawioralna ===
* [[psychoterapia]]

=== Terapia behawioralna ===
=== Terapia farmakologiczna ===
* [[farmakoterapia]] – oddziaływanie na neuroprzekaźnictwo związane z patofizjologią zachowań agresywnych i odhamowania seksualnego, zdaniem niektórych również terapia antyandrogenami<ref name="tabu" />
* [[kastracja chemiczna]]

== Postawy społeczne wobec pedofilii ==
[[Plik:Graffiti Poznan Pedofilia.jpg|thumb|180px|Nienawiść wobec pedofilów]]

Sprawcy czynów pedofilnych są silnie [[Stygmatyzacja|stygmatyzowani]], tak przez ogół społeczeństwa, jak i [[Subkultura|subkulturę]] więzienną, co w tym drugim przypadku prowadzi do przemocy fizycznej i psychicznej o charakterze systematycznego prześladowania<ref name="szostak1">{{Cytuj książkę |autor = J. Bukała |autor2 = K. Wątorek |tytuł = Pedofilia jako zagrożenie XXI wieku (materiały konferencji z 13 września 2011 r.) |wydawca = Wydawnictwo Wyższej Szkoły Ekonomii i Prawa im. prof. Edwarda Lipińskiego |miejsce = Kielce |rok = 2011 |strony = 193 |rozdział = Stygmatyzacja sprawców przestępstw pedofilskich w kontekście zasady domniemania niewinności |autor r = Robert Szostak}}</ref>. Zarówno podczas wykonywania wyroku, jak i po wyjściu na wolność naruszane są wobec sprawców [[prawa człowieka]], a nawet jest podawane w wątpliwość przysługiwanie im tych praw<ref name="pikula">{{Cytuj książkę |autor = J. Bukała |autor2 = K. Wątorek |tytuł = Stop pedofilii (materiały konferencji z 15 czerwca 2012 r.) |wydawca = Wydawnictwo Wyższej Szkoły Ekonomii i Prawa im. prof. Edwarda Lipińskiego |miejsce = Kielce |rok = 2012 |strony = 218 |rozdział = Pedofilia – łamanie czy ochrona przyrodzonych i niezbywalnych praw człowieka jako osoby? |autor r = Łukasz Pikuła}}</ref>.

Z dniem 8 czerwca 2010 weszła w życie nowelizacja polskiego kodeksu karnego, zgodnie z którą karane jest publiczne propagowanie lub pochwalanie zachowań o charakterze pedofilskim<ref>{{Dziennik Ustaw|2009|206|1589}}.</ref>.

W opinii na temat projektowanego przepisu<ref name="opinia">{{Cytuj stronę |url = http://orka.sejm.gov.pl/rexdomk5.nsf/($All)/E611050B92B7446DC12572FF0042B9D7/$File/i1331_07.doc?OpenElement |tytuł = Opinia prawna w sprawie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 1756, z dnia 18 maja 2007 r.), w zakresie dotyczącym nowelizacji przepisów rozdziału XXV k.k. – przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności (art. 197-205 k.k.) oraz art. 255a (tzw. propagowanie pedofilii) |autor = Prof. dr hab. Jarosław Warylewski}}</ref>, [[Jarosław Warylewski]] stwierdził: „Jeżeli zakresem kryminalizacji mają być objęte informacje o pozytywnych skutkach zachowań pedofilskich, to rozwiązanie takie należy uznać za sprzeczne z art. 10 ust. 1 [[Europejska konwencja praw człowieka|Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności]], w brzmieniu: «Każdy ma prawo do wolności wyrażania opinii. Prawo to obejmuje wolność posiadania poglądów oraz otrzymywania i przekazywania informacji i idei bez ingerencji władz publicznych i bez względu na granice państwowe»”.

I Prezes Sądu Najwyższego prof. [[Lech Gardocki]] na łamach „Rzeczypospolitej” napisał: „Mamy tu do czynienia z pośpieszną i przesadną reakcją na marginalne ilościowo wypowiedzi osób, które nie potępiają bezwarunkowo uprawiania seksu z dziećmi. Różnicują zdarzające się przypadki na szkodliwe i na takie, które nazywają pozytywną pedofilią. Może to nas irytować, ale to nie znaczy, że należy od razu unosić do ciosu karzący miecz Temidy. Może lepiej podjąć wysiłek polemiki z tymi wypowiedziami, odeprzeć je, może nawet ośmieszyć, ale bez użycia knebla. Przepis karny powinien być ostatecznością”<ref name="gardocki-rzeczpospolita">{{Cytuj pismo |autor = Lech Gardocki |tytuł = Zachować umiar |url = http://archiwum.rp.pl/artykul/659133-Zachowac-umiar.html |czasopismo = Rzeczpospolita |wydanie = 4038 |data = 2007-01-11}}</ref><ref name="gardocki-indymedia">{{Cytuj stronę |url = http://web.archive.org/web/20150524154402/http://poland.indymedia.org/en/2007/01/25680.shtml |tytuł = Zachować umiar – kopia tekstu Lecha Gardockiego o tzw. „zakazie propagowania zachowań pedofilskich” w portalu poland.indymedia |autor = Lech Gardocki}}</ref><ref name="gardocki-vagla">{{Cytuj stronę |url = http://prawo.vagla.pl/node/6945 |tytuł = Pedofilia (i przy okazji internet) w Sejmie – cytat tekstu Lecha Gardockiego o tzw. „zakazie propagowania zachowań pedofilskich” w portalu prawo.vagla |autor = Piotr VaGla Waglowski}}</ref><ref name="gardocki">{{Cytuj książkę |autor = Lech Gardocki |tytuł = Naprawdę jesteśmy trzecią władzą |wydawca = Wydawnictwo C. H. Beck |miejsce = Warszawa |rok = 2008 |strony = 115 |rozdział = Zachować umiar}}</ref>.

Stosunek społeczeństwa do osoby pedofila jest silnie negatywny<ref>{{Cytuj książkę |autor = Magdalena Podgajna-Kuśmierek |tytuł = Pedofilia |wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego |miejsce = Kraków |rok = 2003 |strony = 99}} Wynik badania „jaki jest stosunek społeczeństwa do osoby pedofila”, metodą wywiadu kwestionariuszowego, 5-9. 11. 2001, na terenie miasta Wrocławia, próba o charakterze losowo-warstwowym (kryterium – wiek produkcyjny), 124 respondentów, „Po analizie ilościowej i jakościowej dane wskazują na mocno negatywny stosunek do osoby pedofila.”.</ref>.

== Zobacz też ==
* [[wykorzystywanie seksualne dzieci]]
* [[skrypt seksualny]]
* [[child grooming]]
* [[boylove]]
* [[Nadużycia seksualne w Kościele katolickim]]
* [[Państwowa Komisja do spraw wyjaśniania przypadków czynności skierowanych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności wobec małoletniego poniżej lat 15]]
{{wikicytaty|o pedofilii|pedofilia}}
{{wikisłownik|pedofilia}}
{{commonscat|Pedophilia}}

== Przypisy ==
{{Przypisy}}

{{Zastrzeżenia|Medycyna}}

{{Kontrola autorytatywna}}

[[Kategoria:Pedofilia| ]]
[[Kategoria:Pedofilia| ]]
jestem homoseksualista i jestem pedofilem jeb4dź was

Wersja z 22:51, 30 maj 2023

jestem homoseksualista i jestem pedofilem jeb4dź was

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pedofilia&oldid=70498735”