Żelscy herbu Ogończyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Ogończyk

Żelscy herbu Ogończyk – senatorska rodzina szlachecka, gałąź Działyńskich.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Żelscy herbu Ogończyk pochodzili od Andrzeja Ogona z Radzików i Woli, kasztelana dobrzyńskiego, występującego w źródłach od 1364 roku[1]. Nazwisko przyjęli od wsi Żałe w Ziemi Dobrzyńskiej; ich protoplastą był Jan, cześnik i stolnik dobrzyński oraz kasztelan słoński i dobrzyński, dziedziczący na Woli i Żałach, syn Piotra Działyńskiego, kasztelana słońskiego i Anny Czarnkowskiej herbu Nałęcz, wojewodzianki poznańskiej. Jego synowie: Wincenty, kasztelan słoński i dobrzyński oraz Sędziwój, łowczy dobrzyński, używali już nazwisko Żelski.

W Żałach, w miejscu gdzie był zlokalizowany zamek księcia Kazimierza kujawskiego, Żelscy w połowie XVI wieku zbudowali murowany dwór obronny, który został zniszczony w połowie następnego wieku przez Szwedów[2].

W XVI wieku rodzina Żelskich była rozsiedlona głównie w Ziemi Dobrzyńskiej, gdzie posiadała majątki: Bogucin, Głodowo, Bachorzewo, Strachów, Radziki Małe, Wolę, Złotopole i Żałe[3]. Poza Ziemią Dobrzyńską rodzina posiadała majątki również w Prusach (m. in.: Bietow (Bietau), Gowin i Milewo)[4], i na Podlasiu, na początku XIX wieku jedna z ich gałęzi przeniosła się na Podole rosyjskie, gdzie dziedziczyli na Husiatynie i Józefówce w guberni podolskiej[5][6].

Przedstawiciele rodu[edytuj | edytuj kod]

  • Bartłomiej Żelski (ur. ok. 1545, zm. ok. 1604) – podstoli dobrzyński
  • Feliks Żelski (zm. 1606) – kasztelan rypiński i dobrzyński
  • Jan z Woli i Żałów Działyński (zm. 1527) – cześnik i stolnik dobrzyński, kasztelan słoński i dobrzyński
  • Jan Żelski (zm. po 1685) – skarbnik podlaski
  • Jan Chryzostom Żelski (ur. ok. 1705, zm. po 1748) – podkomorzy wendeński, komendant zamojski
  • Jan Kazimierz Żelski (ur. ok. 1635, zm. ok. 1686) – podczaszy podlaski, major wojsk litewskich
  • Krzysztof Żelski (ur. ok. 1606, zm. 1680) – pisarz ziemski bielski
  • Łukasz Żelski (zm. p. 1620) – skarbnik dobrzyński
  • Maciej Żelski (zm. 1589) – łowczy dobrzyński
  • Maciej Żelski (zm. 1597) – wojski dobrzyński
  • Maciej Żelski (zm. ok. 1640) – podstoli dobrzyński
  • Mateusz Żelski (zm. 1607) – łowczy dobrzyński
  • Piotr Żelski (zm. 1604) – skarbnik dobrzyński
  • Seweryn Żelski (ur. ok. 1630, zm. 1684) – miecznik i wojski dobrzyński
  • Sędziwój Żelski (ur. ok. 1515, zm. 1577) – łowczy dobrzyński
  • Stanisław Żelski (ur. ok. 1560, zm. 1624) – podczaszy dobrzyński
  • Stanisław Żelski (zm. po 1636) – cześnik dobrzyński
  • Stanisław Żelski (zm. po 1681) – skarbnik dobrzyński
  • Wincenty Żelski (ur. ok. 1510, zm. 1568) – kasztelan słoński i dobrzyński
  • Zofia Żelska-Mrozowicka (ur. 1888, zm. 1970) – dziennikarka, działaczka społeczna

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Antoni Biliński, Szlachta Ziemi Dobrzyńskiej za ostatnich Jagiellonów. Studium historyczno-heraldyczne, Warszawa 1932, s. 50, 216-217.
  • Kasper Niesiecki, Herbarz polski, T. X, Lipsk 1845, s. 153-154.
  • Ziemia Dobrzyńska, Zeszyty Historyczne Dobrzyńskiego Oddziału WTN, VII, Rypin 2000.
  • Ziemia Dobrzyńska, Zeszyty Historyczne Dobrzyńskiego Oddziału WTN, VIII, Rypin 2002.
  • Piotr Gałkowski, Szlachta okolic Brzuzego (XV-XIX w.), [w:] Ziemia Dobrzyńska, Zeszyty Historyczne Dobrzyńskiego Oddziału WTN, VIII, Rypin 2002, s. 87-90.
  • Urzędnicy kujawscy i dobrzyńscy XVI-XVIII wieku. Spisy, Kórnik 1990.
  • Mirosław Krajewski, Nowy słownik biograficzny ziemi dobrzyńskiej, t. 1-2, Rypin 2014.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sobiesław Szybkowski, Kościeleccy ze Skępego herbu Ogon i ich protoplaści, s. 12, 2018.
  2. Leszek Kajzer, Horonziak Arkadiusz, Budownictwo obronne ziemi dobrzyńskiej, seria: Budownictwo obronno-rezydencjonalne Kujaw i Ziemi Dobrzyńskiej, cz. IV, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, 1995.
  3. D. Staszewski, A. Maciesza, Zarys historyczny Ziemi Dobrzyńskiej, Płock, poz. 3, 160, 167, 260, 454, 651, 675, 671, 1908.
  4. Józef Krzepela, Rody ziem pruskich, Kraków, s. 4, 27, 58, 1927.
  5. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, T. III, s. 222, 1882.
  6. Tadeusz Epstein, Polska własność ziemska na Ukrainie w 1890 roku, s. 230, 2008.