185 Dywizja Spadochronowa „Folgore”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
185 Dywizja Spadochronowa „Folgore”
185ª Divisione Paracadutisti Folgore
Ilustracja
Wyposażenie żołnierza dywizji
Historia
Państwo

 Włochy

Sformowanie

1 września 1941

Rozformowanie

23 listopada 1942

Tradycje
Kontynuacja

Brygada Spadochronowa „Folgore”

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

lądowe

Rodzaj wojsk

powietrznodesantowe

185 Dywizja Spadochronowa „Folgore” (wł. 185ª Divisione Paracadutisti Folgore) – jeden ze związków taktycznych włoskich wojsk lądowych, którego organizację rozpoczęto w 1940 roku[1]. Brała udział w walkach w Afryce Północnej podczas II wojny światowej.

Dywizja szczególnie odznaczyła się w drugiej bitwie pod El Alamein, od 23 października do 6 listopada 1942 roku, broniąc skutecznie odcinka frontu niemiecko-włoskiego przeciw atakom przeważających sił alianckich wspieranych bronią pancerną, aż do ogólnego odwrotu sił osi[2]. Dywizja utraciła podczas bitwy 1000–1100 zabitych i ciężko rannych oraz ok. 500 wziętych do niewoli (nie licząc przy okazji późniejszego odwrotu)[2]. Straty jednostek walczących przeciw dywizji "Folgore" szacowane są na ok. 1700 zabitych, zaginionych i rannych[2]. Na skutek strat, dywizja została rozwiązana pod koniec 1942 roku, tworząc 285 batalion spadochronowy „Folgore”[2].

Współcześnie tradycję dywizji kontynuuje Brygada Spadochronowa „Folgore”.

Skład podczas walk w Afryce[edytuj | edytuj kod]

  • 186 pułk spadochronowy,
  • 187 pułk spadochronowy,
  • 185 pułk artylerii,
  • 8 batalion saperów,
  • inne służby.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Giorgio Rochat, Włochy na wojnie 1935-1943. Od podboju Etiopii do klęski, Oświęcim 2015, s. 338.
  2. a b c d Marek Sobski. Lwy z Folgore. Włoska 185. Dywizja Spadochronowa w drugiej bitwie pod El Alamein. „Technika Wojskowa Historia”. Nr 6/2017, s. 48-57.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]