305 mm haubica mod. 305/17 De Stefano
 Haubica model 305/17 DS | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj |
działo nadbrzeżne, haubica |
| Historia | |
| Produkcja seryjna |
1914 – 1919 |
| Wyprodukowano |
44 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
305 mm |
| Długość lufy |
5881 mm |
| Donośność |
17600 m (maksymalna) |
| Prędkość pocz. pocisku |
545 m/s |
| Masa |
33 700 kg (w położeniu bojowym) |
| Kąt ostrzału |
+20° do +65° (w pionie) |
| Szybkostrzelność |
1 strz./12 min (normalna) |
305 mm haubica model 305/17 De Stefano (wł. Obice da 305/17 D.S.) – włoska armata nadbrzeżna i haubica z okresu I wojny światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1908 roku opierając się na doświadczeniach wojny rosyjsko-japońskiej dowództwo włoskiej marynarki wojennej zwróciło do kilku producentów dział dla artylerii nadbrzeżnej o opracowanie nowego modelu takiego działa, który zastąpi będące na wyposażeniu haubice 280 mm. Ostatecznie wybrano model opracowany przez brytyjską wytwórnię Sir W G Armstrong Whitworth & Co Ltd, która wspólnie z włoską wytwórnią Manifattura dell'Arsenale di Pozzuoli opracowała działo kal. 305 mm. Haubica ta otrzymała oznaczenie 305/17.
W 1914 roku rozpoczęto ich produkcję. Początkowo zamówiono 20 takich haubic, które zostały umieszczone na stałych stanowiskach, jako działa nadbrzeżne: 12 w rejonie portu La Spezia, po 4 w portach La Maddalena i Messina.
Po wybuchu I wojny światowej armia włoska zwróciła się do producentów tych haubic o przystosowanie ich do transportu. W krótkim czasie powstały kolejnej modele tej haubicy oznaczonej jako 305/17 G mod. 1915, 305/17 G mod. 1916, 304/17 G mod. 1917 przystosowane do holowania oraz bardzo oryginalny model 305/17 D.S. (obice 305/17 De Stefano). Ostatecznie do 1917 roku wyprodukowano 44 haubice tego typu.
Użycie[edytuj | edytuj kod]
Haubice te były używane w czasie I wojny światowej przez wojska włoskie. Po zakończeniu I wojny światowej haubice przystosowane do holowania były używane w początkowym okresie II wojny światowej w czasie kampanii francuskiej, a później w 1943 roku w obronie Sycylii i Neapolu. Haubice ustawione na stanowiskach stałych w rejonie baz włoskiej marynarki wojennej były używane aż do 1959 roku, kiedy ostatecznie je zlikwidowano.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- В. В. Ликсо, В. Н. Шунков, В. А. Обухович, А. Ф. Никифоров: Полная энциклопедия вооружений и боевой техники 1914—1918. Moskwa: АСТ, 2014, s. 120. ISBN 978-5-17-084898-0. (ros.).