8 Batalion Dowodzenia
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1994 |
| Rozformowanie |
2001 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
13 batalion łączności |
| Organizacja | |
| Numer |
JW 1885[1] |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
8 batalion dowodzenia (8 bdow) – samodzielny pododdział dowodzenia Wojska Polskiego.
Na podstawie rozkazu Nr 07/MON Ministra Obrony Narodowej z 4 maja 1967 w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oddziałów frontowych oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek (Dz. Roz. Tjn. MON Nr 5, poz. 21) 28 batalion łączności przemianowano na 13 batalion łączności.
W 1994 batalion przeformowano w 8 batalion dowodzenia[3]. Wchodził w skład 8 Dywizji Obrony Wybrzeża[4]. Stacjonował w garnizonie Koszalin. Rozformowany razem z dywizją w 2001.
Tradycje[edytuj | edytuj kod]
Dla zachowania w pamięci dokonań żołnierzy zasłużonego oddziału wojsk łączności, na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 lipca 1992 o ustanowieniu Święta Wojska Polskiego, oraz postanowień rozkazu Nr l/MON Ministra Obrony Narodowej z 2 stycznia 1991 w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego, z dniem 11 listopada 1994 batalion przejął dziedzictwo i tradycje[5]:
- VIII kompanii łączności 1919-1939
- 13 batalionu łączności 1944-1994
Doroczne święto batalion obchodził 16 kwietnia.
Odznaka pamiątkowa[edytuj | edytuj kod]
Odznaka o wymiarach 40x40 mm w kształcie krzyża kawalerskiego o ramionach ze złotymi krawędziami, pokrytych białą emalią. Na krzyż nałożona biała tarcza, ze złotymi krawędziami. Na tarczy herb Koszalina na granatowym tle i lata 1944-1991. Tarcza u dołu przepasana jest granatową, wstęgą z napisem 8bdow.
Zaprojektowana przez Jacka Sokołowskiego i Artura Wardę, wykonana została w pracowni grawerskiej Andrzeja Panasiuka w Warszawie[6].
Przekształcenia[edytuj | edytuj kod]
28 Batalion Łączności → 13 Batalion Łączności → 8 Batalion Dowodzenia
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ Kozłowski 2012 ↓, s. 354.
- ↑ Kowalski 2014 ↓, s. 172.
- ↑ Wojtaszak i Kozłowski 2001 ↓, s. 225.
- ↑ Decyzja nr 131 Ministra Obrony Narodowej 16 grudnia 1994 w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji oraz ustanowienia dorocznego święta 8 bdow w Koszalinie
- ↑ Sawicki, Waszkiewicz i Wielechowski 1997 ↓, s. 129.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Kowalski: Polskie wojska łączności na przełomie XI i XXI wieku. Sieradz: Stowarzyszenie Przyjaciół 15 Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2014.
- Edward Kospath-Pawłowski: 8 dywizja piechoty w dziejach oręża polskiego. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", 1995. ISBN 83-85621-71-7.
- Kazimierz Kozłowski: Pomorze Zachodnie w latach 1945 – 2010. T. I. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2012. ISBN 978-83-7241-870-8.
- Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek : materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. : praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
- Zdzisław Sawicki, Jerzy Waszkiewicz, Adam Wielechowski: Mundur i odznaki Wojska Polskiego: czas przemian. Warszawa: „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08588-9.