Alternacja (socjologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Alternacja – proces, w którym subiektywna rzeczywistość człowieka ulega prawie całkowitej zmianie pod wpływem silnej identyfikacji ze znaczącymi innymi dokonującymi resocjalizacji[1].

Aby alternacja była skuteczna jednostka musi być, przynajmniej w początkowej fazie procesu, odizolowana od dotychczasowego świata fizycznie, bądź poprzez jego przedefiniowanie[2]. Wcześniejsi znaczący inni podobnie jak „stara rzeczywistość” muszą być poddani reinterpretacji, w tym także wspomnienia jednostki muszą podlegać nowym schematom interpretacyjnym. Tym samym nowa rzeczywistość staje się uprawomocniona, a stara ulega nihilacji[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]