Andrij Mychalczuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrij Mychalczuk
Андрій Михальчук
Pełne imię i nazwisko

Andrij Serhijowicz Mychalczuk

Data i miejsce urodzenia

3 listopada 1967
Kijów

Wzrost

176 cm

Pozycja

napastnik, pomocnik, obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
SportInternat Kijów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1987 Dinamo Kijów 0 (0)
1988–1990 Aktiubiniec Aktiubińsk 65 (7)
1990–1992 Chemik Bydgoszcz 31 (16)
1992–2002 Widzew Łódź 223 (25)
2002–2003 Stal Głowno ? (1)
2006–2009 Gra-Lech Jordanów
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Ukraińska SRR (juniorzy) 2 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2003 Stal Głowno
2003–2004 Stal Głowno (asystent)
Gra-Lech Jordanów
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Andrij Serhijowicz Mychalczuk, w Polsce również Andrzej Michalczuk (ukr. Андрій Сергійович Михальчук; ur. 3 listopada 1967 w Kijowie) – ukraińsko-polski piłkarz grający na pozycji obrońcy, a wcześniej napastnika i pomocnika. Polskie obywatelstwo posiada od 2005, natomiast do 1991 posiadał radzieckie.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu Dinamo Kijów, w drużynie rezerw którego rozpoczął karierę piłkarską. Odbywał służbę wojskową w SKA Odessa[1]. W latach 1988–1990 występował w klubie Aktiubiniec Aktiubińsk, a potem wyjechał do Polski, gdzie został piłkarzem klubu Chemik Bydgoszcz. W 1992 przeszedł do Widzewa Łódź, z którym dwukrotnie zdobył mistrzostwo Polski. W 2002 opuścił łódzki klub, aby kontynuować karierę w zespole Stali Głowno. W 2004 rozegrał swój pożegnalny mecz[2], chociaż występował do 2009 w drużynie amatorskiej Gra-Lech Jordanów.

W czasach Związku Radzieckiego dwukrotnie wystąpił w reprezentacji juniorów Ukrainy w ramach mistrzostw kraju[3].

Przez wiele lat był rekordzistą w liczbie występów obcokrajowców w polskiej ekstraklasie (223). Jego osiągnięcie poprawił Aleksandar Vuković[4], a po nim inni.

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Widzew Łódź

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]