Andrzej Mokrzki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Andrzej Mokrzki (ur. 9 stycznia 1968 w Płocku[1]) – polski piłkarz ręczny, mistrz i reprezentant Polski.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Jest wychowankiem Wisły Płock[2]. W drużynie seniorskiej zadebiutował w sezonie 1986/1987 zakończonym awansem do I ligi[3]. W 1989 został powołany do służby wojskowej i występował w barwach Grunwaldu Poznań[4]. W sezonie 1990/1991 powrócił do Wisły i zdobył z nią brązowy medal mistrzostw Polski[5], w sezonie 1991/1992 jego zespół wywalczył wicemistrzostwo Polski i Puchar Polski, on sam był jednak kontuzjowany[6]. W sezonie 1992/1993 wywalczył wicemistrzostwo Polski[7], w sezonie 1993/1994 zdobył natomiast brązowy medal mistrzostw Polski oraz został najlepszym strzelcem ligi (224 bramki), a dodatkowo głosami trenerów zespołów I-ligowych wybrano go do najlepszej siódemki ligi, na pozycji „kołowego”[8][9]. W 1994 wyjechał do Luksemburga, gdzie był graczem zespołu Diekirch (1994/1995), występował także w III lidze niemieckiej, w drużynie HC Bad Salzuffen[2][1]. W 1998 powrócił do płockiego zespołu[7] i wywalczył z nim w 1999 wicemistrzostwo Polski i Puchar Polski, a także został najlepszym strzelcem ligi (288 bramek)[10][9]. W sezonie 1999/2000 sięgnął po kolejne wicemistrzostwo Polski, w klasyfikacji strzelców zajął 2. miejsce (197 bramek), został też wybrany do najlepszej siódemki sezonu na pozycji lewego rozgrywającego[11]. W sezonie 2000/2001 zdobył wicemistrzostwo Polski i Puchar Polski[12], w sezonie 2001/2002 jedyne w karierze mistrzostwo Polski[13], w sezonie 2002/2003 wicemistrzostwo Polski (ósmy medal w karierze)[14]. Po sezonie 2002/2003 klub rozwiązał z nim kontrakt[15][2]. W sezonie 2003/2004 występował w Śląsku Wrocław, zdobywając brązowy medal mistrzostw Polski[16][1]. Od 2004 był zawodnikiem beniaminka ekstraklasy Piotrkowianina Piotrków Trybunalski, odszedł jednak w trakcie sezonu 2005/2006[17]. Następnie występował w niemieckiej drużynie HC Dillengen (2006-2007)[18].

Był młodzieżowym reprezentantem Polski[19], w 1989 zajął z drużyną 12. miejsce podczas młodzieżowych mistrzostw świata[20]. W reprezentacji Polski seniorów debiutował w listopadzie 1989[9]. Wystąpił na mistrzostwach świata grupy "A" w 1990 (11. miejsce) i mistrzostwach świata grupy "B" w 1992 (11. miejsce)[21]. W 1993 należał do grupy 11 reprezentantów Polski, którzy zwrócili się o zwolnienie od obowiązków reprezentacyjnych w związku z niemożnością współpracy z trenerem Bogdanem Kowalczykiem[7]. Związek Piłki Ręcznej w Polsce ukarał go zakazem transferów zagranicznych do końca sezonu 1995/1996[7].

W 2012 został otrzymał Złotą Odznakę ZPRP[18].

Piłkarzem ręcznym jest także jego syn, Kamil Mokrzki[18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Zieleśkiewicz ↓, s. 616.
  2. ↑ a b c Piłka ręczna: Mokrzki odchodzi, Kuptel przychodzi
  3. ↑ Majchrzak ↓, s. 174, 177.
  4. ↑ Majchrzak ↓, s. 197.
  5. ↑ Majchrzak ↓, s. 203.
  6. ↑ Majchrzak ↓, s. 210.
  7. ↑ a b c d Majchrzak ↓, s. 217.
  8. ↑ Majchrzak ↓, s. 222, 223.
  9. ↑ a b c Zieleśkiewicz ↓, s. 1283.
  10. ↑ Majchrzak ↓, s. 246.
  11. ↑ Majchrzak ↓, s. 251.
  12. ↑ Majchrzak ↓, s. 258.
  13. ↑ Majchrzak ↓, s. 262.
  14. ↑ Majchrzak ↓, s. 270.
  15. ↑ Majchrzak ↓, s. 274.
  16. ↑ Sylwetka na stronie handballnews.pl
  17. ↑ Michał Ostafijczuk 20 lat Piotrkowianina, wyd. MKS Piotrkowianin, Piotrków Trybunalski 2017, s. 41, 46
  18. ↑ a b c Zieleśkiewicz ↓, s. 617.
  19. ↑ Majchrzak ↓, s. 188.
  20. ↑ Zieleśkiewicz ↓, s. 878.
  21. ↑ Zieleśkiewicz ↓, s. 841, 842.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wojciech Majchrzak: 50 lat płockiego szczypiorniaka. Płock: Książnica Płocka im. Władysława Broniewskiego. ISBN 978-83-88028-62-5.
  • Władysław Zieleśkiewicz: 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018. Warszawa: Związek Piłki Ręcznej w Polsce, 2018. ISBN 978-83-63816-14-8.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Mokrzki&oldid=64059238”