Antje Rávic Strubel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antje Rávic Strubel
Ilustracja
Antje Rávik Strubel podczas Targów Książki we Frankfurcie nad Menem 2021
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1974
Poczdam

Narodowość

niemiecka

Alma Mater

Universität Potsdam
New York University

Dziedzina sztuki

literatura

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Antje Rávik Strubel, również Antje Rávic Strubel (ur. 12 kwietnia 1974 jako Antje Strubel w Poczdamie) – niemiecka pisarka i tłumaczka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiowała literaturoznawstwo, psychologię i amerykanistykę na Uniwersytecie Poczdamskim oraz Uniwersytecie Nowojorskim.

Rozpoznawalność przyniosła jej otrzymana w 2001 roku nagroda Ernst-Willner-Preis. Wtedy też zdecydowała się na przybranie pseudonimu artystycznego, dodając do swojego prawdziwego imienia i nazwiska człon „Rávic“, który z czasem zmieniła na „Rávik“.

W 2004 roku wydała powieść Tupolew 134, która zebrała wyjątkowo pozytywne recenzje[1]. Strubel opowiada w niej o konflikcie i uprowadzeniu polskiego samolotu pasażerskiego przez dwóch obywateli NRD w 1978 roku. W 2005 roku otrzymała nagrodę literacką miasta Magdeburg Marburger Literaturpreis oraz Bremer Literaturpreis.

W tym samym roku Strubel była stypendystką Villa Aurora / Thomas Mann House w Los Angeles[2], a od 2006 roku zaczęła zyskiwać uznanie jako tłumaczka, przekładając na język niemiecki dzieła Joan Didion, Lucii Berlin oraz Virginii Woolf.

W 2021 roku opublikowała powieść Blaue Frau. Tekst opowiada o obywatelce Czech zgwałconej podczas praktyk zawodowych, które odbywa w ośrodku wypoczynkowym na północy Niemiec. Dzieło zostało nagrodzone ważną niemiecką nagrodą literacką Deutscher Buchpreis. Jury doceniło “egzystencjalny impet i poetycką precyzję” oraz “refleksję na temat rywalizujących kultur pamięci w Europie Wschodniej i Zachodniej oraz asymetrii władzy w relacji płci"[3].

Antje Rávik Strubel pracuje i mieszka z partnerką w Poczdamie[4].

Odbiór w Polsce[edytuj | edytuj kod]

W numerze 5-6/2020 miesięcznika Literatura na Świecie opublikowano utwór Strubel W serdecznych kniejach w tłumaczeniu Katarzyny Leszczyńskiej oraz poświęcony pisarce artykuł Sekwoje, klasztor, barbecue autorstwa Andrzeja Kopackiego[5].

Tłumaczenia na język polski tekstów Strubel ukazały się również w kwartalniku literackim FA-art[6], wydanej przez Kulturę Liberalną książce Piąta strona świata. Nowa literatura niemiecka[7], książce Mur. 12 kawałków o Berlinie[8] oraz w antologii Am Rande des Himmels. Junge Autoren aus Deutschland und Polen = Na skraju nieba. Młodzi autorzy z Niemiec i Polski[9].

21 kwietnia 2017 roku Antje Rávik Strubel pojawiła się w Warszawie, aby uczestniczyć w spotkaniu literackim zorganizowanym przez Kulturę Liberalną oraz Literarisches Colloqium Berlin[7].

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • Offene Blende (2001)
  • Unter Schnee (2001)
  • Fremd Gehen. Ein Nachtstück (2002)
  • Tupolew 134. Roman (2004)
  • Kältere Schichten der Luft (2007)
  • Vom Dorf. Abenteuergeschichten zum Fest (2007)
  • Gebrauchsanweisung für Schweden (2008)
  • Sturz der Tage in die Nacht (2011)
  • Gebrauchsanweisung für Potsdam und Brandenburg (2012)
  • Gebrauchsanweisung fürs Skifahren (2016)
  • In den Wäldern des menschlichen Herzens (2016)
  • Blaue Frau (2021)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Antje Ravik Strubel: Tupolew 134. Roman [online], www.perlentaucher.de [dostęp 2022-01-31] (niem.).
  2. ↑ Überblick der Villa-Aurora-Stipendiaten - VATMH (de) [online], vatmh.org [dostęp 2022-01-31].
  3. ↑ Nominiert [online], www.deutscher-buchpreis.de [dostęp 2022-01-31].
  4. ↑ Antje Rávic Strubel setzt nicht auf den Mainstream [online], MAZ - Märkische Allgemeine [dostęp 2022-01-31] (niem.).
  5. ↑ Literatura na Świecie [online], instytutksiazki.pl [dostęp 2022-01-31] (pol.).
  6. ↑ FA-art Promocja, FA-art - kwartalnik „FA-art” nr 2-3 (72-73) 2008 [online], www.fa-art.pl [dostęp 2022-01-31] (pol.).
  7. ↑ a b Piąta strona świata. Nowa literatura niemiecka [online], Kultura Liberalna [dostęp 2022-01-31] (pol.).
  8. ↑ Mur [online], czarne.com.pl [dostęp 2022-01-31].
  9. ↑ Übersetzungsbibliografien – Deutsches Polen-Institut [online], www.deutsches-polen-institut.de [dostęp 2022-01-31].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antje_Rávic_Strubel&oldid=71556966”