Architektura ANSI-SPARC

Schemat trójwarstwowej architektury ANSI-SPARC.

Inny sposób przedstawienia architektury trójwarstwowej.

Architektura ANSI-SPARC (American National Standards Institute, Standards Planning And Requirements Committee) to abstrakcyjny standard projektowania systemów zarządzania bazami danych, zaproponowany po raz pierwszy w 1975 roku.

Większość powszechnie używanych współcześnie baz danych opiera się na tym schemacie, aczkolwiek nie został on nigdy sformalizowany.

Architektura trójwarstwowa

Celem zastosowania architektury trójwarstwowej jest uniezależnienie prezentacji danych od sposobu, w jaki są one przechowywane.

Jest to pożądane z kilku powodów:

• Różne perspektywy użytkowników: architektura ANSI-SPARC pozwala stworzyć perspektywy dla różnych użytkowników dostosowane do ich potrzeb i wymagań. Każdy użytkownik powinien mieć dostęp do tych samych danych, ale na różne sposoby. Perspektywy użytkowników powinny być niezależne od siebie – zmiana jednej z nich nie powinna wpływać na pozostałe.
• Ukrycie fizycznej implementacji: użytkownicy nie powinni mieć dostępu do niskopoziomowych szczegółów przechowywania danych. Powinni mieć możliwość pracy z danymi bez zaprzątania sobie głowy tym, jak są one zapisane.
• Zmiany w niższych warstwach: administrator bazy danych powinien mieć możliwość zmiany sposobu przechowywania danych bez naruszania perspektyw użytkowników. Podobnie, zmiana dysku twardego w serwerze bazy danych nie powinna naruszać struktury danych w bazie.
• Zmiany koncepcji przechowywania danych: administrator powinien mieć możliwość zmiany koncepcji bazy danych lub jej struktury bez naruszania perspektywy użytkownika