Azaria di Rossi
Azaria di Rossi (ur. ok. 1514 w Mantui, zm. 1578 w Mantui) – pisarz żydowski, znany ze swego dzieła o żydowskiej historii, literaturze i archeologii „Meor enajim” (1574 „światłość oczu”), używanego częstokroć także przez uczonych chrześcijańskich.
Pochodził ze starej żydowskiej rodziny, która, według tradycji, została wniesiona przez cesarza Tytusa z Jerozolimy. Był znany wśród Żydów, jak Azariasz min-Ha'adumim (Azariasz rodziny Red). To jego nazwisko, jak również możliwe aluzja do faktu, że mieszkał w katolickiej części Włoch. Rzym jest uważany za duchowego spadkobiercę Ezawa (Edomu, z hebrajskiego `-dm, czerwony). Dominowały w jego osobowości nienasycone pragnienie uczenia się z niezwykłą siła umysłu.
Azaria di Rossi we wczesnym okresie życia stał się wyjątkowo biegły w języku hebrajskim , łacinie i literaturze włoskiej . Studiował jednocześnie medycynę, archeologię, historię, poznając wiele greckich i rzymskich zabytków chrześcijańskiej historii kościelnej. W wieku lat trzydziestu ożenił się i zamieszkał na jakiś czas w Ferrarze . Później mieszkał w Ankonie, Bolonii, Sabbionetta i ponownie w Ferrarze. W 1570 r. miało miejsce straszne trzęsienie ziemi, które odwiedziło miasto Ferrara i spowodowało śmierć około 200 osób. Dom, w którym Di Rossi mieszkał był częściowo zniszczony, ale zdarzało się, że w tej chwili on i jego żona byli w pokoju córki, które pozostały nienaruszone. Podczas zaburzeń będących skutkiem trzęsienia ziemi Dei Rossi żył w odległych miejscach od Ferrary. Uważał trzęsienia ziemi jako nawiedzenie Boga, a nie jedynie jako zjawisko naturalne.
Bibliografia
- "Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga"