Barbara Budkiewiczowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barbara Budkiewiczowa
ilustracja
Data urodzenia

2 grudnia 1886

Data śmierci

1937 ?

Zawód, zajęcie

historyk

Barbara Budkiewiczowa z domu Czechowska (ur. 2 grudnia 1886 w Głuchówskach koło Ścisławia, zm. 21 sierpnia 1937 w ZSRR) – polska historyk ruchu robotniczego, działaczka komunistyczna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodziła z rodziny ziemiańskiej. Od 1904 pracowała w fabryce w Warszawie. Działaczka PPS, od 1906 PPS-Lewicy. W 1909 wydalona z Królestwa Polskiego. Studiowała ekonomię Universite Nouvelle w Brukseli. Od 1913 w Piotrogrodzie. W 1917 pracowała w Piotrogrodzkiej Radzie Delegatów. Następnie kierowała agendami rządowymi do spraw polskich Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. w latach 1921-1923 kierowała sekcją polską na Komunistycznym Uniwersytecie Mniejszości Narodowych Zachodu w Moskwie. W latach 1926-1930 pracownik Komunistycznego Uniwersytetu Białorusi i w latach 1930-1933 pracownik Białoruskiej Akademii Nauk w Mińsku (sekretarz naukowy Instytutu Polskiej Kultury Proletariackiej). Od 1934 docent w katedrze historii powszechnej na Komunistycznym Uniwersytecie Mniejszości Narodowych Zachodu. Aresztowana w 1937 w ramach czystek stalinowskich, stracona 21 sierpnia 1937. Obok Bronisława Szmidta i Józefa Krasnego należała do czołowych historyków polskich-komunistów w ZSRR.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Ruch robotniczy w Królestwie Polskim w latach 1870-1890, cz. 1: Rozwój i koncentracja przemysłu, położenie proletarjatu, ruch strajkowy, Mińsk: Białoruska Akademia Nauk 1934.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]