Bitwa pod Le Mans

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Le Mans
wojna francusko-pruska
Ilustracja
Czas

10-12 stycznia 1871

Miejsce

Le Mans, Francja

Wynik

zwycięstwo wojsk pruskich

Strony konfliktu
Prusy Francja
Dowódcy
Fryderyk Karol Pruski Antoine Chanzy
Siły
50 000 150 000
Straty
3 400 25 000
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
48,00°N 0,20°E/48,004200 0,196944

Bitwa pod Le Mans – starcie zbrojne, które miało miejsce w trakcie wojny francusko-pruskiej. Bitwa zakończyła się zwycięstwem Prus i przełamaniem oporu wojsk francuskich w zachodniej Francji.

Tło bitwy[edytuj | edytuj kod]

17-nasty regiment Pruski w bitwie pod Le Mans

Po zwycięstwie nad Orleanem, Prusacy pod wodzą księcia Karola Fryderyka skierowali się w kierunku miasta Le Mans. Antonie Chanzy miał do dyspozycji około 150 000 żołnierzy stacjonujących w Le Mans. Ciężar prowadzenia wojny przez regularne wojska francuskie spadł na siły Chanzy'ego, szczególnie po tym, jak Francuzi odnieśli klęski w bitwie pod Sedanem i oblężeniu Metz oraz w związku z trwającym oblężeniem Paryża. W skład armii Chanzy'ego wchodzili m.in. rezerwiści, cywile, którzy byli uzbrojeni często w stare karabiny odtylcowe oraz działa.

Bitwa[edytuj | edytuj kod]

Francuska armia była zdemoralizowana oraz źle uzbrojona. Większość francuskiej amunicji została zasypana w śniegu, ponieważ dowództwo francuskie kazało umieścić amunicję w przygotowanych okopach. Prusacy zaatakowali Francuzów od lewej flanki w okolicach rzeki Huisine. Próba francuskiego kontrataku została odparta atakiem Prusaków na prawej flance. Próba ataków oddziału dowodzonego przez Bernarda Jauréguiberry'ego również została odparta. W sytuacji niepowodzenia kontrataków oraz ataków z obu flank Francuzi zostali zmuszeni do wycofania się do Le Mans.

Rezultat[edytuj | edytuj kod]

Zdobycie Le Mans przez Prusaków oznaczało koniec oporu Francuzów w całej zachodniej Francji oraz wzdłuż rzeki Loary. Mimo że armia Chanzy'ego nie była całkowicie rozbita, to całkowita demoralizacja jego wojsk nie pozwoliła mu na jakiekolwiek późniejsze działanie.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Howard, Michael: The Franco-Prussian War: German Invasion of France, MacMillan 1962.