Bitwa pod Miłosławiem
52°12′10″N 17°29′22″E/52,202778 17,489444| Powstanie wielkopolskie (1848) | |||
 Bitwa pod Miłosławiem wg Juliusza Kossaka | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo wojsk polskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Polski  | |||
| 52°12′10″N 17°29′22″E/52,202778 17,489444
| |||
Bitwa pod Miłosławiem – największe starcie zbrojne powstania wielkopolskiego w 1848 roku, które miało miejsce 30 kwietnia w okolicach Miłosławia.
Opis bitwy[edytuj | edytuj kod]
Po zwycięstwie pod Książem pruski generał Blumen (2 500 żołnierzy i 4 działa[2]) ruszył dwiema kolumnami od Środy i Wrześni na znajdującego się w Miłosławiu Ludwika Mierosławskiego, który skoncentrował w mieście 1 200 żołnierzy i 4 działa[3]. Początkowo Mierosławski wdał się z Blumenem w pertraktacje, jednak na wieść o spieszącym mu z pomocą z Nowego Miasta oddziale Józefa Garczyńskiego (1 000 żołnierzy) oraz idącym z Pleszewa oddziale Feliksa Białoskórskiego (1 200 żołnierzy), zerwał rozmowy, co doprowadziło do walki.
W pierwszej fazie bitwy słabsze siły polskie zostały wyparte z Miłosławia i zajęły pozycje po obu stronach szosy. W pościg za cofającymi się Polakami Blumen rzucił jazdę. Pościg pruski został wstrzymany z chwilą nadejścia Garczyńskiego, a gdy nadszedł Białoskórski, Polacy ruszyli do kontrataku.
W drugiej fazie bitwy na skutek przybycia posiłków, Polacy przeprowadzili pomyślne kontruderzenie wzdłuż osi drogi, uprzedzili szarżę pruskiej jazdy i wdarli się do miasteczka. Prusacy zmuszeni zostali do odwrotu, jednak wyczerpane walką oddziały powstańcze nie były zdolne do pościgu. Zwycięstwo nie zostało wykorzystane operacyjnie. Straty polskie wyniosły około 200 żołnierzy, a pruskie – 225 żołnierzy.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Wydarzenie upamiętniają:
- Pomnik Wiosny Ludów w Miłosławiu,
- po 1990 r., upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem na jednej z tablic: „MIŁOSŁAW 30 IV 1848”.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mała Encyklopedia Wojskowa; inne źródła podają ok. 2 700 kosynierów, strzelców i jazdy
- ↑ a b Mała Encyklopedia Wojskowa; 5000 żołnierzy i 6 dział; http://wrzesnia.w.interia.pl/historia/wiosnal.htm; 7 000 żołnierzy; Edmund Chojecki, Rewolucjoniści i stronnictwa wsteczne, Berlin, 1849
- ↑ Mała Encyklopedia Wojskowa; 2 100 kosynierów, 370 kawalerzystów, 1 mosiężna armata i 3 armatki wiwatówki oraz 200 lub 420 strzelców; https://web.archive.org/web/20080916122642/http://wrzesnia.w.interia.pl/historia/wiosnal.htm
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Opis bitwy pod Miłosławiem w artykule "Wiosna Ludów". wrzesnia.w.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-16)].