Boroskop

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przykład użycia boroskopu

Boroskop – urządzenie stosowane w diagnostyce do inspekcji profili zamkniętych i miejsc trudno dostępnych. Pozwala na obserwację wnętrza urządzeń pod różnymi kątami przez niewielki otwór inspekcyjny bez konieczności demontażu często bardzo złożonych urządzeń. Do obserwacji przestrzeni, do których dostęp jest utrudniony przez przeszkody stosuje się boroskop z elastycznym przewodem sondy i przegubem giętkim zwany fiberoskopem. W medycynie wykorzystuje się przeważnie odpowiedniki fiberoskopu ze względu na wrażliwość tkanek na możliwe uszkodzenia sztywną sondą.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Głównym elementem boroskopu jest rurka o średnicy od kilku do kilkunastu milimetrów i długości od kilkunastu do kilkudziesięciu centymetrów, zawierająca przeważnie dwie wiązki światłowodów: wiązkę doprowadzającą światło i wiązkę obserwacyjną, w przypadku boroskopów sztywnych układ optyczny składający się z soczewek. Od strony obserwatora znajduje się okular obserwacyjny i pokrętła pozwalające na kalibrację ostrości obrazu, zbliżenie, obrót wokół osi i regulację kierunku obserwacji (tylko w przypadku boroskopów z ruchomym pryzmatem, tzw. swing prism). Niektóre współczesne boroskopy mają możliwość rejestracji obrazu za pomocą kamery (bądź tylko rejestracja i wyświetlanie na niewielkim monitorze lcd bez możliwości podglądu przez okular) oraz wbudowane w końcówkę obserwacyjną proste urządzenia: kleszcze, końcówkę szlifierską, haczyk, chwytak, magnes, szczotkę, pętlę etc.

Wideoboroskop[edytuj | edytuj kod]

Obecnie, ze względu na swoją uniwersalność, najpopularniejsze są wideoboroskopy (wideoskopy), urządzenia wyposażone na końcu elastycznej sondy roboczej w przetwornik CCD lub CMOS, generujący obraz cyfrowy, przesyłany do urządzenia w postaci sygnału elektrycznego (np. RGB). Współczesne wideoboroskopy w swoich najbardziej zaawansowanych wersjach oferują również funkcje pomiaru wielkości wykrytych wad i nieciągłości, a najbardziej zaawansowane, również pełne modelowanie 3D obserwowanych elementów.

Dzięki wiarygodnym i powtarzalnym wynikom pomiarów, uzyskiwanych przez wideoboroskopy pomiarowe (z modelowaniem 3D[1][2][3]), są one standardowym narzędziem stosowanym do badania np. silników lotniczych, a uzyskane wyniki pomiarów, wykrytych uszkodzeń są podstawą do podjęcia decyzji o dalszej eksploatacji silnika lub jego naprawie. Tego typu badania - boroskopia silnika - wraz z pomiarami wykrytych uszkodzeń jest standardową procedurą w eksploatacji silników lotniczych.

Budowa wideo-boroskopu

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dariusz Mężyk, Paweł Stasiak, Wprowadzenie do zaawansowanych technik pomiarowych 3D stosowanych w wideoboroskopowych zdalnych badaniach wizualnych, „Przegląd Spawalnictwa - Welding Technology Review”, 88 (6), 2016, DOI10.26628/ps.v88i6.628, ISSN 2449-7959 [dostęp 2018-08-17] (pol.).
  2. Mężyk i inni, Wprowadzenie do zaawansowanych technik pomiarowych 3d stosowanych w wideoboroskopowych zdalnych badaniach wizualnych: Cześć 2-ga – dokładność pomiaru, „Przegląd Spawalnictwa”, R. 88, nr 10, 2016, ISSN 0033-2364 [dostęp 2018-08-17] (pol.).
  3. [PDF] Wprowadzenie do zaawansowanych technik pomiarowych 3d - Free Download PDF [online] [dostęp 2018-08-17] (ang.).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]