Chłodzenie ewaporacyjne
Chłodzenie ewaporacyjne (chłodzenie adiabatyczne, chłodzenie wyparne) – proces chłodzenia poprzez odparowanie wody. Jest to proces nie zmieniający całkowitej energii powietrza (adiabatyczny) i polega na konwersji energii jawnej (temperatura) powietrza na energię utajoną (wilgotność). Chłodzenie ewaporacyjne wykorzystuje dużą entalpię odparowania wody. Do chłodzenia ewaporacyjnego potrzeba znacznie mniej energii niż przy konwencjonalnych systemach klimatyzacji[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Chłodzenie ewaporacyjne wykorzystywane było już w czasach starożytnych przez Persów, Egipcjan i Rzymian[2]. Konstruowano specjalne podziemne kanały z wodą i budynki, które były chłodzone poprzez odparowanie wody tzw. Quanat.
Obecnie do chłodzenia ewaporacyjnego wykorzystuje się:
- klimatyzatory ewaporacyjne – ze złożem ociekowym:
- bezpośrednie
- pośrednie
- hybrydowe (pośrednio-bezpośrednie)[3]
- atomizery.
Zasada działania[edytuj | edytuj kod]
Woda odparowując za stanu ciekłego potrzebuje określoną ilość energii, a mianowicie 2257 kJ na każdy kilogram odparowanej wody (woda o temperaturze 35 °C)[4]. Energia ta jest pobierana z powietrza obniżając temperaturę, przy jednoczesnym zwiększeniu wilgotności. Proces ten jest adiabatyczny, ze względu na brak zmiany energii całkowitej powietrza, a jedynie na konwersji ciepła jawnego na utajone[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ A. Wesołowski, Przyszłość czynników chłodniczych cz. 1, Chłodnictwo i Klimatyzacja, nr 8/2010, 2010, s. 11-17, ISSN 1425-9796.
- ↑ A. Górka, R. Górzeński, Bezpośrednie chłodzenie wyparne budynków, „Rynek Instalacyjny 7/2014”, 2014.
- ↑ I. Sikończyk, Chłodzenie adiabatyczne w układach klimatyzacji komfortu, „Rynek Instalacyjny 3/2013”, 2013.
- ↑ E. Krajnik-Żuk, Chłodzenie adiabatyczne w zakładach przemysłowych, „Rynek Instalacyjny 9/2011”, 2011.
- ↑ S. Anisimov., D. Pandelidis, Kierunki rozwoju wyparnego chłodzenia powietrza, „Rynek Instalacyjny 10/2012”, 2012.