Christoph Gottfried Bardili

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Christoph Gottfried Bardili (ur. w 1761 w Blaubeuren, zm. w 1808 Stuttgarcie) – filozof niemiecki. Jego system nie wywarł wielkiego wpływu na myśl niemiecką; jedynie Karl Reinhold bronił go przed atakami Fichtego i Schellinga. Mimo to pewne jego idee otworzyły drogę późniejszym spekulacjom Schellinga i Hegla. Bardili odcinał się od kantowskiego rozróżnienia między materią a formą myślenia, sądząc że filozofia powinna rozważać tylko myślenie w sobie, czyste myślenie, podłoże możliwości bytu.

Fundamentalną zasadą myślenia jest zdaniem Bardelliego zasada identyczności - myślenie logiczne jest myśleniem rzeczywistym. Substancja w której działa myśl jest nieokreślona w sobie, ale staje się określona poprzez akt myślenia. Utrzymywał, że myśl nie ma sama w sobie możliwości rozwoju, ostatecznie redukując ją do obliczeń arytmetycznych.

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • Grundriss der ersten Logik (1800)
  • Über die Gesetze der Ideenassociation (1796)
  • Briefe über den Ursprung der Metaphysik (1798)
  • Philos. Elementarlehre (1802-1806)
  • Beiträge zur Beurteilung des gegenwärtigen Zustandes der Vernunftlehre (1803)