Ciałka Schillera-Duvala

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Preparat biopsyjny raka pęcherzyka żółtkowego zawierający ciałka Schillera-Duvala, barwienie H-E

Ciałka Schillera-Duvala – kompleksy drobnych komórek wokół drobnych naczyń krwionośnych, widziane pod mikroskopem w raku pęcherzyka żółtkowego. Występują w około 50% przypadków tego nowotworu, ich obecność jest uznawana za objaw patognomoniczny[1].

Opisane po raz pierwszy przez Mathiasa-Marie Duval u szczurów, następnie przez Waltera Schillera u ludzi[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kumar, Abbas, Fausto. Pathologic Basis of Disease, 7th edition. Philadelphia; Elsevier-Saunders, 2005. 1042.
  2. "Schiller–Duval bodies" at whonamedit.com
  3. Duval M. Le placenta des rongeurs. Journal de l'anatomie et de la physiologie normales et pathologiques de l'homme et des animaux, Paris, 1891, 27: 24–73, 344–395, 513–612.