Czarownica (gra)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Czarownica – prosta gra dziecięca bez akcesoriów.

Gra miała charakter pościgowy z metami. W centrum ustawiała się plecami do reszty Czarownica, a w określonym kręgu, w pewnej odległości od niej pozostali uczestnicy, których zadaniem było jak najszybsze podejście do Czarownicy, podczas gdy ta wypowiadała słowa Raz, dwa, trzy, Czarownica patrzy i gwałtownie się odwracała. Po obrocie pozostali uczestnicy musieli się zatrzymać w całkowitym bezruchu. Kto nie zdążył, ten odsyłany był na początkową pozycję (metę). Wygrywał ten, kto pierwszy dotknął Czarownicy i wtedy zamieniał się z nią miejscem – gra rozpoczynała się od początku. Zabawa była popularna w okresach powszechnej biedy, gdyż nie wymagała żadnych rekwizytów i akcesoriów[1].

Gra była istotnym elementem akcji w filmie Sierociniec wyreżyserowanym przez Juana Antonia Bayonę.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Małgorzata Bronikowska, Palant, sztekiel i toczenie koła, w: Kronika Miasta Poznania, nr 1/2010, s.524, ISSN 0137-3552.