Daniel Buczyński
Daniel Olszyna Buczyński herbu Strzemię – podkomorzy powiatu zawilejskiego w 1804 roku, sędzia zawilejski w 1798 roku, sędzia ziemski i ziemiański zawilejski w 1794 roku, cześnik oszmiański w latach 1789-1796, brał udział w pracach Rady Najwyższej Narodowej w 1794 roku, szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1786 roku.
Syn Ludwika Buczyńskiego i Teresy Szulborskiej.
Komisarz Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej województwa wileńskiego powiatu oszmiańskiego repartycji postawskiej w Postawach w 1790 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy R. 5. T. II, Warszawa 1790, s. 419.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Szymon Konarski, Kanoniczki warszawskie, Paryż 1952, s. 188.
- Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. 1, Województwo Wileńskie XIV-XVIII wiek, pod red. A. Rachuby, Warszawa 2004, s. 633.
Kategorie:
- Buczyńscy herbu Strzemię
- Cześnicy oszmiańscy
- Członkowie stanu rycerskiego I Rzeczypospolitej
- Członkowie władz powstania kościuszkowskiego
- Komisarze Komisji Porządkowych Cywilno-Wojskowych (powiat oszmiański)
- Polscy sędziowie ziem zabranych
- Sędziowie ziemiańscy
- Sędziowie ziemscy
- Szambelanowie Stanisława Augusta Poniatowskiego
- Urzędnicy ziemscy I Rzeczypospolitej