Dawca czasu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dawca czasu[1] (lub synchronizator, niem. Zeitgeber) – egzogenne źródło synchronizacji zegara biologicznego organizmu do rytmu 24-godzinnego. Dla większości organizmów głównym dawcą czasu jest światło (sekwencje światła i ciemności). Funkcję tę mogą także pełnić rytmy temperatury otoczenia, dostępność pokarmu czy bodźce społeczne.

Terminu Zeitgeber po raz pierwszy użył Jürgen Aschoff w latach 60. XX wieku[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kosmos. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1991, s. 112.
  2. Jürgen Aschoff. Exogenous and Endogenous Components in Circadian Rhythms. „Cold Spring Harb Symp Quant Biol”. 25, s. 11–28, 1960. DOI: 10.1101/SQB.1960.025.01.004. PMID: 13684695.