EMD SD45

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
EMD SD45
Ilustracja
SD45 kolei Erie Lackawanna o nr 3607.
Producent

General Motors Electro-Motive Diesel, EMD Stany Zjednoczone

Lata budowy

1965–1971

Układ osi

Co'Co'

Napęd
Trakcja

spalinowa

Typ silników

EMD 645E3

Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa

3600 KM (2,6 MW)

Rodzaj przekładni

elektryczna

EMD SD45 − ciężka sześcioosiowa lokomotywa spalinowa produkcji amerykańskiej. Wyprodukowano 1260 egzemplarzy w latach 1958–1963 w Oddziale General Motors – Electro-Motive Division. SD45 były rozwinięciem poprzednich serii lokomotyw serii Special Duty, przy czym po raz pierwszy zastosowano w nich silnik 20-cylindrowy.

Użytkownikami tych lokomotyw były koleje Southern Pacific, Santa Fe, Great Northern Railway i Northern Pacific Railway. Część znajduje się obecnie w użyciu.

Konstrukcja SD45 okazała się nieudana, gdyż potężny silnik posiadał wady i jego wał napędowy często ulegał pęknięciu. Skutkiem tego była przebudowa wcześniejszych egzemplarzy przez fabrykę celem wyeliminowania tej przypadłości. Mimo ogromnego silnika, zużycie paliwa nie było znaczne i korespondowało z mocą lokomotywy. Część użytkowników jednak wymieniła jednostki napędowe na mniej kłopotliwe w użyciu 16-cylindrowe serii EMD 645.

SD45-2[edytuj | edytuj kod]

Egzemplarze modernizowane od 1972 w ramach programu Dash-2 noszą oznaczenie SD45-2. Główna różnica z pierwotną wersją SD45 polega na wyglądzie chłodnic.

Egzemplarze muzealne[edytuj | edytuj kod]

W celach muzealnych w USA zachowano 6 oryginalnych lokomotyw SD45.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Pinkepank, Jerry A., The Second Diesel Spotter's Guide, Kalmbach Publishing Co., Milwaukee, WI, 1973.
  • Użytkownicy lokomotyw SD45. [1]