Elizabeth Strout

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elizabeth Strout
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1956[1]
Portland

Narodowość

amerykańska

Alma Mater

Bates College

Dziedzina sztuki

pisarstwo

Ważne dzieła

Olive Kitteridge

Nagrody

Nagroda Pulitzera w dziedzinie beletrystyki

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Elizabeth Strout (ur. 6 stycznia 1956 w Portland)[2] – amerykańska pisarka, laureatka Nagrody Pulitzera w dziedzinie beletrystyki za Olive Kitteridge[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Elizabeth Strout urodziła się w 1956 roku w Portland, w stanie Maine. Jej rodzice byli wykładowcami w college’u[3]. Ojciec był parazytologiem, matka uczyła pisania[4]. Wychowywała się w małych miasteczkach w Maine i New Hampshire[5]. W jej domu nie było telewizora, było jedynie pianino i radio. Mieszkała daleko od innych dzieci, nie miała więc w dzieciństwie przyjaciół[6]. Pisarstwo fascynowało ją od dzieciństwa[2]. Matka podarowała jej pierwsze notesy i zachęciła do tego, by Strout zapisywała w nich sytuacje i osoby z życia codziennego. Dziewczynka spędzała też mnóstwo czasu w lokalnej bibliotece[7]. Czytała bardzo dużo, często też uczyła się na pamięć poezji[2].

Jako dwunastolatka zaczęła dorabiać sobie, sprzątając w domach starszych pań[4], a także pracując jako sekretarka w biurze fabryki (poczynione tam obserwacje wykorzystała potem w powieści Amy i Isabelle)[6]. Nadal pisała, zaczęła też, od 16. roku życia, wysyłać swoje opowiadania do pism literackich[2]. Pisarstwo było jedynym zawodem, jaki rozważała dla siebie[4].

Jest absolwentką liceum w Durham[8]. W 1977 roku ukończyła angielski w Bates College[7]. Po college’u pracowała jako kelnerka i nadal, bez powodzenia, wysyłała swoje opowiadania do pism. Z czasem zaczęła się niepokoić o to, czy uda jej się zaistnieć w swoim wymarzonym zawodzie pisarki, dlatego zdecydowała się zdobyć wykształcenie prawnicze, a podejmując ten zawód pisywać nocami[4]. Od 1979 roku studiowała prawo na Syracuse University. Na tym uniwersytecie zdobyła też wykształcenie w zakresie gerontologii[7]. Przez sześć miesięcy pracowała jako prawniczka, jednak, jak twierdzi, bardzo słabo radziła sobie w tej pracy. Dlatego ponownie zdecydowała się zaangażować całkowicie w pisarstwo[4]. Wyszła za mąż, przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie zaczęła pracę jako adiunktka w Manhattan Community College[7][4]. Kiedy została matką, nadal pisała. Nie miała wiele czasu, dlatego narzuciła sobie rygor pisania przez trzy godziny i minimum trzech stron (ręcznego pisma) dziennie[4].

Bardzo długo nie udawało jej się osiągnąć sukcesu. Wydawcy odrzucali wysyłane jej materiały, często bez żadnych słów zachęty, autorka jednak pisała dalej. Jej pierwsza powieść, Amy i Isabelle, ukazała się w 1998 roku, a więc kiedy Strout miała 42 lata[9]. Książka była nominowana do Orange Prize (obecnie Women’s Prize for Fiction), znalazła się też w finale PEN/Faulkner Award[7]. Jej trzecia książka, zbiór 13 opowiadań zbudowanych wokół postaci nauczycielki Olive Kitteridge przyniosła jej w 2009 roku Nagrodę Pulitzera w dziedzinie beletrystyki[3][8].

Strout mieszka w Nowym Jorku. Publikuje kolejne powieści i wykłada na Queens University w Charlotte[5]. W wywiadach mówi o tym, że lubi rutynę – wstaje codziennie o 7 rano, spaceruje przy East River, a następnie zasiada do pisania[6].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest dwukrotną mężatką[8]. Z pierwszego małżeństwa ma córkę, Zarinę (ur. w 1983), która również zajmuje się pisarstwem – jest autorką poezji i sztuk teatralnych[10]. Obecnym mężem Strout jest prawnik, były prokurator generalny stanu Maine i wykładowca na Harvardzie Jim Tierney[8].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Ekranizacje[edytuj | edytuj kod]

Jej debiutancka powieść, Amy i Isabelle, została zekranizowana w 2001 roku jako film telewizyjny w serii Oprah Winfrey Presents[2][11]. Na podstawie Olive Kitteridge w 2014 roku powstał czteroodcinkowy miniserial produkcji HBO. Tytułową rolę zagrała w nim Frances McDormand, reżyserką była Lisa Cholodenko[12].

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Książki Elizabeth Strout | Autor - Księgarnia www.znak.com.pl [online], www.znak.com.pl [dostęp 2020-07-01] (pol.).
  2. ↑ a b c d e The Burgess Boys: A Novel by Elizabeth Strout – Conversation Starters [online], 7 września 2016 [dostęp 2020-06-28] (ang.).
  3. ↑ a b c The 2009 Pulitzer Prize Winner in Fiction [online] [dostęp 2020-06-28].
  4. ↑ a b c d e f g 'My Ears Are Open’: Novelist Elizabeth Strout Finds Inspiration In Everyday Life [online], NPR.org [dostęp 2020-06-28] (ang.).
  5. ↑ a b Robert Birnbaum, Elizabeth Strout [online], The Morning News [dostęp 2020-06-28].
  6. ↑ a b c Michał Nogaś, Elizabeth Strout: Nikt nie chciał ze mną rozmawiać, byłam dla moich rówieśników jak przybysz z przeszłości [online], www.wysokieobcasy.pl, 31 stycznia 2019 [dostęp 2020-06-29].
  7. ↑ a b c d e f g About [online], Elizabeth Strout [dostęp 2020-06-28] (ang.).
  8. ↑ a b c d Joseph A. Conforti, Hidden Places: Maine Writers on Coastal Villages, Mill Towns, and the North Country, Down East Books, 24 marca 2020, s. 172, ISBN 978-1-60893-729-5 [dostęp 2020-06-28] (ang.).
  9. ↑ a b Hermione Hoby, Elizabeth Strout interview: from years of rejection to the Pulitzer prize and bestseller lists, „The Guardian”, 19 lutego 2016, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-06-28] (ang.).
  10. ↑ Elizabeth Strout: Zarina jest poetką, pisze też sztuki teatralne. Jest odważna, bardzo pewna siebie [online], wyborcza.pl [dostęp 2020-06-29] (pol.).
  11. ↑ Oprah Winfrey Presents: Amy & Isabelle (2001). [dostęp 2020-06-28].
  12. ↑ Tadeusz Sobolewski, „Olive Kitteridge” – nowy, doskonały serial z Frances McDormand [online], wyborcza.pl, 10 listopada 2014 [dostęp 2020-06-29].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elizabeth_Strout&oldid=72264016”