Enrico Cibelli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Enrico Cibelli
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1987
San Marino

Wzrost

178 cm

Pozycja

lewoskrzydłowy, napastnik

Informacje klubowe
Klub

SP Tre Penne

Numer w klubie

17

Kariera juniorska
Lata Klub
1995–2005 San Marino Calcio
2006–2007 Viserba Calcio
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2005–2006 SP Tre Penne
2007–2008 AC Cattolica Calcio 22 (1)
2008–2014 SP Tre Penne 119 (48)
2018 AC Libertas 12 (1)
2018– SP Tre Penne 79 (6)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2004–2005  San Marino U-19 6 (0)
2005–2008  San Marino U-21 11 (1)
2008–2013  San Marino 11 (0)
W sumie: 28 (1)
  1. ↑ Aktualne na: 24 stycznia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Enrico Cibelli (ur. 14 lipca 1987 w San Marino) – sanmaryński piłkarz występujący na pozycji napastnika w SP Tre Penne, reprezentant San Marino w latach 2008–2013.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek szkółki piłkarskiej klubu San Marino Calcio. W sezonie 2005/06 rozpoczął karierę na poziomie seniorskim w SP Tre Penne, z którym wywalczył Superpuchar San Marino 2005[1] oraz dotarł do finału Pucharu San Marino, w którym zdobył gola przeciwko AC Libertas (1:4)[2]. W latach 2006-2007 był zawodnikiem włoskiego zespołu Viserba Calcio, gdzie trenował w grupach młodzieżowych. Latem 2007 roku został piłkarzem AC Cattolica Calcio (Eccelenza Emilia-Romagna). W sezonie 2007/08 zajął z tym klubem ostatnie, 18. miejsce w tabeli grupy B, oznaczające spadek do Promozione Emilia-Romagna[3].

W grudniu 2008 roku opuścił zespół i powrócił do SP Tre Penne. W 2009 roku otrzymał od FSGC nagrodę Golden Boy, przyznawaną najlepszemu sanmaryńskiemu piłkarzowi do lat 23[4]. Latem 2010 roku zadebiutował w europejskich pucharach w przegranym 3:13 dwumeczu z HŠK Zrinjski Mostar w kwalifikacjach Ligi Europy 2010/11[5]. W 2011 roku został mianowany kapitanem zespołu[6]. W sezonie 2011/12 wywalczył z SP Tre Penne mistrzostwo San Marino[7] i otrzymał wyróżnienie Pallone di Cristallo[8]. W sezonie 2012/13 zdobył kolejny tytuł mistrzowski[9] oraz Superpuchar San Marino, strzelając dwie bramki w finałowym meczu z SP La Fiorita (2:1)[10]. Na zakończenie rozgrywek został nominowany do nagrody Pallone di Cristallo[11]. 9 lipca 2013 wystąpił on w wygranym 1:0 spotkaniu z Szirakiem Giumri w eliminacjach Ligi Mistrzów 2013/14, który to mecz jest pierwszym zwycięstwem odniesionym przez sanmaryński klub w oficjalnych rozgrywkach pod egidą UEFA[12][13].

Latem 2014 roku Cibelli przerwał karierę i wyjechał do Madrytu (Hiszpania), gdzie mieszkał i pracował przez 3 lata[6]. Po powrocie do San Marino negocjował warunki umowy z SP Tre Penne, jednak rozmowy zawieszono do czasu odzyskania przez niego odpowiedniej kondycji fizycznej[6][14]. W styczniu 2018 roku został zawodnikiem AC Libertas, dla którego rozegrał 12 ligowych spotkań[15]. W lipcu 2018 roku powrócił do SP Tre Penne[16], z którym w sezonie 2018/19 wywalczył mistrzostwo kraju[17].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W latach 2004-2005 Cibelli zanotował 6 spotkań w reprezentacji San Marino U-19 podczas dwóch turniejów kwalifikacyjnych do Mistrzostw Europy. W latach 2005-2008 zaliczył 11 występów w kadrze U-21, dla której zdobył gola w przegranym 1:6 meczu z Węgrami w eliminacjach Mistrzostw Europy 2009[18].

W sierpniu 2007 roku otrzymał od Giampaolo Mazzy pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji San Marino na mecz przeciwko Cyprowi, w którym zastąpił w składzie Michele Maraniego[19]. 15 października 2008 zadebiutował w przegranym 0:4 spotkaniu przeciwko Irlandii Północnej w eliminacjach Mistrzostw Świata 2010[20]. W meczu tym wszedł on na boisko w 86. minucie, zastępując Manuela Maraniego[20]. Ogółem w latach 2008-2013 rozegrał w drużynie narodowej 11 spotkań (wszystkie zakończyły się porażką San Marino), nie zdobył żadnej bramki.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Zespołowe[edytuj | edytuj kod]

SP Tre Penne

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Il Tre Penne conquista il Trofeo Federale. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  2. ↑ Coppa Titano: Vince la Libertas. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  3. ↑ Calcio: Inizia la preparazione per il Cattolica. altarimini.it. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  4. ↑ Calcio Estate: Lorenzo Buscarini e Simone Ciavatta vincono il Golden Boy. smtvsanmarino.sm. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  5. ↑ Zrinjsky-Tre Penne 4-1. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  6. ↑ a b c Enrico Cibelli torna al Tre Penne. newsrimini.it. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  7. ↑ Tre Penne vince il campionato sammarinese. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-23]. (wł.).
  8. ↑ Il Pallone di Cristallo ad Enrico Cibelli. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  9. ↑ Campionato Sammarinese: Tre Penne campione dal dischetto. smtvsanmarino.sm. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  10. ↑ Supercoppa Sammarinese al Tre Penne. smtvsanmarino.sm. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  11. ↑ Calcio Estate 2013: I candidati ai premi. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  12. ↑ Shirak advance despite Tre Penne's historic win. uefa.com. [dostęp 2023-01-24]. (ang.).
  13. ↑ Tre Penne capitale del calcio sammarinese. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  14. ↑ San Marino. È partita ufficialmente la stagione 2018/2019 del Tre Penne. giornalesm.com. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  15. ↑ Clamoroso: Enrico Cibelli alla Libertas. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  16. ↑ Nicola Chiaruzzi ed Enrico Cibelli tornano al Tre Penne. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  17. ↑ SP Tre Penne campione, 3-1 alla Fiorita. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-23]. (wł.).
  18. ↑ San Marino 1-6 Hungary. uefa.com. [dostęp 2023-01-24]. (ang.).
  19. ↑ Calcio: La nazionale di San Marino impegnata contro Cipro. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-24]. (wł.).
  20. ↑ a b Northern Ireland vs San Marino - 2010 World Cup qualification match report. eu-football.info. [dostęp 2023-01-24]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Enrico_Cibelli&oldid=72285933”