Epson HX-20

Epson HX-20
Typ	komputer przenośny
Premiera	1981
Procesor	2 × Hitachi 6301 @ 614 kHz
Pamięć operacyjna	16 KiB RAM / 32 kB ROM
Nośnik danych	mikrokaseta magnetofonowa / dyskietka
System operacyjny	BASIC
Ekran	monochromatyczny; tryb graficzny 120×32 pixele; tryb tekstowy 20×4 znaki
Wymiary	29×21,5×4,4 cm; 1,6 kg

Epson HX–20 – przenośny komputer zasilany bateryjnie ze zintegrowaną klawiaturą, ekranem ciekłokrystalicznym, magnetofonem i drukarką. Stworzony w 1980 roku przez Yukio Yokozawa w firmie Suwa Seikosha należącej do Seiko (obecnie Epson Seiko).

Zapowiedziany po raz pierwszy w Japonii jako HC–20 pod koniec roku 1981^[1]. W USA zaprezentowany na targach COMDEX jako Epson HX–20 w tym samym roku. Trafił do masowej sprzedaży w czerwcu 1982 roku. Uważany za pierwszy prawdziwy laptop.

W roku 1983 kosztował 795 USD wraz z zasilaczem, sprzedawany również z walizką za 820 USD^[2].

Specyfikacja[edytuj | edytuj kod]

Komputer posiadał 16 KiB podtrzymywanej bateryjnie pamięci RAM rozszerzalnej do 32 KiB^[3] przez moduł rozszerzeń. Pamięć ROM standardowo 32 KiB, rozszerzalne wewnętrznie do 40 KiB lub 72 KiB przez moduł rozszerzeń^[3]. W pamięci ROM znajdował się interpreter języka BASIC (zmodyfikowany Microsoft BASIC)^[4], program monitora oraz procedury do obsługi wyświetlacza, klawiatury, drukarki i urządzeń wejścia/wyjścia^[2].

Wyposażony w dwa procesory Hitachi 6301 (wersja CMOS Motorola 6809) taktowane zegarem 614 kHz. Pierwszy odpowiadał za wykonywanie programu, kontrolę pamięci, klawiatury, wyświetlacza, zegara i czytnika kodów kreskowych. Drugi zajmował się obsługą drukarki, magnetofonu, portów szeregowych używając do tego programu we wbudowanej w procesor pamięci ROM wielkości 4 KiB. ^[3]^[2].

Zasilany czterema wbudowanymi ogniwami Ni-Cd rozmiaru sub c o pojemności 1100 mA/h, ładowanymi po podłączeniu zasilacza. Umożliwiało to pracę maksymalnie do 40 godzin w zależności od użycia peryferiów.^[3].

Ciekawą funkcją była możliwość zapisania programów w pamięci ROM i umieszczenie ich w slotach na płycie głównej. Jeśli komputer wykrył dodatkowe oprogramowanie wyświetlał menu z ich listą. Możliwe było również automatyczne uruchamianie wybranego programu zamiast standardowego BASICa^[2].

Interfejsy zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Wyposażony w dwa interfejsy szeregowe zgodne z RS-232 o maksymalnej prędkości 4800 bps i 38400 bps^[3]. Wolniejszy służył jako port komunikacyjny, szybszy do podłączenia stacji dysków lub interfejsu zewnętrznego do monitora.

Z boku znajdowało się 40 pinowe gniazdo rozszerzeń na którym wyprowadzona była 16 bitowa szyna adresowa i 8 bitowa szyna danych^[3].

Z drugiej strony znajdowały się gniazda do podłączenia zewnętrznego magnetofonu i czytnika kodów kreskowych^[3].

Wyświetlacz LCD[edytuj | edytuj kod]

Wbudowany wyświetlacz LCD mógł pracować w trybie tekstowym oraz graficznym.

W trybie tekstowym mógł wyświetlać 4 linie po 20 znaków, znaki definiowane w matrycy 5×7 pikseli^[3]. W trybie graficznym oferował rozdzielczość 120×32 piksele^[3]. Możliwe mieszanie grafiki i tekstu.

Z boku obudowy znajdowało się pokrętło do regulacji kontrastu^[3].

Klawiatura[edytuj | edytuj kod]

68 pełnowymiarowych klawiszy^[3], dostępne były różne wersje językowe. Dodatkowo 5 klawiszy funkcyjnych i 5 specjalnych^[3].

Możliwe przełączenie na tryb w którym jest dostępny blok numeryczny^[3] kosztem liter.

Drukarka[edytuj | edytuj kod]

Wbudowany moduł drukarki igłowej (wyjmowalny). Umożliwiała druk 24 znaków w linii z szybkością 42 linii na minutę^[3]^[2] na papierze w rolkach o szerokości 57 mm (2¼")^[2]. Możliwy wydruk graficzny^[2].

Taśmy barwiące (Epson ERC-09B) są stale dostępne w sprzedaży, jako że ten sam mechanizm drukujący wykorzystywany jest w kasach fiskalnych.

Klawisze funkcyjne umożliwiają sterowanie wysuwem papieru jak również zrzut ekranu na drukarce. Istnieje również możliwość podpięcia zewnętrznej drukarki.

Magnetofon[edytuj | edytuj kod]

Używa małych kaset magnetofonowych, tzw mikrokaset (ang. microcassette) stosowanych w dyktafonach^[3]. Mechanizm jest w pełni automatyczny, start i przewijanie sterowane programowo^[5]. Brak fizycznych klawiszy do obsługi, ich rolę pełnią klawisze funkcyjne (lub komendy języka BASIC).

Początkowo sprzedawany osobno, w późniejszym okresie dołączany standardowo. Możliwe podłączenie zewnętrznego magnetofonu przez złącze micro jack. W obu przypadkach szybkość transmisji jest taka sama. Podobnie jak drukarka, umieszczony w wyjmowalnym module.

Rozbudowa[edytuj | edytuj kod]

Do komputera oferowane były dodatkowe urządzenia rozszerzające jego zastosowania^[2]:

Magnetofon 135 USD
Rozszerzenie pamięci 150 USD
Pakiety ROM dla aplikacji 100 USD
modem akustyczny 165 USD
Adapter TV
czytnik kodów kreskowych

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ HC-20-Computer Museum [online], museum.ipsj.or.jp [dostęp 2020-03-17] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Epson HX-20 Computer, [w:] Creative Computing Magazine, t. 9, marzec 1983 (3), ISSN 2043-8354 [dostęp 2020-03-18] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Epson AmericaE.A. Inc. Epson AmericaE.A., Ulotka promocyjna Epson HX-20, 1987 .
↑ Epson, Portable Computer HX-20 Basic Reference Manual, 1982 [dostęp 2020-03-17] (ang.).
↑ Epson AmericaE.A. Inc. Epson AmericaE.A., Epson HX-20 Operations Manual, 1982 .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] HC-20-Computer Museum [online], museum.ipsj.or.jp [dostęp 2020-03-17] .

[:0-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Epson HX-20 Computer, [w:] Creative Computing Magazine, t. 9, marzec 1983 (3), ISSN 2043-8354 [dostęp 2020-03-18] .

[:1-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Epson AmericaE.A. Inc. Epson AmericaE.A., Ulotka promocyjna Epson HX-20, 1987 .

[4] Epson, Portable Computer HX-20 Basic Reference Manual, 1982 [dostęp 2020-03-17] (ang.).

[5] Epson AmericaE.A. Inc. Epson AmericaE.A., Epson HX-20 Operations Manual, 1982 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]