Eratyk przewodni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Porfir z Påskallavik w Muzeum Wielkopolskiego Parku Narodowego

Eratyk przewodnigłaz narzutowy, którego pochodzenie można jednoznacznie ustalić[1].

Głazem takim jest skała o dokładnie zlokalizowanej (określonej za pomocą długości i szerokości geograficznej), jedynej znanej współcześnie wychodni, na podstawie której można jednoznacznie i bez żadnych wątpliwości określić źródło jego pochodzenia. Makroskopowa identyfikacja takiego obiektu nie powinna stwarzać większych trudności oceniającemu[2][3]. Eratykami przewodnimi są między innymi Kamień św. Jadwigi w Gołuchowie i Kamień św. Wojciecha w Budziejewku[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]