Errol Spence Jr.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Errol Spence Jr.
Ilustracja
Errol Spence Jr. w 2014
Pseudonim

The Truth

Data i miejsce urodzenia

3 marca 1990
Nowy Jork

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

177 cm

Masa ciała

60 kg

Debiut

2012

Kategoria wagowa

półśrednia

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

29

Zwycięstwa

28

Przez nokauty

22

Porażki

1

Remisy

0

Nieodbyte

0

  1. Bilans walk aktualny na 29 lipca 2023.

Errol Spence Jr. (ur. 3 marca 1990 w Nowym Jorku) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji WBC, WBA i IBF w wadze półśredniej.

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

Jako amator trzykrotnie zdobywał tytuł mistrza Stanów Zjednoczonych. Swój kraj reprezentował również na letnich igrzyskach olimpijskich w 2012 roku w Londynie, na których dotarł do ćwierćfinału. Walkę o strefę medalową przegrał z Andriejem Zamkowojem.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą zawodową walkę stoczył już trzy miesiące po udziale w igrzyskach olimpijskich – 9 listopada 2012 w Fantsy Springs Casino w Indio znokautował w trzeciej rundzie Jonathana Garcię.

Po czterech latach zawodowej kariery jego bilans wynosił dziewiętnaście zwycięstw i żadnej porażki, z czego szesnaście zwycięstw przed czasem. 16 kwietnia 2016 roku miał przejść swój najpoważniejszy jak na tamten moment zawodowy test, mierząc się z byłym mistrzem świata Chrisem Algierim (21-2, 8 KO). Test zdał śpiewająco, wygrywając przez TKO w piątej rundzie, a w czasie całej walki rzucając swojego oponenta trzykrotnie na matę ringu[1].

21 sierpnia 2016 roku w ostatecznym eliminatorze do tytułu mistrza świata organizacji IBF spotkał się z Włochem Leonardem Bundu (33-1-2, 13 KO). Znokautował swojego bardziej doświadczonego rywala w szóstej rundzie i awansował na pierwsze miejsce w światowym rankingu IBF.[2]

Zdobycie mistrzostwa świata IBF i jego obrony[edytuj | edytuj kod]

27 maja 2017 roku na stadionie Bramall Lane w Sheffield spotkał się z mistrzem świata federacji IBF Kellem Brookiem (36-1, 25 KO). Po bardzo ciekawej walce wygrał przez TKO w 11 rundzie i został nowym mistrzem świata. Do momentu przerwania walki sędziowie punktowali ją 97-92, 95-94, 96-93 wszyscy na jego korzyść[3].

20 stycznia 2018 roku w Barclays Centre na Brooklynie pokonał walkowerem w siódmej rundzie byłego mistrza świata Lamonta Petersona (35-3-1, 17 KO), po raz pierwszy skutecznie broniąc tytułu mistrza świata federacji IBF.

16 czerwca 2018 w Frisco obronił po raz drugi tytuł mistrza świata IBF. Wygrywając przez nokaut w pierwszej rundzie z Carlosem Ocampo (22-1, 13 KO).

16 marca 2019 w Arlington zdominował mistrza czterech kategorii wagowych Mikeya Garcię (39-1, 30 KO), wygrywając 120-107 i dwa razy 120-108 [4].

Zdobycie mistrzostwa świata WBC[edytuj | edytuj kod]

28 września 2019 w Los Angeles pokonał niejednogłośną decyzją sędziów (116-111, 116-111 i 112-115) Shawna Portera (30-3-1, 17 KO) i zunifikował pasy IBF i WBC wagi półśredniej. [5]

Walka z Dannym Garcią[edytuj | edytuj kod]

5 grudnia 2020 roku na AT&T Stadium w Arlington w Teksasie w obronie pasów mistrzowskich IBF i WBC wagi półśredniej spotkał się w ringu z Dannym Garcią (36-3, 21 KO). Zwyciężył jednogłośnie na punkty (117-111, 116-112, 116-112). Była to dla niego pierwsza walka od groźnego wypadku samochodowego, któremu uległ w październiku 2019 roku (Spence spowodował wypadek prowadząc samochód pod wpływem alkoholu)[6].

Walka o pasy WBC, WBA i IBF[edytuj | edytuj kod]

16 kwietnia 2022 roku na AT&T Stadium w Arlington w Teksasie pokonał przez TKO w 10. rundzie Yordenisa Ugasa, zgarniając tym samym tytuły mistrza świata federacji WBC, WBA oraz IBF w wadze półśredniej[7].

Walka o pasy WBC, WBA, IBF oraz WBO[edytuj | edytuj kod]

29 lipca 2023 w T-Mobile Arena w Las Vegas przegrał przez TKO w 9. rundzie pojedynek o pasy mistrzowskie federacji WBC, WBA, IBF oraz WBO wagi półśredniej z Terence Crawfordem (40-0, 31 KO)[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Guardian, Rising star Errol Spence Jr blasts out Chris Algieri then calls out Kell Brook, „The Guardian”, 16 kwietnia 2016, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-08-22] (ang.).
  2. Joseph Zucker, Errol Spence Jr. vs. Leonard Bundu: Winner, Knockout and Reaction, „Bleacher Report” [dostęp 2017-08-22] (ang.).
  3. Redakcja, ERROL SPENCE JR ZRZUCIŁ KELLA BROOKA Z TRONU IBF! [online], www.bokser.org [dostęp 2017-08-22].
  4. Redakcja, Spence Jr zdominował dzielnego Garcię [online], www.bokser.org [dostęp 2019-03-16].
  5. Redakcja, Errol Spence jr pokonał Shawna Portera po trudnej przeprawie [online], www.bokser.org [dostęp 2019-09-30].
  6. Errol Spence Jr. wrócił po ciężkim wypadku samochodowym i obronił mistrzowskie pasy [online], MMA PL, 6 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-22] (pol.).
  7. SPENCE ZASTOPOWAŁ PRZEZ KONTUZJĘ UGASA I POZBIERAŁ 3 PASY! [online], Bokser.org [dostęp 2022-04-17].
  8. FENOMENALNY CRAWFORD ZLAŁ SPENCE'A I ZEBRAŁ 4 PASY WAGI PÓŁŚREDNIEJ! [online], Bokser.org [dostęp 2023-07-30].