Fichu
Fichu – typ naramiennej, trójkątnej lub prostokątnej chusty, charakterystyczny dla odzieży mieszczańskiej we Francji, noszony w okresie panowania mody na głębokie dekolty.
W 2 poł. XVIII w. z ubiorów mieszczek zaadaptowany do mody dworskiej i powszechnie noszony w całej Europie pod wpływem mody francuskiej, w XIX w. stał się elementem stroju ludowego.
Rozwój formy[edytuj | edytuj kod]
Prostokątne chusty, wykonywane z płótna, ozdabiano początkowo skromnym, białym haftem. Czasami obszywano je falbankami lub koronką. W wersji strojnej fichu z przezroczystego lub półprzezroczystego jedwabnego szyfonu haftowano jedwabnymi czy metalowymi (srebrnymi i złotymi) nićmi m.in. w motywy floralne[1].
Fichu zawiązywano na szyi lub krzyżowano na piersiach i przewiązywano z tyłu w pasie bądź zatykano końce chusty za pasek. Warstwy tkaniny na piersiach mogła podtrzymywać biżuteryjna broszka.
Ogólnoeuropejska moda na noszenie chust naramiennych typu fichu osiągnęła apogeum w latach 80. XVIII w. Później spotykane były w odzieży niższych warstw społecznych i niektórych grup etnograficznych do lat 80. XIX w., kiedy ostatecznie wyszły z mody[2].
Stroje ludowe[edytuj | edytuj kod]
Chusta typu fichu stała się z czasem elementem charakterystycznym dla odzieży ludowej. Zachowała się do dzisiaj w strojach regionalnych takich prowincji francuskich, jak: Berry, Burbonia, Delfinat, Prowansja czy Turenia[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ewa Orlińska-Mianowska, Modny świat XVIII i początku XIX w, Olszanica: Bosz, 2003, s. 98, 102.
- ↑ Małgorzata Możdżyńska-Nawotka, O modach i strojach, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2002, s. 269.
- ↑ Barbara Bazielich, Stroje ludowe narodów europejskich. Stroje ludowe Europy Południowej i Zachodniej, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1998, s. 106, 115-117, 127.