Filip Antoni Campioni
herb Campioni | |
Rodzina |
Campioni |
---|---|
Miejsce urodzenia | |
Żona |
Marianna Lang |
Dzieci |
Magdalena, Józefa, Teresa, Filip Antoni |
Rodzeństwo |
Alojzy Antoni |
Filip Antoni Campioni (ur. I poł. XVIII w Weronie, zm. początek XIX) – warszawski kupiec i rajca Starej Warszawy, działacz mieszczański, nobilitowany w 1791.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w I połowie XVIII wieku i przybył do Rzeczypospolitej w 1762 z Werony[1]. W dziesięć lat później przyjechał jego brat również dwojga imion - Alojzy Antoni. Bracia Campioni prowadzili w Warszawie sklep z owocami egzotycznymi oraz przyprawami korzennymi. Byli potentatami w swojej działalności. Towary swoje dostarczali na dwór królewski oraz na dwory magnackie m.in hetmana wielkiego koronnego Jana Klemensa Branickiego[2]. W ramach rekompensaty za straty poniesione na dostawach na dwór królewski został obdarowany klejnotem o wartości 36 tys. zł[3].
Około 1784 zakupił pałac przy ulicy Gnojnej na Wielopolu[4]. W 1792 był właścicielem Pilaszkowa, Święcic, Myszczyna, Pogroszewa i Michałówka. W Archiwum Głównym Akt Dawnych zachował się plan folwarku Święcice z 1788 wykonany przez Antoniego Bojanowicza geometrę Jego Królewskiej Mości i Rzeczypospolitej na zlecenie Filipa Campioniego. Z planu dowiadujemy się o pracach jakie zostały wykonane w folwarku. Jednym z pierwszych zadań było scalenie gruntów wewnątrz-folwarcznych oraz likwidacja sporów granicznych. Następnie przeprowadzono melioracje gruntów, unowocześnienie stawów rybnych, urządzenie ośrodka usługowego dla podróżnych, regulacja i prostowanie dróg oraz rozplanowanie i zabudowa siedlisk gromadzkich. Z uwagi na bliskość położenia pozostałych folwarków można przypuszczać, że również one zostały w podobny sposób zmodernizowane[5][6].
Według spisów z 1784 i 1797 był właścicielem kamienicy przy Krakowskim Przedmieściu pod numerem 70, przylegającej do dzwonnicy przy kościele św. Anny. Ruiny kamienicy zostały rozebrane z uwagi budowy trasy W-Z[7][8].
Filip Antoni Campioni znalazł się w gronie mieszczan warszawskich nobilitowanych przez Sejm Wielki 21 grudnia 1791[9].
Campioni był radnym Starej Warszawy i jako jeden z niewielu, wraz z ławnikiem Paschalisem Jakubowskim nie poparli konfederacji Targowickiej. Po 1792 wycofał się z działalności publicznej i zajął się handlem i gospodarstwem w Pilaszkowie.
W czasie insurekcji kościuszkowskiej Filip Campioni użyczył dworu dla sztabu Jana Henryka Dąbrowskiego, który w Pilaszkowie otrzymał list z generalską nominacją. W sierpniu 1794 wpłynęło oskarżenie dowódcy pospolitego ruszenia Ziemi Czerskiej generał-majora Karola Wodzińskiego jakoby Filip Antoni Campioni był nielojalny wobec insurekcji i wspierał jej wrogów. Campioni został aresztowany i w trybie natychmiastowym sprawa był rozpatrywana. 13 sierpnia zapadła decyzja o bezzasadności oskarżenia oraz o zwolnieniu z aresztu i 16 sierpnia był wolny[10].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Żonaty był z Marianną, córką Krystiana Langego, nadwornego krawca królewskiego. Mieli czworo dzieci: syn Filip Antoni, córki Teresa zamężna za Ludwika Kijeńskiego, Magdalena i Józefa zamężna za Ferdynanda Münkenbecka. Brak jest informacji o dacie i miejscu jego śmierci. W 1803 roku majątek Pilaszków był własnością jego syna Filipa Antoniego i córki Teresy[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Milanowska 2009 ↓, s. 69.
- ↑ Teresa Zielińska: Katalog Glinki; cz. I; Katalog Osobowy. [w:] Biblioteka Muzealnictwa i Ochrony Zabytków [on-line]. 1969. s. 47. [dostęp 2023-05-21].
- ↑ Milanowska 2009 ↓, s. 70.
- ↑ Milanowska 2009 ↓, s. 72.
- ↑ Stanisław Janusz Tymowski. Jak IMĆ Pan Filip Campioni oraz geometra RP i JKM Antoni Bojanowicz rolnictwo krajowe doskonalili. „Przegląd Geodezyjny”. Nr 11. rok XIV (XXX), s. 434 - 441, 11 1958. Warszawa: Stowarzyszenie Naukowo-Techniczne Geodetów Polskich. [dostęp 2023-05-23].
- ↑ Stanisław Janusz Tymowski. Jak IMĆ Pan Filip Campioni oraz geometra RP i JKM Antoni Bojanowicz rolnictwo krajowe doskonalili. „Przegląd Geodezyjny”. Nr 12. rok XIV (XXX), s. 474 - 480, 12 1958. Warszawa: Stowarzyszenie Naukowo-Techniczne Geodetów Polskich. [dostęp 2023-05-23].
- ↑ Kamienica Camponiego [online], Fundacja Warszawa 1939, 9 maja 2017 [dostęp 2023-05-22] (pol.).
- ↑ Adrian Sobieszczański , Kamienica obok dzwonnicy kościoła św. Anny [online], varsavianista.pl, 12 marca 2022 [dostęp 2023-05-22] (pol.).
- ↑ KK 100. AGAD. [dostęp 2023-05-21].
- ↑ Milanowska 2009 ↓, s. 83-85.
- ↑ Milanowska 2009 ↓, s. 85.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Barbara Milanowska: Pilaszków – 650 lat dziejów dworu i jego mieszkańców. Warszawa: Agencja Wydawnicza „Egros”, 2009, s. 96–103. ISBN 978-83-60623-60-2. (pol.).