Garłacz górnośląski koroniasty
Garłacz górnośląski koroniasty (ang. Starwitzer Cropper) – stara polska rasa gołębi ozdobnych z typu dętych pochodząca od gołębia skalnego (łac. Columba livia). Pochodzenie tej rasy nie jest do końca znane, wiadomo tylko że był licznie hodowany na Górnym Śląsku przez hodowców z Niemiec i z Polski. Prawdopodobnie był krzyżowany z innymi garłaczami aby powiększyć nadmuchiwanie wola[1].
Garłacz górnośląski koroniasty jest dużym i wysokim gołębiem z umiejętnością nadmuchiwana wola. Ich kształt powinien przypominać gruszkę. Cechą charakterystyczną tego garłacza jest głośne klaskanie skrzydłami w czasie lotu. Niektóre okazy potrafią szybko zatrzymać się w czasie lotu, co powoduje przechylenie w tył całego ciała. Przez gołębiarzy ta umiejętność nazywana jest stawianiem[1].
Garłacze górnośląskie koroniaste występują w szerokiej palecie kolorów. Znane są następujące barwy: czarne, białe, czerwone, żółte, niebieskie z czarnymi pasami, niebieskie bez pasów, niebiesko-płowe z pasami, niebiesko-płowe bez pasów, czerwono-płowe, żółto-płowe, barwy końcate, szymle z pasami lub bez, płowy groch, ciemny groch, niebieski groch, żółty groch i czerwony groch.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Manfred Uglorz, Atlas gołębi. Polskie rasy, s. 82, ISBN 83-8059-480-0, OCLC 1183442535 [dostęp 2021-03-25].