Gerard z Bolonii
| Data urodzenia |
ok. 1245 |
|---|---|
| Data śmierci |
1317 |
| Zawód, zajęcie |
teolog i filozof |
Gerard z Bolonii (ur. ok. 1245, zm. 1317) – teolog i filozof karmelitański.
Działalność Gerarda z Bolonii związana jest z Paryżem. W 1295 r. otrzymał na tamtejszym uniwersytecie katedrę filozofii. Był eklektykiem. Krytykował Dunsa Szkota, Hevaeusa Natalisa i Guillaume'a Duranda[1]. Był też krytycznie nastawiony do arystotelizmu. Początkowo skłaniał się ku awerroizmowi, z czasem jednak odrzucił arystotelizm, uznając Arystotelesa za politeistę[2].
Uczestniczył również w sporze o uniwersalia. Za Gotfrydem z Fontaines uznał, że "powszechnik, czy szerzej wszelka abstrakcja, to tylko mętne poznanie tego, co szczegółowe, a doskonałe poznanie rzeczy to dopiero poznanie jej jako szczegółowej (quod est eam rem perfectissime intelligere)"[2].
Był autorem pięciu quodlibeta, kilku quaestiones ordinariae i niedokończonej summy[3]. Summa Gerarda z Bolonii wzorowana jest na pracach św. Tomasza i Henryka z Gandawy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stephen F. Brown, Juan Carlos Flores: Historical Dictionary of Medieval Philosophy and Theology. Lanham, Maryland - Toronto - Plymuth, UK: The Scarecrow Press Inc., 2007. ISBN 978-0-8108-5326-3.
- Stefan Swieżawski: Dzieje europejskiej filozofii klasycznej. Warszawa - Wrocław: PWN, 2000.