Hora Unirii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hora Unirii
Hora Zjednoczenia
Ilustracja
Theodor Aman (1831-1891), Hora zjednoczenia w Krajowej, 1857
Państwo

 Zjednoczone Księstwa Rumunii

Tekst

Vasile Alecsandri, 1856

Muzyka

Alexandru Flechtenmacher

Lata obowiązywania

1856–1866

Hora Unirii (Hora zjednoczenia[1]) – utwór poetycki napisany przez Vasile Alecsandriego i opublikowany po raz pierwszy w 1856 r. na łamach czasopisma Steaua Dunării, redagowanego przez Mihaila Kogălniceanu.

Utwór składa się z ośmiu czterowersowych zwrotek z rymami typu AABB. Tekst opiewa jedność narodową Rumunów, mieszkających w różnych regionach, podkreślając, iż zarówno Mołdawianie, jak i Wołosi „noszą to samo imię” (Rumuni). W przedostatniej, siódmej zwrotce pojawia się Milcov, jako jedyna (nie licząc Rumunii) w całym tekście nazwa geograficzna. Milcov jest dopływem Seretu i przez długie lata był rzeką graniczną między Hospodarstwem Mołdawskim a Wołoskim.

Hora Unirii powstała w okresie poprzedzającym faktyczne zjednoczenie Księstw Naddunajskich, w czasie, gdy Vasile Alecsandri mocno zaangażował się w działalność na rzecz unii obydwu państw rumuńskich[1]. Ruch unionistów działał w Mołdawii w połowie lat 50. XIX w. bardzo prężnie, dysponując wsparciem hospodara Grzegorza Aleksandra Ghiki[2]. Tytuł nawiązuje z jednej strony do jedności Rumunów, z drugiej zaś – do hory, ludowego tańca rumuńskiego, wykonywanego w zamkniętym kręgu.

Do tekstu, napisanego pierwotnie jako wiersz, muzykę skomponował Alexandru Flechtenmacher. Piosenka jest wykonywana zwykle 24 stycznia, w rocznice zjednoczenia Księstw Naddunajskich (Mołdawii i Wołoszczyzny), a jednocześnie wyboru księcia Aleksandra Jana Cuzy władcą Mołdawii i Wołoszczyzny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Halina Mirska-Lasota: Mały słownik pisarzy rumuńskich. s. 10.
  2. Juliusz Demel: Historia Rumunii. s. 298.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Halina Mirska-Lasota: Mały słownik pisarzy rumuńskich. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1975, s. 9–12.
  • Juliusz Demel: Historia Rumunii. Warszawa: Ossolineum, 1986.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]